Wiedźmin - niewyważona analiza fabuły pachnącej amatorszczyzną

17.11.2007

16:46

[1]

Aurelinus [ Amun-Ra ]

Wiedźmin - niewyważona analiza fabuły pachnącej amatorszczyzną

Kurz emocji nad grą powoli opada i pojawiają się wątki i opinie, że nie jest tak różowo, jak być miało. Przyłączę się do nich, ale bez wnikania w czas ładowania, wysypki do Windy i inne problemy techniczne. Przeanalizowałem za to troche fabułę i nasuwają mi się takie wnioski (tym, którym nie chce się czytać, ale chcieliby sobie nawrzucac komuś, polecam inne zajęcie, np. mecz za kilka godzin):

1.1 Scena z Abigail przynajmniej z 2-ch powodów jest nie na miejscu. Obecność dzieci i żądny krwi tłum na zewnątrz - co ich powstrzymuje przed wtargnięciem do środka? Najlepiej w trakcie "momentu"...
Jeśli Alvin jest obok, to później (Akt 4) jest sekwencja, gdzie zadaje "kłopotliwe" pytania - jak znam dzieci, a znam, bo mam (nie jedno nawet) nie omieszkałyby zapytać o takie sprawy, gorzej, pewnie przeszkadzałyby głupimi pytaniami w trakcie. Chyba nikt na poziomie przeciętnym, jeśli chodzi o inteligencję, nie wpadłby na to, by robić "to" w obecności dzieci, a jeśli tak, to współczuję, trzeba się leczyć, bo to nie jest normalne.

1.2 W tej samej rozmowie Wielebny odmawia współpracy tylko po to, by w następnej linii dialogowej poinformować nas, że "bar wzięty", trochę szybko, zwłaszcza, gdy nie byliśmy w międzyczasie u wiedźmy i nic nie wiemy o tym, że Alvin jest u niego.
Takich zbyt szybkich reakcji jest w grze sporo - co prawda przyspieszają czekanie na rozwój wypadków, ale psują klimat.

1.3 Po walce z Bestią Alvin znika w cudowny sposób (inne dzieci też) - zdaje się, że chwilę wcześniej był w jaskini - czyli, że co? Zostawiamy go na pastwę losu, skoro wszyscy w podgrodziu nie żyją? Wg intencji twórców tak czy inaczej cały I akt opiekujemy się Alvinem, by po walce z Bestią olać go centralnie i nawet nie mrugnąć co się z nim stało. Może przydałaby się jakaś cutscenkę, która coś by wyjaśniała? Z późniejszych wypadków wynika, że nie zniknął od tak sobie; a wystarczyło po prostu ujawnić info o jego mega-zdolnościach, albo wrzucić cutscenkę.

2.1 Wychodząc z kanałów na początku II Aktu - po otwarciu dziennika dowiedziałem się, że jakiś Raymond (Chandler?) dał mi notatki. Niestety nie wiem kim jest Raymond bo jeszcze u niego nie byłem. Owe notatki są wręczane dopiero przed zniknięciem detektywa, więc cała ta zabawa w śledztwo do momentu ich dostania jest bez sensu. Poza tym postać Raymonda (pastisz) jest zabawna, ale pasuje jak wół do karety do klimatu gry. Mimo wszystko da się przegryźć, jeśli przymknie się oko. Raymonda można w nocy przyłapać na piętrze jak "kica" z nożem w ręku po pokoju - wygląda to komicznie i bezsensownie. Powinien chyba udać się do psychiatry.

