Karczma "Pod Poetyckim Smokiem" 1546

07.11.2007

13:55

[1]

tygrysek [ behemot ]

Karczma "Pod Poetyckim Smokiem" 1546

Witajcie!
Bufet jest czynny od 5:00 do 24:00 [dla potrzebujących non-stop, ale po godzinach obsługa we własnym zakresie]. Gościmy zbłąkanych, gdy tylko poczują, że na innych wątkach jest chwilowo podejrzanie cicho albo podejrzanie głośno. Za barem Holgan, Astrea (która okazała się doskonale nadawać do tej pracy i została postawiona za barem przez Szamana; należy także nadmienić, ze jest ona jedynym w swoim rodzaju Kryształowym Duszkiem i zgodziła się kolaborować z liczem Szamanem i służyć mu za kryształową kulę przepowiadającą przyszłość) i Szaman (uwaga: Szaman ma zawsze rację, nie może inaczej być!) mieszają magiczne drinki. Magini kręci się po sali, ale ostatnio bardzo rzadko wpada pochłonięta obowiązkami przy nowej klientce Karczmy (przewiduje jednak, że wkrótce sytuacja się unormuje i do lokalu wstawimy kołyskę ;-), MarCamper pilnuje porządku gwarantując bezpieczny odpoczynek, eros w kuchni miesza ... w kotle (na czas jakiś obowiązki jego przejął Mac, czym zaskarbił sobie wdzięczność tak gości jak i obsługi, która martwić zaczynała się faktem przedłużającego się urlopu erosa) i rothon - na zapleczu dba o interes oraz dokarmia świnkę, którą kiedyś przyniósł w darze.
W takim miejscu jak to nikogo zdziwić nie może obecność anioła. Ten nasz Anioł z Naderwanym Skrzydłem, jest o tyle wyjątkowy, że wiemy wszyscy, iż nie doje, nie dopije a będzie się interesował. AnankE wpada wieczorkiem, puka w szybkę i pije adamusowego grzańca, mi5aser - etatowy stały klient w koło opowiadający o EverQuest. Ostatnio rozgląda się trochę nerwowo wyczekując na moment, kiedy trzeba zmienić numerację. Adamus płaci za drinki wierszami sam przynosząc najlepsze alkohole świata i przygotowując doskonałego grzańca dla zziębniętych, a Gambit przynosi ze sobą świeczkę i koronkową chusteczkę. Zajmuje się także kominkiem, przed którym wygrzewa się z wyrazem błogostanu na twarzy tygrysek, co jakiś czas zerkając jednak nerwowo na mi5asera, gdyż ten próbuje go uprzedzić przy zmianie numeracji w przerwach pomiędzy swoimi powieściami. Pellaeon dba o czystość, kontrolując z sanepidowską dokładnością wszystkie zakamarki i regularnie wyprowadza Ósmego na spacery (ale nie dane mu jest zaznać spokoju od służby we Flocie z powodu Yoghurta, który regularnie raportuje mu o sytuacji w walce z Rebeliantami i aktualizuje Imperialną stronę Holonetową):-). Nick Grzecha sugeruje różne grzechy, ale osobnik ten wsławił się szczególnym upodobaniem do numeracji rzymskiej i c(_) ;-) Odwiedza nas Alver the Gnom, a po jego uprzejmej propozycji dotyczącej naszej Karczmy "a może to też mam rozpieprzyć?!?" umieściliśmy go w stopce papieru firmowego. Teraz doczekaliśmy się - powrócił do nas z wojska na białym koniu. Attyla, mnich pochodzący ponoć od smoka, przechodząc wstępuje na zimny prysznic, poza tym zawsze wie kiedy wstać i wyjść :). Tofu ponownie opuścił nas i udał się do Japonii, skąd, jak obiecują sobie wszyscy, przywiezie nam furę egzotycznych prezentów (nie tylko herbatę ;)!!! Można tu też usłyszeć pieśni Wędrownego Barda i gromkie okrzyki imć Dymiona, który broni honoru kobiet i naszej Karczmy. JRK przynosi różne ciekawe rzeczy i pije wapno. Ostatnio mamy nowego dostawcę szmuglowanego piwa - Mr.JackSmitha, który zaczął też parać się pracą barmana i jest w tym debeściarski :-) Wieczorami lub nocą przychodzi Kerever cierpiący na bezsenność, odkąd po raz pierwszy odwiedził Sosarię. Śni o tej krainie na jawie. Wieczory i noce to też ulubione pory gnoma Desera, który wpada na piwo zawsze z nieodłącznym worem pełnym artefaktycznych artefaktów (ale nie posiada największego skarbu naszego barmana - samonapełniającego się kufelka +5 ;). Rankiem zjawia się krasnolud Kastore, znany Zabójca Trolli, przychodzi opowiadać o swych wyprawach i walkach stoczonych rzeczywiście lub jedynie zmyślonych. Nemeda gdzieś tu się czai w mrocznym kątku, szukasz magii nekromanckiej, wypowiedz jej imię a pojawi się od razu. Jest także Shadowmage, który z uporem godnym lepszej sprawy czatuje na to, żeby być pierwszym i gotów jest się z każdym pojedynkować na Fireball`e... ;-) NicK próbuje w przybudówce zorganizować gorzelnię - zamarzyło mu się piwo własnej produkcji. Ostatnio zaniedbał trochę warzenie piwa, poświęcając swoją uwagę Duszkowi, którą za obopólną zgodą usidlił i zaprowadził przed ołtarz (gwoli ścisłości to nie jest pewne, kto kogo gdzie zapędził, ale tak to w opowieściach bywa, że cny rycerz damę serca swego przed ołtarz