Kontynuatorka tradycji konsoli PSX. Godny reprezentant konsol na początku XXI wieku, najpopularniejsza konsola tego okresu. Obiekt westchnień wielu posiadaczy PeCetów. Potężny marketing Sony i ogromna ilość sprzedanych egzemplarzy. Zapraszamy do świata kręcącego się wokół PlayStation 2.

Firma Sony przed wypuszczeniem na rynek konsoli PSX (a miało to miejsce pod koniec 1994 roku w Japonii) nie miała żadnego doświadczenia na rynku gier wideo. Okazało się jednak, że uważne przyglądanie się przyszłej konkurencji, dokładny przegląd rynku, w końcu skrupulatnie przygotowana kampania marketingowa i geniusz twórcy PSXa - Kena Kutaragi - to zabójcza mieszanka, która zdmuchnęła z piedestału takie firmy jak Sega czy Nintendo. PSX odniosło ogromy sukces, a Sony liczyło pieniążki. Sytuacja ta trwała dosyć długo, bo wiadomo było, że dopiero konsola nowej generacji mogła zagrozić PlayStation. Minęły 4 lata i w 1998 roku na rynku pojawił się Dreamcast firmy Sega. Ta pierwsza 128-bitowa konsola osiągnęła spory sukces, jednak niska cena utrzymywana właściwie od początku przez Segę i spore koszty produkcji spowodowały, że w Japonii Dreamcast absolutnie na siebie nie zarobił. To było przyczyną, że Sega szukała przypływu pieniędzy na innych kontynentach, szczególnie w Ameryce. Ken Kutaragi natomiast, jak i cała firma Sony, w ukryciu i spokojnie przygotowywał swój nowy projekt; w zamierzeniu miała to być konsola o wiele potężniejsza od Dreamcasta. Sony absolutnie nie chciało torować drogi Dreamcastowi, strategia była zgoła odmienna: chcieli odbić klientów Segi w późniejszym terminie. Jak się okazało, ludzie z Sony mieli plan doskonały.

Sony było pewne swojego projektu do tego stopnia, że mogło to zaiste przerażać. Jeśli jednak przeanalizujemy sytuację tej firmy w tamtym okresie, dojdziemy do wniosku, że nie należy się dziwić jej postawie. Otóż firma darzona była bardzo dużym zaufaniem (w przeciwieństwie do Segi, która musiała budować owe zaufanie od nowa po niewypale, jakim z marketingowego punktu widzenia była Sega Saturn), które zdobyła po tchnięciu życia w starsze PlayStation. Posiadacze tamtej konsoli naprawdę NIE MOGLI czuć się zawiedzeni, ani ilością gier, ani częstotliwością pojawiania się nominalnych hitów.

Sony wiedziało coś jeszcze. Jedyny potencjalny ich konkurent - przynajmniej w tamtym okresie - Sega, choćby nie wiadomo jak głośno wniosła swój marketingowy krzyk w światowy eter, prasę i jakiekolwiek media, nie miała szans zagłuszyć potężnej nawałnicy, ogromnej burzy, którą w każdej chwili mogła wznieść Sony. Kutaragi, mając takie zaplecze i wiernych fanów czekających na PlayStation 2, pracował więc spokojnie nad swym projektem, realizując swoje kolejne wielkie marzenie.

Skoro już mowa o "burzy", to wiadomo dokładnie, kiedy w światowy rynek gier wideo trafił pierwszy piorun. Specyfikacja techniczna PlayStation 2 - bo to ją mamy na myśli - została ujawniona w marcu 1999 roku. Wiadomym stało się, że mikroprocesor powstały przy współpracy Toshiby i Sony, taktowany zegarem o częstotliwości 250 Mhz, oraz potężny procesor graficzny nazwany Emotion Engine, będą sercem nowego PlayStation. Dreamcast był już obecny na rynku, a do premiery PlayStation 2 było wciąż daleko, jednak specyfikacja techniczna sugerowała: Kutaragi zaoferuje graczom domową wersję superkomputera przeznaczonego do gier.

Specyfikację przyjęto na świecie z otwartymi buziami (z wrażenia). Dramcast imponował możliwością wyświetlania 3 milionów polygonów na sekundę, co było wynikiem 10 razy lepszym niż w przypadku starszego PlayStation. Cóż to jednak był za wynik w kontekście prawdopodobnych osiągów PS2? Co powiecie na ponad 16 milionów poligonów? Dziś już to wiecie, ale wtedy był to prawdziwy szok. Do tego dochodziła jeszcze możliwość odtwarzania filmów DVD. Wow.

»