2.2 Idę dalej, omijając dom Raymonda szerokim łukiem i zgłaszam się do Vincenta w celu sprzedaży łba Kuroliszka - a on do mnie - "jak tam śledztwo?" - jakie, przepraszam, śledztwo? Vincent wyraźnie miewa sny prorocze, że prędzej czy później wejdziemy do Raymonda, bo jedynym i słusznym zakończeniem aktu jest współpraca z nim i walka pod wieżą (a prosi się o alternatywnego pomocnika, np. Baranina pasowałby jak ulał). Bardzo nieliniowe. Owszem, można nabrać w międzyczasie podejrzeń lub chęci przyjrzenia się temu lub owemu, ale to nie powód do wpisów w dzienniku, że "Raymond przekazał mi notatki...". Tak naprawdę quest współpracy z detektywem (który w gruncie rzeczy nic dla nas nie robi) powinien być logicznie oddzielony od śledztwa/śledzenia kilku postaci, które ewentualnie mogą nas doprowadzić do Azara. Co skłania mnie do podjęcia współpracy z Detektywem, skoro śledztwo zaczynam wcześniej sam i mogę je niemal skończyć bez niego?

2.3 Kilka poszlak w śledztwie dostajemy za wcześnie lub za późno, co czyni quest bałaganiarskim i chaotycznym, ale nie w pozytywnym znaczeniu. Leuvaarden i Baranina są tu na miejscu pierwszym, ale szczytem wszystkiego jest rozmowa z Shani po nocnej imprezie, kiedy śledztwo jest daaaawno zamknięte. Impreza, nie wiadomo dlaczego, musi się zacząć dopiero tuz przed lub po sekcji, więc jest tym bardziej głupawo ustawiona (nie ma to jak pochlać wesoło po wizycie na cmentarzu i z rękoma umorusanymi czyimś mózgiem), Shani podaje istotne info o Talarze, co czyni ją bezsensowną, bo śledztwo jest już zakończone tak czy inaczej. Ta informacja Shani ma de facto podwójne dno i tym bardziej aż się prosi o możliwość uzyskania jej wcześniej. Zresztą późniejszy dialog z Talarem już wogóle pasuje jak nie wiem co - wiemy że jest tajniakiem, ale bredzi o jakimś honorze - opcja śledztwa jest w innej ścieżce. Za to w następnym akcie ni stąd ni zowąd wszystko się wyjaśnia... Bez sensu lub co najmniej nie po kolei. Każdy kto usłyszałby historię Shani popędziłby do Talara usłyszeć o co chodzi z tajniakami i czemu nazywają go szefem. A tu... nic. A mógłby powiedzieć coś nierozstrzygającego, co pozwoliłoby niecierpliwym zaczekać z dociekliwymi pytaniami. To samo dotyczy Baraniny - wchodząc do niego w niewłaściwym momencie dostajemy pocięty dialog, z którego nic nie wynika. Baranina w grze jest ewidentnie niedorobiony i przy odrobinie wyobraźni mógłby być świetnym, alternatywnym rozwiązaniem sprawy Azara. Np. na kształt BG 2 (wampiry/złodzieje).

2.4 Poza tym z jednej strony w queście panuje chaos, co można poczytać za zaletę, w końcu szukamy po omacku, ale z drugiej strony można go bezmyślnie "przeklikać”.

3 Quest z psami i kanibalem jest kontrowersyjny, nie widzę związku z pisarstwem Sapkowskiego, to co wolno pisarzowi, to niekoniecznie masowej grze. Nazwę je wręcz obrzydliwymi. Dla mnie - są niepotrzebne. To, że nie muszę ich robić, niczego nie tłumaczy - gram po to, by zadania rozwiązywać, a nie z nich rezygnować. Poza tym skoro jesteśmy tacy pro-Sapkowscy, to czemu zioła mają inne nazwy niż w książkach (przynajmniej niektóre)?

4. Konflikt Wiewióry/Zakon - nie ma możliwości od początku do końca pozostania neutralnym - nic nie znaczące działania przerzucają nas na jedną ze stron konfliktu (sugerując, że sprzedawcy to również jasnowidze). Szczególnie krasnolud który powołuje się na naszego kumpla Zoltana. Rozumiem, że za każdym razem Zoltan chodzi do niego i kabluje po czyjej jestem stronie. Poza tym po przejściu na stronę Wiewiórek bramy do miasta powinny być dla nas niedostępne, jak dla każdego rebelianta, skoro dla wszystkich nie jest tajemnicą po której stronie jesteśmy. Skutki zaś wyborów są bardzo pozorne i bez znaczenia niemal, poza kolekcją kart.