prowadzi, a nie odwrotnie... ;))). Yosiaczek wsławiła się tym, że w ogniu dyskusji postanowiła zademonstrować swoje zdecydowanie i użyła czołgu (pożyczonego od Admirała Pellaeona) jako argumentu i wjechała do Karczmy przez... ścianę, co zmusiło obsługę do jej późniejszego magicznego odbudowania... [ściany, nie Yosiaczka] :-) Cóż, poza tym łączy ją trochę niejasny związek z porucznikiem Yoghurtem ;-) AQA natomiast uczy się od Admirała Pellaeona za niebiańsko wysokie stawki (ale w końcu sam Wielki Admirał udziela korepetycji... ;)) obsługi Generatora Czasoprzestrzennego, co może mieć dla naszej Karczmy wiekopomne konsekwencje... :-). Zdarzają się także historie jak z telenoweli, czego przykładem jest Pijus, który podejrzewa (z bliżej nie skonkretyzowanych powodów), że jest dawno zaginionym bratem Szamana (o czym ten oczywiście nic nie wie i wszystkiego się wypiera... ;)). Pojawił się także w naszej Karczmie silny desant z Wielkiego Miasta Portowego Północy, wśród którego wyróżnia się Rogue, będąca, co wiedzą dobrze poinformowani, blisko związana z Gambitem... Obok wejścia stanął słynny sprzedawca kiełbasek w bułce Dibbler - zachwala swój towar Gardło Sobie Podrzynając ceną. Nikt jednak nie próbuje jego kiełbasek dwukrotnie - świadczy to o roztropności miejscowej klienteli. Od czasu kiedy w ekipie mafii gdańskiej pojawiać się zaczął Ingham konieczne stało się zainstalowanie spluwaczek oraz wyłożenie dyżurnych szmat. Panowie maja bowiem dziwaczny zwyczaj witania się poprzez plucie. Z tamtych regionów przybywają czasem Pasterka i Kane: Dzicy Barbarzyńcy z Dalekiej Północy, siedzą i popijają grog zrobiony według przepisu Mamy Muminka, siejąc przy tym ogólny zamęt i spustoszenie w karczmianych zapasach... Powiadają, że w puszczy żubr jeno występuje, ale okazuje się, że nie jest to do końca prawdą. Lechiander też występuje, tyle, że jako wielki spec od Half-life`a i Fallout`a, czym zwiększa znacząco nasz karczmiany potencjał wszechwiedzy... ;)
Jako że Karczma miejscem jest niezwykłym, niezwykłe są w niej także i najzwyklejsze zdawałoby się przedmioty. Ale w błędzie jest ten, kto tak będzie myślał - nawet nasze szafy maja swoje sekrety... Z takiej właśnie szafy (należącej nota bene do Holgan) wynurza się regularnie Puynny (z tego co udało się ustalić, jest to chyba skutek zabawy Generatorem Czasoprzestrzennym przez AQA... :)
Z żadnej szafy, ani innego wymiaru nie pochodzi Piotrasq, ale za to on sam przyprowadził do nas razu pewnego niezwykłego gościa: słonika koloru seledynowego, który od razu stał się naszą karczmianą tajemnicą... Magów dyżurnych u nas jak psów, ale tylko jeden sprawia szczególny kłopot :-) Zasłużył się Kanon przybytkowi, a ciągle: a to weny na zapis nie ma, a to skryba zwiał albo leży pijany. Jednak teraz błąd naprawiony i należne w stopce miejsce przyznajemy z przytupem! Nawet mniej uważny obserwator dostrzeże, że w okolicach szynkwasu kręcą się ostatnimi czasy jacyś podejrzani klienci. Jeden z jakąś kokardą? Gdy zapytać barmankę odpowie (po brzęknięciu monetą oczywiście), że to Osioł zwany KaPuhY, w pyszczku mający balonik, a na ogonku kokardkę. Kiedyś był Osłem pod ochroną, ale zmieniło się to w chwili kiedy wybrał nową drogę kariery - Kaloryfera Żeberkowego. Uważając na ostre zęby czterokopytnego na blacie baru cały czas próbuje przysiąść TrzyKawki. Hmmm, czyżby jedna kawa nie starczała? W razie czego przypomnijcie sobie Mazia. Tego Mazia, co to zimą chodzi w misiu. W swięto zawsze wkłada krawat pod kołnierzyk, krawat z gumka, trochę pije, lecz jak leży! Jednym słowem - pan poeta, wasz liryczny, zwiewny przyjaciel! [Tu ukłon w stronę dam]. Gilmar także pije, piwo Tychy, sam aromat... i podobno on właśnie mówił, że z ryb to tylko rypanie i walenie. Czy może z waleni to tylko ryby i... nie wiadomo. Zresztą, kto by to wszystko dziś pamiętał? Ważne, ze oto ostatni kowboj Rzeczpospolitej, co klamry jego ogłaszają. Od dawna winniśmy grzechu zaniedbania i nie wskazaliśmy kilku gości siedzących o, przy tamtym stole. Kargulena – ryba, która mówi. Kilkoro z nas czasem zastanawia się, czy do lokalu nie należałoby przynieść jakiego akwarium. Widzący siedzi tam *wskazuje ruchem głowy*, w otoczeniu mysiego zapachu. To człek zagadkowy, który słowem swoim tyle jednocześnie zawikła, co rozjaśni. Meghan (mph) – to osobna historia, ale wszem znane są jej kłopoty z żółcią. Niektórzy mówią (a my nie przeczym tak całkiem i do końca), że to po prostu sympatyczna egocentryczka. Jak my wszyscy :-)
Widziano tutaj nawet VIPów pijących kakao, ale o tym sza - jesteśmy znani z dyskrecji :-)

