GRY-Online.pl --> Archiwum Forum

Jan II Kazimierz Waza Pomocy

18.12.2007
17:51
[1]

Piotrus1pan [ ZbiQ2 ]

Jan II Kazimierz Waza Pomocy

Szukam i szukam i zwracam się dziś do was po raz drugi ;/. Mam przygotować o tym czemu Jan Kazimierz uciekł na śląsk opolski(chyba) oraz mam jakieś mapki przygotować.Wiem że Jan Kazimierz uciekł do Francji i tam został duchownym.Mam nadzieję że mi pomożecie :)

18.12.2007
17:58
[2]

Attyla [ Flagellum Dei ]

poszukaj sobie o potopie szwedzkim

18.12.2007
17:59
[3]

Byndeks [ Pretorianin ]

www.imiona.net.pl
www.wikipedia.pl


Postaraj się i poszperaj w biografii, którą znajdziesz w necie.

18.12.2007
17:59
[4]

Piotrus1pan [ ZbiQ2 ]

przeglądałem na historycy.org i nic nie znalazłem ;/

na wikipedi patrzyłem a tam jest streszczone ;/

18.12.2007
18:05
[5]

Mr.Kalgan [ Gold Dragon ]

On nie został duchownym we Francji. Był nim zanim został królem i to kardynałem.

18.12.2007
18:06
[6]

Ekologok [ Pretorianin ]

Jan II Kazimierz Waza (ur. 22 marca 1609 w Krakowie, zm. 16 grudnia 1672 w Nevers) — król Polski w latach 1648-1668 z dynastii Wazów. Syn króla Polski i Szwecji Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki, arcyksiężniczki austriackiej. Przyrodni brat Władysława IV Wazy.

Jan Kazimierz, z Bożej łaski król Polski, wielki książę Litwy, książę ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski, a także dziedziczny król Szwedów, Gotów i Wandalów.

Biografia


Przed wstąpieniem na tron wiele podróżował. Brał także udział w wojnie trzydziestoletniej. W 1638 r. wyruszył do Hiszpanii by objąć nadane mu stanowisko wicekróla Portugalii i admirała hiszpańskiego. Lekkomyślnie wylądował w porcie pozostającej w wojnie z Hiszpanią Francji. Na rozkaz kardynała Armanda Jeana Richelieu został tam uwięziony i wypuszczony dopiero w 1640 r. po interwencji Rzeczypospolitej. W 1643 r. w Rzymie wstąpił do zakonu jezuitów. Po pewnym czasie został kardynałem. Zrzekł się urzędu i został zwolniony ze ślubów przez papieża, kiedy stał się kandydatem do tronu.

Po śmierci brata, Władysława IV Wazy, Jan II Kazimierz Waza został obrany królem Rzeczypospolitej 17 listopada 1648, po sześciu miesiącach trwającej wolnej elekcji. W styczniu 1649 koronował się, a w maju poślubił wdowę po swym bracie, księżniczkę francuską Ludwikę Marię Gonzaga.

W okresie swego panowania Jan II Kazimierz Waza musiał się zmagać z trzema groźnymi wojnami. W latach 1648-1649 i 1651-1654 trwała wojna domowa w południowo-wschodniej części Rzeczypospolitej, zwana powstaniem Chmielnickiego, w którym kozactwo i chłopstwo ukraińskie wystąpiło przeciwko panowaniu polskiej szlachty i walczyło z wojskami koronnymi. W latach 1655-1660 miała miejsce wojna szwedzko-polska, nazwana "potopem szwedzkim" związana z II wojną północną, gdyż prawie cała Rzeczpospolita została wówczas opanowana przez wojska szwedzkie. Zaś w latach 1654-1667 z przerwą na "potop szwedzki" rozgrywała się wojna rosyjsko-polska.

Powstanie Chmielnickiego, po początkowych licznych klęskach, zakończyło się wielkim zwycięstwem Polaków w bitwie pod Beresteczkiem i porozumieniem pokojowym, zawartym w 1651 r. w Białej Cerkwi. Mimo to powstania kozackie tliły się nadal i nie było spokojnie na południowo-wschodnich kresach Rzeczypospolitej. W styczniu 1654 Bohdan Chmielnicki, zaplątany w wojnę z Siedmiogrodem oraz dalsze walki z wojskami polskimi, i w sytuacji, gdy sprzymierzeni Tatarzy plądrowali także tereny Ukrainy, zawarł z Rosją ugodę w Perejesławiu, na mocy której Ukraina miała się stać jej częścią.