5. Nie wiadomo dlaczego twórcy nie chcą nas wpuścić na cmentarz przez cały II Akt. Możliwość wejścia tam w dowolnym momencie dałaby szansę, że wogóle nie trafimy na zwłoki detektywa, a to umożliwiłoby większą swobodę w rozwiązaniu questu, bo niejeden po wcześniejszej wizycie znalazłby zwłoki dopiero w trzecim akcie. Chcemy nieliniowości, a mamy sztuczne przeszkody. To ciekawe, że w miejsce najbardziej oczywiste dla usług wiedźmina nikt nie chce nas wpuścić. Dla mnie sprawa tych zwłok i sposobu rozwiązania questu śledztwa pachną wielkim amatorstwem twórców i niewytłumaczalnym upraszczaniem, żeby nie powiedzieć wprost - słabiutko, oj, słabiutko z logiką. Przypomina to scenę z "Walki o ogień" (to taki stary film), gdzie nieśli pochodnię przez 2/3 filmu tylko po to, by w przedostatniej scenie z radości wywalić się w błoto i ją zgasić... Tyle, że to co w filmie jest clue programu, tu wywraca na plecy nieporadnością pomysłu. Poza tym pozostawienie zwłok w krypcie sugeruje, że nasz pierwszy poważny oponent to skończony nieudacznik, któremu poza włosami to nic dotąd nie wyszło, Az strach pomyśleć, że facet jest magiem, ponoc niezłym.

6. Po wizycie w magazynie Vincent mówi, że nie wolno mu pomagać Wiedźminowi. Mimo to daje nam pierścień, a potem na przemian odmawia współpracy lub jednak ją podejmuje. Teoretycznie da się to uzasadnić, ale dookoła jest mnóstwo jasnowidzów - wiedzą, że współpracuję z Zakonem/Wiewiórami, ale że Vincent kombinuje - nie...

7. Jestem kumplem Baraniny, mimo to nie mogę strażnikom powiedzieć, ze przychodzę do Baraniny, tylko muszę im łapówkę dawać... dziwne, może nawet wytłumaczalne, ale nielogiczne. Ciekawe, czy tez tak macie, że jak do kogoś znajomego chcecie wejść to musicie zapłacić cieciowi na bramie, bo w takim razie gratuluję znajomych. Poza tym baranina czeka na pewne informacje, zapewne mógłby swoim parówom powiedzieć kogo mogą przepuścić.

8. Ludzie Baraniny bez żadnego uzasadnienia atakują w szpitalu, tym bardziej, że uwolnienie kumpla oznacza zabicie dwóch strażników. Zapewne mogliby spróbować rozwiązać temat bardziej pokojowo, ba, sam Baranina mógłby nam powiedzieć, kto jest w szpitalu. Akcja z więźniem jest jedną z najbardziej niedorzecznych w grze. Spróbujcie zabić strażnika w mieście, a wyskakuje jakiś przepakowany łowca głów - co oznacza, że gdyby jego ludzie zabili strażników i zginęli (co często się zdarza) - od kiedy to tylko nas łowcy wyłapują w mgnieniu oka?

9. Sefiry z drugiego aktu. To, że można zdobyć te kamienie wcześniej nim dowiemy się o ich przeznaczeniu jest ok. Jednak zanim dowiemy się jakie jest ich przeznaczenie powinny być opisane tylko jako "nieznany przedmiot fabularny" i nic więcej. Idziemy do Kalksteina, on nam mówi co to jest, daje wskazówki i dopiero wtedy mamy pełne wpisy o tych kamieniach. Dało się tak zrobić z nieznanymi eliksirami.

10. Quest z zębami - dzięki niemu można mieć komplet 4 mieczy zwanych "sihil z mahakamu". Z bronią jest wogóle dziwacznie - albo pojawiają się za późno w stosunku do tego co mamy, albo jest ich kilka kopii, nie wiadomo po co. W sumie różnych kling jest ledwie kilka - a albo bardzo przydałoby się coś lepszego, jak w drugim akcie (mówię o srebrnym), albo raptem dostajemy kilka przepakowanych kos naraz, jak po Akcie 4, gdzie gwałtownie można nabyć 4 sihile, albo Aerondigh'a i zaraz potem Księżycowe Ostrze. Żółty kamień meteorytowy pojawia się dopiero w 4 akcie, podczas gdy już daaaaawno każdy ma co najmniej Gwalhira.