W sezonie jesienno-zimowym podajemy wszystkim zziębniętym grzańce najróżniejszego sortu i w dowolnych ilościach (bardzo potrzebującym i bardzo zasłużonym nawet za przysłowiowe "Dziękuję" ;-) Poza tym na pięterku można spędzić noc - oddano właśnie do użytku wyremontowane pokoiki (które, należy dodać, zimą są dobrze ogrzewane, a latem klimatyzowane) . "Więc niech umierają słowa nasze - na to są, przez to są."

[Bar jest ciemny; kilka postaci siedzi przy kontuarze pijąc w milczeniu; nie mówiąc do siebie i nie patrząc na siebie trwają w cichym porozumieniu ludzi uprawiających rozpustę i oddających się nałogowi, a barman o twarzy apostoła rozumiejącego słabość ludzkiej natury stoi w półcieniu brzęcząc kostkami lodu i porusza się bezszelestnie z jednego końca baru na drugi niby bóg niegodziwości, wyposażony przez naturę w twarz ascety]

Poprzednia część: https://forumarchiwum.gry-online.pl/S043archiwum.asp?ID=6986660&N=1

07.11.2007

15:19

[2]

babajaksmok [ Pretorianin ]

...masz coś przeciwko trzem setkom tygrysku???...i to w taka pogode??!!)))

20.11.2007

14:36

[178]

Widzący [ Legend ]

Zaispirowany niezwykłym wątkiem skierowanym do osób z wyższym wykształceniem postanowiłem Wam opowiedzieć pewien dowcip. Przepraszam że jest taki długowaty ale tak już musi być, krótszy mi nie wychodził:

Zdarzyło się raz w dalekiej Syberii że pogłoska stugębna, wieść poniosła niezwykłą, do sklepu mianowicie, dostarczono kilka beczek śledzi solonych. Z przeróżnych miejsc pobytu wypełzli na tą wiadomość mieszkańcy. Różne to były indywidua, a to deportowani żydzi, Polacy, Ukraińcy i inne męty społeczne, w spontaniczną kolejkę wmieszali się prawdziwi rewolucyjni komsomolcy i niemała całkiem, grupa towarzyszy radzieckich, członków partii bolszewickiej co płomień wolności zaniosła aż w ten zakątek. Szmerom i wypełnionym nadzieją szeptom nie było końca. Sklepik maleńki bo w nim jeno nafta i patrony, przed sklepikiem werandka, przed werandką zaśnieżony placyk miłosiernie skuty mrozem to i nikt nie utonął. Drzwi sklepiku się roztwarły wyszedł z nich postawny sklepikarz w pięknie uświnionym fartuchu zawiązanym wprost na kufajkę.
„Towarzysze” zagaił, jako że był w jednym sekretarzem krestianskiej organizacji partyjnej na całą okolicę.
„Towarzysze” zagrzmiał ,” Tak, to prawda, przywieźli śledzie, solone śledzie w beczkach” tu powiódł spojrzeniem po wyraźnie rozradowanym tłumie, „ Ale dla wszystkich nie wystarczy”. Zimny strach uciął rozmowy, wszystkie oczy spoczęły na ustach towarzysza kierownika.

