zadanie z chemii

AK [ Senator ]

agnieszkaxy - więc, jako że nie miałem z chemią do czynienia już kilka ładnych lat, na wstępie zaznaczam, że mogę się mylić co do liczebności par elektronów na powłokach wyższych niż p. A teraz teoria i praktyka. Począwszy od wodoru, posuwając się wraz z liczbą atomową po tablicy Mendelejewa, pierwiastki rozbudowaują swoje powłoki elektronowe o jedną sztukę. Ostatnia powłoka, zewnętrzna, zwie się walencyjną - jest to zwykle ta, która nie jest zapełniona elektronami. Jedynie pierwiastki z ostatniej kolumny mają kompletną powłokę walencyjną, stąd nie reagują w zwykłych warunkach z innymi pierwiastkami czy związkami chemicznymi. Pozycję w atomie dla każdego elektronu opisują 4 liczby - jest to (nie po kolei) spin, orbital,powłoka i bodajże liczba magnetyczna. Powłoka - składa się z orbitali. Są to właśnie orbitale s, p, d, f. Orbitale składają się z elektronów, sparowanych gdy są pełne, lub nie, gdy nie są pełne. Elektrony mają tendencję do utrzymwalia się w stanie wolnym, niesparowanym, więc jeśli na jakiejś powłoce liczba elektronów jest mniejsza, lub równa, ilości par jakie może ona utrzymać, wtedy zajmują miejsca (tzw. orbitale) pojedynczo. Potem zaczynają łączyć się w pary. Zgodnie z zakasem Pauliego, nie mogą w jednym atomie istnieć elektrony które mają wszystkie liczby takie same (ten sam orbital, powłokę, liczbę magnetyczną i spin), zatem, w parze elektronowej, muszą się one różnić spinem. Elektron zaznaczamy strzałką, odpowiadającą jego spinowi - w górę, albo w dół. Para elektronów to kwadrat, powłoka to nic innego jak szereg kwadratów. A teraz do właśiwej części. Wodór ma jedynie jedną powłokę, "najmniejszą" ze wszystkich - zwaną s. Ma ona tylko jedną parę i jeden orbital, stąd też maksymalnie może pomieścić 2 elektrony. Pierwszy orbital na każdej powłoce jest zawsze orbitalem s i może mieć najwyżej 2 elektrony. 2 posiada hel. Ma w ten sposób zapełnioną pierwsz a powłokę. zapisy dla tych pierwiastków to odpowiednio H - 1s1 He - 1s2 gdzie - 1 - numer powłoki, s - symbol orbitala, 1 i 2 - liczba elektronów, jakie się na nich znajdują. Kolejny pierwiastek zaczyna teraz rozbudowywać drugą powłokę, czyli: Li - 1s2, 2s1 Be - 1s2, 2s2 Jak widzisz, beryl wydawałby się mieć pełną powłokę, ale tak nie jest, gdyż jego powłoka ma jeszcze jeden orbital - p, który może pomieścić max 6 elektronów - trzy pary. Dla kolejnych pierwiastków: B - 1s2, 2s2, 2p1 c - 1s2, 2s2, 2p2 i tak dalej, aż do Ne - 1s2, 2s2, 2p6 Neon ma pełną powłokę, która w całości składa się z ośmiu elektronów (2 z s i 6 z p), co tworzy tak zwany oktet, najbardziej stabilny lub "korzystny konfiguracyjnie" układ elektronów na powłoce. Pierwiastki z następnego rzędu rozbudowują trzecią powłokę, czyli np. Na - 1s2, 2s2, 2p6, 3s1 Ta powłoka ma kolejny dodatkowy orbital, d, który może pomieścić 10 elektronów. Zaczyna się on zapełniać od skandu Sc - 1s2, 2s2, 2p6, 3s2, 3p6, 3d1 - i jest tak aż do kryptonu. Kr - 1s2, 2s2, 2p6, 3s2, 3p6, 3d10 Kolejne pierwiastki mają podobny układ elektronowy, aż do lantanu - tu rozpoczyna się rozbudowa kolejnego orbitalu, f - ma on 7 par elektronowych (14 sztuk) Czyli taki lantan to: La - 1s2, 2s2, 2p6, 3s2, 3p6, 3d10, 4s2, 4p6, 4d10, 4f1 Zwróć uwagę że ilość o jaką zwiększa się liczba kolumn w każdym z rzędów tablicy Mendelejewa jest równa liczbie elektronów na nowym prbitalu - rząd 1 to 2 pierwiastki, jak 2 elektrony na powłoce s, rząd 2 - 8 - s + p, i tak dalej. Konfigurowanie tego nie jest trudne, trzeba tylko "załapać" o co chodzi.