Proszę o rzetelną krytykę początkującego pisarza

07.09.2002

21:44

[1]

Michael__ [ Legionista ]

Proszę o rzetelną krytykę początkującego pisarza

Bardzo proszę wszystkich, którzy czują się na siłach o krytykę moich umiejętności pisarskich. Z góry bardzo dziekuję.

Całe życie latam między chmurami. Szybuję w powietrzu, pnąc się w gore i w górę. Wydaje się wtedy, że próbuję dotknąć odległego słońca. Czasami, gdy mi się to znudzi, latam nisko, prawie tuż nad ziemią. Fruwam wtedy między budynkami wielkich miast, lub dotykam traw rosnących na łąkach koło malutkich wsi. Sunę nad głowami przechodniów w wielkich metropoliach, przyglądając się ich zmartwieniom i troskom. Może i ty mnie spotkałeś, kiedy omijając Cię, szybko przeleciałem koło twojego ucha. Ty myśląc, że to wiatr, ruszyłeś w drogę powrotną do domu. Może spotkała mnie Twoja matka, która czując, że ktoś ją obserwuje, przyspieszyła kroku. A może spotkał mnie twój ojciec, sąsiadka albo nauczycielka? Mimo, że mnie spotykacie, nie możecie mnie ujrzeć. Jesteście zbyt słabo rozwinięci, aby widzieć istoty doskonalsze od was. Czasami, gdy mimo wszystko uda wam się mnie spostrzec, ku mojemu rozbawieniu nazywacie mnie aniołem albo duchem. Niektórzy z was porównują mnie z Bogiem, chociaż nigdy, nawet w połowie, nie dorównam naszemu Stwórcy.
Żyję więc, latam i odczytuję z waszych myśli nurtujące was problemy. Chociaż szczerze mi was szkoda, nie mieszam się nigdy do Waszych spraw. Więcej: nie wolno mi tego robić. Każda pomoc z mojej strony, może się skończyć dla mnie tragicznie. Czujecie czasami lodowaty wiatr, który przedziera się przez Wasze odzienie, jakbyście byli nadzy? To moi bracia, którzy nie posłuchali zakazu. Nie żyją. Rozpoznasz ich od zwykłego wiatru tym, że nawet w najcieplejszy dzień nie przestają być zimni jak sopel lodu. Postanowiłem więc, że nigdy nie pomogę człowiekowi.
Czasami nienawidzę siebie za decyzję, którą podjąłem. Nienawidzę również Stwórcy, który ustalił takie reguły. Żal mi Was, kiedy umieracie, lub kiedy cierpicie z bólu. Żal mi również siebie, że muszę znosić męki bezczynności. Najbardziej jednak żal mi waszej głupoty. Widzę, jak nawzajem sprawiacie sobie ból, zabijacie się.
Całą siłą umysłu próbowałem powstrzymać mężczyznę, który katował swoją żonę. Był jednak za głupi, aby posłuchać wołanie w swoim sercu. Nienawiść i alkohol zaślepiły go zupełnie. Stanął w rozkroku z podniesioną ręką. Niczym kat zadał swojej ofierze ostateczny cios. Wystarczyło kiwnięcie mojego małego palca, a poczułby, co znaczą wieczne męki w piekle. Nie zrobiłem tego. Sunąłem za to cicho pod sufitem, przyglądając się jak kobieta pada na ziemię w kałuży krwi. Jak najszybciej oddaliłem się od tamtego miejsca.