11.1 Sołtys z Odmętów to bardzo twardy facet. Żyje sobie wesoło pomimo rodzinnej tragedii. Julian zachowuje się jakby mu gorąco zwisało co się dzieje, a końcowa rozmowa jest niemal żenująca.
Quest z północnicą - można poinformować Juliana tylko o tym, że się udało odczarować Alinę, a Celina, no cóż..., chociażby to była nieprawda.
11.2 Kolejna sztuczna przeszkoda to niemożliwość przejścia na stronę rebeliantów podczas napadu na Odmęty - bzdura, bo można by pomóc nawet na siłę, czego nie jest nam dane dokonać. Skutkiem tego jest... nic, poza kartą do zdobycia. Chwilę wcześniej, głupawy wypad zwiadu na pole golemów decyduje o losach bitwy... Cała sprawa Wiewiórki/Zakon jest bardzo nieudana, niekonsekwentna i wołająca o lepszy pomysł. Dlaczego Yaevin, chcąc nas w banku przekonać do współpracy nie mówi wszystkiego, co wie o banku? Bo mu się nie chce, biorąc pod uwagę jak silnego stronnika zyskuje?

12.1 Żeby spotkać Berengara na Wyspie Rybitw trzeba opuścić lokację i tam wrócić, to akurat bug.
12.2 Wijąca się jak prostytutka i łapiąca za bimbały Pani Jeziora (nawiązanie do Króla Artura, jakby nie patrzeć) wygląda komicznie. Tak samo, jak pozostające na stałe w ciałach brux - czy co one są - panienki z Domu Nocy, po queście z Niebieskooką. Dużo postaci ma też ruch, nazwę go "wytrzęsaniem", który przypomina wołanie dziecka jak chce siku - głupio to wygląda.

13. Kolejna sztuczna przeszkoda to Stare Dworzyszcze - nie można splądrować okolic laboratorium (choć nic tam ciekawego nie ma) bo w momencie wejścia zaczyna się sekwencja cutscenek i walki, kończące się dopiero wyjściem przez lustro. Powrót oznacza reload, bo katakumby nie mają wyjścia... Także Berengar po walce jest jakiś mało sensowny (o ile przeżyje).

14. Małoistotna, ale być może nie do końca jasna - nawiązując do książek - sprawność Geralta - wg mnie, zdolność do lepszego użycia miecza, czyli wiedźmińskie style walki, powinna być dostępna w wyniku zażycia jakiegoś specyfiku - nawet w książkach wiedźmin dostawał kopa zawsze po dekoktach - w ten sposób zawsze jesteśmy przepakowani, a tak w książkach nie jest. Grę można swobodnie przejść na najtrudniejszym poziomie bez jakiejkolwiek mikstury. Poza tym, z wyciągniętą bronią biegasz dwa razy szybciej niż bez. Jeśli nawet przyjąć, że może mieć dostęp do tych stylów bez popijania czegoś-tam, to przynajmniej powinien być równie wolny jak w biegu bez broni - a przyspieszać do takich prędkości po zażyciu czegoś. Jeśli tego nie zauważyliście to tylko niektóre potworki, i to z reguły w grupie są w stanie coś zdziałać ( i tylko z uwagi na duże obrażenia jednorazowo), bo Geralt bez większych ceregieli rozprawia się nawet z grupą "zawodowych" zabójców. Walki w grze, o ile ktoś się nimi emocjonuje, są być może efektowne, ale nie dają żadnej satysfakcji – mi żadna nie utkwiła w pamięci, bo każda jest taka sama. W książkach do ważniejszych pojedynków wiedźmin zawsze przygotowywał się, a tu ze ścian drzwi, okien, podłóg i sufitów wylewa się mięso armatnie do zaszlachtowania dwoma sekwencjami. Ja powiem tylko tyle, skoro ktoś już się tak natrudził nad sekwencjami, że dużo ciekawiej byłoby zamiast szlachtowania na oślep, stworzyć model walki, który polegałby na unikach, parowaniu i wyczekiwaniu na właściwy moment by przeciwnika trafić, gdy tylko się odsłoni. A tak dostajemy efekciarską zręcznościówkę, ale finezji w tym ani cala. Poza tym nie przeszkadza nam w piruetach i saltach wisząca z boku siekiera i młot zakonu ani 20 baranich udźców w kieszeni.