Ugoda z Bohdanem Chmielnickim była równoznaczna z zerwaniem przez Moskwę pokoju w Polanowie, choć nie dotyczyła ona województw podolskiego, wołyńskiego i ruskiego, które nadal pozostawały przy Koronie. W maju z pomocą Chmielnickiemu ruszyły na Ukrainę wojska rosyjskie, wpierw uderzając na Księstwo Litewskie. Rozpoczęła się nowa wojna Rosji z Rzeczpospolitą. Armię rosyjską prowadził sam car Aleksy I Romanow, docierając w ciągu lata do Berezyny i Dźwiny oraz zajmując Połock, Smoleńsk, Witebsk i Mohylew. Ofensywę rosyjską wstrzymała dopiero wielka epidemia grypy, która nawiedziła całe państwo moskiewskie.

Książę litewski Janusz Radziwiłł za swe klęski oskarżał Koronę. Miał pretensje do króla Jana II Kazimierza Wazy, chciał dla Litwy neutralności w wojnie Moskwy przeciwko Rzeczypospolitej. W nowej sytuacji doszło do przymierza polsko-tatarskiego. 29 stycznia 1655 rozegrała się bitwa pod Ochmatowem pomiędzy armią polsko-tatarską hetmana wielkiego koronnego Stanisława Rewery Potockiego, a siłami kozacko-rosyjskimi, które wycofały się z pola walki, pozostawiając swe tabory. Tatarzy splądrowali wtedy i spalili dziesiątki miast i wsi Ukrainy, biorąc w jasyr dziesiątki tysięcy ludzi. Wiosną 1655 car wznowił działania wojenne, zdobył litewską stolicę Wilno i, po jej bezwzględnej pacyfikacji, ogłosił się dodatkowo wielkim księciem Litwy, Wołynia i Podola. Jednakże zaraz potem, wobec wystąpienia Szwecji przeciwko Rzeczypospolitej, wojna zakończona została rozejmem w Niemieży.

Najazd Szwedów na Rzeczypospolitą w 1655 r. nie spotkał się początkowo z większym oporem i wojska szwedzkie zalały w krótkim czasie prawie całe terytorium Korony i część Litwy. Prawie wszystkie województwa koronne przeszły na stronę króla Szwecji Karola X Gustawa, porzucając Jana Kazimierza. Król udał się na austriacki śląsk do Głogówka. Szala wojny zaczęły się przechylać na korzyść Polaków dopiero po udanej obronie Jasnej Góry i zawiązaniu przy królu konfederacji tyszowieckiej. Król, pragnąc podziękować za szczęśliwy obrót spraw złożył śluby lwowskie w 1656. Ostatecznie jednak Szwedzi wyparci zostali z Rzeczypospolitej do maja 1660, gdy wojna zakończyła się zawarciem pokoju w Oliwie.

Śluby lwowskie Jana Kazimierza, obraz Jana Matejki


Na Ukrainie, po śmierci Chmielnickiego w 1657 r., zawarta została z hetmanem Iwanem Wyhowskim i starszyzną kozacką ugoda hadziacka 1658, która stanowiła Księstwo Ruskie w ramach Rzeczypospolitej i równała religię greckokatolicką z rzymskokatolicką. Potwierdzona przez sejm polsko-litewski w 1659 r., była to jak by unia trzech narodów. Nie została jednak zrealizowana wobec kozackiego powstania ludowego i wznowienia wojny rosyjsko-polskiej w 1660 r. Zaprawione w bojach ze Szwedami wojska Stefana Czarnieckiego i hetmana polnego koroonego Jerzego Sebastiana Lubomirskiego wspierane przez ordę tatarską Mehmeda Gireja wyparły Rosjan z terenów Rzeczypospolitej do linii Dniepru. Potem wojna prowadzona była ze zmiennym szczęściem, w latach 1663-1664 Jan II Kazimierz Waza zorganizował nawet nową wyprawę moskiewską, jednakże nie przyniosła ona rezultatów.
Równocześnie w kraju rozgorzały spory, a od 1663 r. gorąca wojna domowa o elekcję po Janie II Kazimierzu Wazie, który zapowiedział swą abdykację. Bardzo czynne było stronnictwo francuskie królowej Ludwiki Marii Gonzagi finansowane przez króla Francji Ludwika XIV i preferujące francuskiego kandydata na tron polski. Przeciwko niemu, i w ogóle przeciwko zasadzie wyboru króla za życia panującego, zawiązał się rokosz Lubomirskiego. Wojna domowa trwała kilka lat i zakończyła się ugodą po przegranej przez wojska koronne krwawej bitwie pod Mątwami w 1666 r.

W 1666 r. zdetronizowany też został przez Stambuł przyjazny Polsce chan krymski Mehmed Girej. Cesarstwo osmańskie szykowało się do zajęcia w swe lenno Ukrainy, w której do władzy doszedł sprzymierzony z Wielką Portą hetman Piotr Doroszenko. Sojusze się więc znów odwróciły. Kozacy sprzymierzeni ponownie z Tatarami rozbili wojska koronne, którymi po śmierci hetmana polnego koronnego Stefana Czarnieckiego dowodził regimentarz Sebastian Machowski. W sytuacji nowego zagrożenia został zawarty z Rosją w 1667]] r. rozejm w Andruszowie. Kończył on 13-letnią wojnę polsko-rosyjską, licząc z przerwą na "potop szwedzki". Na jego mocy Rzeczpospolita straciła Smoleńsk i Zadnieprzańską Ukrainę z Kijowem, była wszak nadal wielkim krajem, liczącym 730 000 km˛ powierzchni.