Raz, lecąc znanymi mi przedmieściami, zobaczyłem złodzieja, który okradał samochód. Z bramy wyskoczył zdenerwowany właściciel. Zdezorientowany przestępca podniósł lufę ukrytego dotąd pistoletu. Zanim mężczyzna zdążył krzyknąć, wystrzelona kula wbiła się w sam środek jego głowy. Zginął na miejscu. Wystarczyło jedno mrugnięcie powiek, a kula zmieniłaby swój bieg i przeleciała parę metrów nad mężczyzną. Nie odważyłem się jednak.
Lecę teraz w wysoko nad ziemią. Pode mną wielkie miasto, a w nim mnóstwo ludzi. Oczami wyobraźni widzę umierające dzieci. Nie umierają jednak w szpitalach, lecz w brudnych kanałach z powodu niedożywienia.
Widzę również ludzi chorych na nieuleczalne choroby. Umierają w cierpieniach, samotnie lub z rodzinami. W ostatnim stadium choroby ból jest nie do zniesienia. Błagają wtedy o szybką śmierć.
Są tu również starcy, chodzący o laskach z powodu swego wieku. Przewracają się na chodnikach lub gubią drogę do domu. Często próbują w swoim życiu zrobić jeszcze coś potrzebnego i docenianego, ale rzadko im to wychodzi.
Jeden ruch ręką a przed głodującymi pojawiłyby się stoły, uginające się pod ciężarem potraw. Jedno stuknięcie obcasami a chorzy wyzdrowieliby na miejscu. Klaśnięcie w dłonie a starcy odzyskaliby swoją młodość.
Po co jednak mam się poświęcać skoro to nie zmieni niczego? Najedzeni na następny dzień znów zgłodnieją, zdrowi znów zachorują, a młodzi prędzej czy później zestarzeją się.
Trwam więc w swoim przekonaniu bezsilności.
Lecę koło wielkiego wieżowca. Z jednego z pięter wychyla się małe dziecko. Nie potrzeba być wróżką, aby przewidzieć, co się za chwilę stanie. Stołek przewrócił się, a dziecko wypadło za okno.
Patrzę jak leci, z każdą chwilą zbliża się do ziemi. Jeszcze moment a uderzy w chodnik i życie opuści jego ludzkie ciało. Ja już postanowiłem. Szybkim zakrętem zmieniłem kierunek lotu, zmierzając ku spadającemu dziecku. Zręcznym ruchem złapałem go za ubranie i bezpiecznie sprowadziłem na ziemię. On, jak każdy człowiek, nigdy nie zrozumie, co go uratowało. Usiadł na chodniku i zaczął płakać. Podeszło do niego kilku gapiów, wypytujących się o rodzinę. Szybko trafił w czułe ręce matki.
A co się stało ze mną? Zupełnie jak moi bracia zamieniłem się w lodowaty wiatr niezdolny do własnych ruchów. Pozostało mi więc tylko wieczne, mimowolne latanie we wszystkich kierunkach. Nadal spotykam ludzi. Widuję ich kłopoty i ból, który sobie zadają. Tym razem jednak nie cierpię. Wiem, że jestem całkowicie bezsilny.

07.09.2002

21:58

[2]

Minas Morgul [ Senator ]

nom niezle niezle... wedlug mnie moze byc...

11.09.2002

14:32

[31]

Iceman_87th [ Generaďż˝ ]

powiem szczerze, ze z trudem przebrnalem przez ten tekst. Zgadzam sie z gereg-iem, ze tekst bardzo ciezko sie czyta. Nie wiem czy zamierzenie tworzysz nowe zbitki jezykowe, ale mi sie one w ogole nie podobaja. Na przyklad: "szybuje w powietrzu pnac sie w gore i w gore." jezeli cos sie pnie w gore to raczej jest to powiazane z ziemia - np pnaca sie w gore roslina, ale ktos kto lata? bardziej pasowalby mi tu szybuje coraz wyzej i wyzej lub cos w tym stylu. Takich "dziwnych" wyrazen jest wiecej. Czasami niedomowienie lepiej brzmi niz zaznaczenie pewnych faktow - przyklad:"Są tu również starcy, chodzący o laskach z powodu swego wieku". Oprocz tego zbednego przecinka po co pisac, ze chodza o laskach bo sa starzy. Przeciez to nasuwa sie samo. Poza tym "z powodu" niezbyt tu pasuje. Bylo tez cos o gapiach wypytujacych sie o rodzine. Zazwyczaj oni tylko sie gapia jak sama nazwa wskazuje. Latac pojawia sie w tekscie zbyt wiele razy. Kup sobie slownik wyrazow bliskoznacznych oraz staraj sie szukac zlozonych epitetow opisujacych dana rzecz. To mniej meczy w tekscie. Ogolnie nie podba mi sie chociaz koncept jest dosyc ciekawy, lecz wg mnie niezbyt oryginalny (wydaje mi sie, ze podobny tekst juz kiedys gdzies widzialem)