15. Co do sposobu przedstawienia ras elfów i driad - sam Sapkowski nie bardzo mógł się zdecydować jakie są te rasy - raz przedstawiał je jako totalnych barbarzyńców, a gdzie niegdzie pojawiali się wybrańcy prezentujący niebotyczny poziom inteligencji (Ele opisywał je jako bardzo nieufne w stosunku do ludzi), może bierze tu trochę górę traktowanie tych ras w innych światach fantasy i płynące stąd przyzwyczajenia, ale mi nieszczególnie przypadły do gustu driadzie i elfie blond idiotki.
Poza tym jakoś też nie mogę sobie wyobrazić, że co drugi mieszkaniec, raczej mieszkanka, Temerii marzy jedynie o bzykaniu przez wiedźmina za byle błyskotkę... Płytkie, ale sycące niejedno męskie ego.
Prawdą jest też to, że jeśli dokładnie przyjrzeć się średniowieczu, to ten sposób przedstawiania wcale nie jest taki daleki od faktów - rozwiązłość w tamtych czasach towarzyszyła fanatycznej pruderii i charakteryzowała w pewnym stopniu niemal każdą epokę. U Sapkowskiego, w sposób zamierzony czy nie - widać gołym okiem wpływ, może nawet fascynację średniowieczną poezją Villona, jeśli ktoś się z nią spotkał, wie o czym mówię, tyle, że Sapkowskiemu daleko do pierwowzoru.
Krótko mówiąc - to, co przez moment jest zabawne, po chwili refleksji zaczyna śmieszyć, ale gorzko. Elfim i driadzim prostytutkom/blond kretynkom mówimy stanowczo - nie. Tyle, że niby Geralt to postać wyjątkowa i każda chce go mieć w swym wigwamie... Osobiście jednak wolałbym inne podejście do erotyki, tym razem bliższe chociaż temu, jak opisuje to Sapkowski, a nie mechaniczne "walenie" następnego obiektu.

16. Swoją drogą nie wiem, czy pomysł, by wiedźmin był Geraltem tak do końca się sprawdza. Ja grę przeszedłem, ale przejść po raz drugi - za bardzo nie wiem po co. Myślę, że ten kto grał w Planescape, Baldur's Gate i Fallout wie, czym jest otwarty, nieliniowy świat, do którego chce się wracać nie z obowiązku, a dla przyjemności. Ja z Geraltem wogóle się nie utożsamiam, cały czas czuję się jakbym grał pewnym "wybitnym" aktorem, który już był uprzejmy wcielić się w tą postać... Poza tym nazywam się Aurelinus, a nie żaden Geralt.

PS. To, co napisałem nie oznacza, że gra nie podoba mi się, owszem, jest nadal niezła, ale jak dla mnie zasługuje na ocenę na poziomie 85 % i legendarną/klasyką raczej się nie stanie.

17.11.2007

16:50

[2]

Randone [ Generaďż˝ ]

Przeczytalem: tytul oraz P.S.

i chyba dobrze zrobilem, bo co mnie interesuje amatorska opinia jednego gracza.