Jan II Kazimierz na obrazie Jana MatejkiPo rozejmie andruszowskim Doroszenko poddał się sułtanowi, który wysłał przeciw Polsce Tatarów krymskich. Wojskami koronnymi dowodził pułkownik Jan Sobieski. Rozproszył on swe szczupłe oddziały i nękał czambuły tatarskie, sam z częścią wojska zamknął się w naturalnej twierdzy Podhajce, jaką Tatarzy oblegli, ponosząc duże straty w szturmach. Nieposłuszne Doroszence oddziały kozackie wtargnęły wtedy na Krym, co stało się przyczyną zawarcia przez Turków pokoju z Polakami.

Jan II Kazimierz Waza zrzekł się korony 16 września 1668 i wyjechał do Francji, gdzie ponownie został jezuitą i zmarł po czterech latach. Po 80 latach panowania Wazów, Rzeczpospolita znajdowała się w opłakanym stanie. Wojny na południowym wschodzie, w Inflantach, a zwłaszcza "potop szwedzki", który zalał prawie cały kraj, bardzo poważnie zrujnowały gospodarkę kraju. Ludność zmniejszyła się o ok. 30% i wynosiła 6-7 mln, większość gruntów leżała odłogiem, tak znacznie zmniejszyła się produkcja zbóż, że mimo kilkakrotnie mniejszego ich eksportu, niż na początku XVII w. bywały lata głodu, gdy nie starczało zboża na potrzeby własne ludności. Nastąpiła powszechna pauperyzacja chłopstwa, ludności miast, zubożała szlachta, zmarniała "demokracja szlachecka", rozpanoszyło się sobiepaństwo i anarchia. Utrzymała swój stan posiadania jedynie magnateria, która też sprawowała władzę, nie licząc się z interesem państwa i władzy królewskiej.

Po abdykacji Jana II Kazimierza Wazy sejm elekcyjny 19 czerwca 1669 wybrał na króla Polski Michała Korybut Wiśniowieckiego, który panował do 1673 r.

18.12.2007
18:07
[7]

Piotrus1pan [ ZbiQ2 ]

Ale teraz najważniejsze pytanie czemu uciekł na śląsk

18.12.2007
18:14
[8]

Mr.Kalgan [ Gold Dragon ]

Piotrus1pan

Tobie sie nawet nie chce przeczytać tego co z wikipedii do której nie chciało Ci się zajrzeć, zacytował Ekologok.

18.12.2007
18:15
[9]

Piotrus1pan [ ZbiQ2 ]

Ohh sorry faktycznie przepraszam ;(

Szukam Szukam i nie mogę znaleź ;/ W którym to roku było ?

18.12.2007
19:49
[10]

Ekologok [ Pretorianin ]

Jan II Kazimierz Waza zrzekł się korony 16 września 1668 i wyjechał do Francji, gdzie ponownie został jezuitą i zmarł po czterech latach. Po 80 latach panowania Wazów, Rzeczpospolita znajdowała się w opłakanym stanie. Wojny na południowym wschodzie, w Inflantach, a zwłaszcza "potop szwedzki", który zalał prawie cały kraj, bardzo poważnie zrujnowały gospodarkę kraju. Ludność zmniejszyła się o ok. 30% i wynosiła 6-7 mln, większość gruntów leżała odłogiem, tak znacznie zmniejszyła się produkcja zbóż, że mimo kilkakrotnie mniejszego ich eksportu, niż na początku XVII w. bywały lata głodu, gdy nie starczało zboża na potrzeby własne ludności. Nastąpiła powszechna pauperyzacja chłopstwa, ludności miast, zubożała szlachta, zmarniała "demokracja szlachecka", rozpanoszyło się sobiepaństwo i anarchia. Utrzymała swój stan posiadania jedynie magnateria, która też sprawowała władzę, nie licząc się z interesem państwa i władzy królewskiej.



16 IX 1668 wiem to bo przerabiałem na histrze ostatnio

Odp. Uciekł z powodu bardzo marnej sytuacji w polsce.M . in. Utrata terenów, spadek handlu,zmniejszenie ludności miast,uboższa szlachta itp doczytaj

Inaczej skutki pożogi wojennej ze szwecją

18.12.2007
21:13
[11]

Piotrus1pan [ ZbiQ2 ]

OK thx :)

© 2000-2024 GRY-OnLine S.A.