„Żydzi mogą iść do domu. Reszta niech się ustawi i czeka” i tyle go było widać.

Minął króciutki syberyjski jesienny dzionek, słonko wstało kolejka powolutku ożywała, ludziska pomykali ukradkiem na stronę, ostry zapach samogonu wyznaczył czas południowego upału. Drzwi zaskrzypiały, werandka zatrzeszczała i ukazał się towarzysz sekretarz-kierownik. Tłumek stanął sprężyście, ruki pa szwam i ani mru mru. Kierownik uśmiechnął się promiennie i zagaił
„ Tak towarzysze, śledzie są. Są śledzie” głos zawiesił, rozejrzał się i po chwili kontynuował „Ale ojczyzna nie może nastarczyć dla wszystkich. Szkodniki społeczne, Polacy, Ukraińcy, Łotysze, Litwini i element niepewny politycznie może iść do domu. Matka Rosja karmić was piersią słodką nie będzie”

Lekutko zaszemrało i tłumek stopniał gwałtownie, sekretarz popatrzał na pozostałych, wyglądał jakby ich w myśli liczył, odczekał chwilę aż element wywrotowy się oddali i zakończył „Zostają przodownicy pracy, bohaterowie rewolucji, komsomolcy i członkowie partii. Reszta idzie do domu”.

Od razu było widać wzorową organizację, szyk się zacieśnił, higiena rozkwitła, bałałajka tęskno zagrała, towarzysze radzieccy poczuli że coś znaczą dla tej ziemi, nikt się nie wysunął ani na milimetr, sprawiedliwość to sprawiedliwość a nie jakieś tam burżujskie fiki-miki.
Minął dzionek, minął drugi, ale nic to, komsomoł z partią partia z przodownikami sowchozowego trudu wytrwali, nikt nie osłabł.

Krótkie upalne południe zaczęło strącać pierwsze krople wody z sopli co cudnie wisiały nad sklepową werandką, na rozświetlony taras wyszedł towarzysz sekretarz. Tak, tak, sekretarz, nie jakiś tam sklepikarz w fartuchu, prawdziwy nastojaszczy sekretarz, kufajka zapięta, walonki wyrychtowane, uszanka jak się patrzy a przy pasie kabura z naganem.
Na ten widok co prędzej sformował się równiutki czworobok, czerwonolicy towarzysze ufnie patrzyli w oczy sekretarza, ten zaś widział w ich oczach pełne oddanie partii i towarzyszowi Stalinowi, temu prawdziwemu ojcu narodu.
„Członkowie partii wystąp” szuranie walonek potwierdzało zrozumienie rozkazu, „Reszta, formuje szyk i ze śpiewem rusza jako kolumna propagandowa z akcją uświadamiającą elementy politycznie niepewne”; „Wymarsz” ryknął a wirujące płatki śniegu znaczyły ślad niewielkiej kolumny śpiewającej „Towarzysz Stalin cel nam wyznaczył”.

„No tak” rzekł sekretarz, „Towarzysze proszę do środka„ i ruszył do sklepu otwierając drzwi szczęścia dla garstki wyrżnie dumnych członków przodującej siły narodu.
Rozsiedli się na tyle na ile sklepik pozwalał, na kilku półeczkach stoją bańki z naftą specjalnego przeznaczenia, paczki naboi radośnie dzielą miejsce z plakatami pokazującymi rozkład imperialistycznej gadziny.

„Więc tak, towarzysze. Jako członkowie partii możecie uzyskać informację zastrzeżoną wyłącznie do waszej wiadomości. Jakiekolwiek przecieki zostaną ukarane z całą surowością naszego sprawiedliwego prawa przez rozstrzelanie.”
Cisza zapadła martwa, miny wyrażały jedność z linią partii i całkowitą jednomyślność z jej wodzem przemawiającym ustami miejscowego sekretarza.

„Tak więc towarzysze, śledzi nie ma, nie było i nie będzie” powiódł srogim spojrzeniem po skupionych twarzach, „Czy ma ktoś jakieś pytania” dorzucił sucho.

„Ja mam pytanie” dało się słyszeć z ust Iwana Iwanowicza Pieruchy znanego jako Łajza, groza zawisła w powietrzu, Władimir Aleksandrowicz Pustak popuścił z napięcia w ledwo co pół roku temu wyfasowane kufajkowe spodnie.
„Słuchamy Was towarzyszu” delikatnie z mocą karabinowej salwy zabrzmiały słowa sekretarza.

„Powiedzcie mi sekretarzu, dlaczego u nas zawsze Żydzi mają najlepiej?”