17.11.2007

19:52

[16]

Taal [ Centurion ]

Aurelinus ->
Trochę racji masz. Ale tylko trochę. Faktycznie bardzo boli w Wiedźminie straszna liniowość, a boli dlatego, że jej brak miał być najmocniejszą stroną gry. Nie mogę się niestety odnieść do wszystkich wytyków pod kątem wpisów w dzienniku, bo zwyczajnie z niego nie korzystałem. Kiedyś na pewno to sprawdzę. No, to teraz przyczepie się do Twojej wypowiedzi:

1.1 Dzieci stoją w komnacie obok, a o tłumie nie mamy pojęcia. Ale i tak punkt dla Ciebie bo wyszło to strasznie nienaturalnie (i niemoralnie "oddam Ci się jak pomożesz mi z chłopami")
1.2 Nie uświadczyłem.
1.3 Wybiegające do rodziców dzieci nie muszą być chyba przedmiotem cutscenki. A później jak sam stwierdziłeś "wszyscy" na podgrodziu nie żyją.
2.1 Nie uświadczyłem.
2.2 Nie bardzo. Jeśli uważnie zająłeś się śledztwem, to powinieneś dojść do wniosku, że wszyscy Twoi podejrzani są niewinni. Może wtedy jednak warto zajrzeć do detektywa?
2.3 Czepiasz się liniowości, a chciałbyś żeby śledztwo przebiegało jak po sznurku, wszelkie poszlaki pojawiały się wtedy, kiedy akurat są potrzebne itp. Widzę jakąś niekonsekwencje.
2.4 Każde zadanie w każdej grze* można przeklikać - zero argumentu. (*zastrzegam, że mogą istnieć od tej reguły wyjątki, ale ich liczebność nie przekracza 10)
3 Brzydzi Cię kanibalizm i zabijanie psów, a nie przeszkadza Ci rąbanie ludzi na prawo i lewo? Poza tym przyznajesz się w tym pkt., że uwielbiasz liniową grę.
4 Uważnie śledząc wydarzenia można zauważyć, że nie da się pozostać neutralnym. Nawet, gdybyśmy dokonywali najmniej stronniczych wyborów zostajemy przebici do muru. Może i trochę szkoda...
5 No faktycznie to trochę głupie. Tak samo jak możliwość przebicia się do Wyzimy w pierwszym akcie i ucieczki na inny kontynent.
6 Nie uświadczyłem.
7 No dziwne.
8 "Siemasz, możemy zabrać tego mordercę ze szpitala?" - dlaczego nie?
9 Nic nie znaczący szczegół. Poza tym na kamykach mogły być jakieś wskazówki.
10 To nie Diablo. Zdobywanie broni nie tak jak życzyłby sobie Hack'n'Slaschowiec świadczy o nielinowości gry.
11.1 Po "uratowaniu" Celiny rozmowa wygląda inaczej.
11.2 A przesądza? Że co? Że my jesteśmy tym sojusznikiem?
12.1 Przegięcie! Bug w grze! Twórców na stos, a grę do kosza. Ale w co byśmy wtedy zagrali?
12.2 Panienki z Domu Nocy zaraz po walce przyjmują ludzkie ciała. Faktycznie niektóre postacie poruszają się bardzo nienaturalnie.
14 Nauka techniki przez eliksiry? Brzmi dziwnie. A co do samej walki, to pomysł, który zaprezentowałeś zrobiłby z Wiedźmina tanią zręcznościówkę. W Wiedźminie walka jest sprawą drugorzędną (IMHO), a i tak ładnie wygląda... No może poza kilkoma strasznie wymuszonymi ruchami.
15 No... masz trochę racji. Bronić się można tym, że z większością karcianych panienek łączą Cię jakieś wydarzenia, ale to i tak przegięcie. Rozwiązania jest proste - powiedz nie.
16 Myślałby kto, że taki Baldur jest nieliniowy. Nieliniowość (jakakolwiek) w cRPG to mit. :)
Poza tym nazywam się Aurelinus, a nie żaden Geralt. - no miło mi, ale wytłumacz mi sens tego wersu.
W pozostałych aspektach się z Tobą zgadzam.
PS O! I tu się z Tobą zgadzam. Dla mnie Wiedźmin jest grą raczej średnią. Ale jest jeden punkt, dla którego będzie (już jest) klasyką, dlaczego przejdą ją jeszcze 40 razy i dlaczego w ogóle piszę odpowiedź na Twojego posta: Dialogi.