"Pod Rozbrykanym Nazgulem" ekskuziw ! 198 :-)

25.07.2002

21:22

[1]

^quqoch^ [ Paweł Romanowicz ]

"Pod Rozbrykanym Nazgulem" ekskuziw ! 198 :-)

A droga wiedzie w przód i w przód, choć zaczęła się tuż za progiem...” – czy to nie taką piosenkę śpiewasz, wędrowcu, i wciąż się dziwisz, w jakie to miejsca i czasy zanosi Cię ta droga? I oto zawiodła Cię tutaj, do pogrążonej w półmroku izby. Stoisz w progu i próbujesz odgadnąć, czy znajdziesz tu to, czego szukasz.
Nikt z nas tego nie wie. Może przywiodło Cię tu zmęczenie podróżą; głodny i spragniony, wypowiedz swe życzenie. Może powodowany ciekawością słusznie połączyłeś nazwę tawerny z zupełnie innymi od pełnego zgiełku tu-i-teraz czasami i światami. A może jakiś złośliwy lub niewprawny mag rzucił na Ciebie zaklęcie teleportacji, umieszczając Cię w miejscu, w którym zupełnie nie chciałeś się znaleźć...? Trudno. Jesteś.
I być może jest to ostatni dzień Twojego życia. Starego życia, oczywiście. Teraz nadchodzi Nowe.
Przypatrz się uważnie : to jest karczma. Sam wiesz najlepiej, do czego służą takie miejsca, a to jest szczególne, oferując szeroki asortyment trunków i mieszkańców całego Śródziemia.
Co do trunków – w tej chwili Twój wzrok automatycznie spoczywa na barze - poda Ci je któraś z pięknych dam (czyż inne niż piękne istnieją w Śródziemiu?). Pierwsza z nich, Elfka FoXXXMagda, dawno, dawno temu zainicjowała ideę tego miejsca, nosi zaszczytne miano naszej Pani i wciąż odbywa poważne narady z tajemniczym (aczkolwiek wszystkim doskonale znanym) Strażnikiem. Posiadająca dar snucia przepięknych opowieści Półelfka Nilcamiel przynosi we włosach świeże nowiny ze szlaków i twierdz. Kami, zwana przez niektórych Najpiękniejszą, ma wiele ukrytych talentów (wśród nich ujawniła się ostatnio moc jasnowidzenia), którymi dzieli się jednak nieśmiało. I jeszcze Vilya, zafascynowana słowami w różnych językach oraz ich mocą w piśmie, chętnie porozmawia z Tobą o szeroko pojętej sztuce (gotowania też). Słowa nie są również obce trubadurowi hugo, który przedstawia się: „Hugo, Półelf, Poeta i Bard”, a i jego poezja przemawia głośniej niż czyny ;). Arab, mężny rycerz i podróżnik znający Kraje Południowe. Nieco szerszy zasięg ma obrona LooZ’a, który za cel postawił sobie godnie reprezentować Gondor. Od czasu do czasu widujemy tu również Berena, podobno jednorękiego, a na pewno posiadającego sporą wiedzę o historii i geografii Śródziemia. Natomiast Stitch jest przedstawicielem złowieszczej profesji wiedźmina; mamy jednak wrażenie, ze udało się go spacyfikować... w każdym razie nie przynosi niczego, co upolował. Wieczorami przychodzi do nas Kuzi2 (elfie imię: Sirthfennas), kręci się po karczmie, pije piwo i czasami pali ziele niczym prawdziwy... Hobbit. Okazjonalnie spotkasz tu również tajemniczego Iarwaina Ben-Adara, z uporem godnym maniaka dbającego o wystrój wnętrza. A w podwórzu, w ciemnej piwniczce, tajemnicze eliksiry rozlewa gofer, pojawiając się czasem z nową dostawą samogonu. I kiedy już myślisz, że wystarczy, że poznałeś już wszystkich, blask świecy odbija się od ogromnego topora... To wierny towarzysz badacza przeszłości, Krasnoluda Jolo, który siedzi w jednym z ciemniejszych kątów, wszystko widzi, słyszy i chętnie opowie Ci, jak wykopać z ziemi największe skarby. Czasem wpada tu też Meeyka, by pouczyć nas o nowych metodach hodowania smoków.
I jeszcze Nasz Człowiek w Mordorze -- Mysza, dowodzący Orkowym Patrolem i tylko z pozoru stojący po stronie wroga.

Tak... to lista do uzupełnienia, może i Ty się na niej znajdziesz? Może atmosfera zabawy i światło tak pięknie załamujące się w złotym trunku skłonią Cię do zostania tu na dłużej?
Pokłoń się zatem naszemu patronowi Nazgulowi, rzuć trochę resztek żebrzącemu pod stołem Gollumowi, mój skarbie, i przyłącz się do nas. Chętnie wysłuchamy Twych opowieści ...

25.07.2002

21:24

[2]

^quqoch^ [ Paweł Romanowicz ]

(Iarwain powstawij te swoje czary mary bo nie mam :-) - quqoch)

26.07.2002

15:30

[69]

Urdaz [ Konsul ]

Ha , a wiec po kolei Udaliśmy sie na wshodnie rubieże Rhun ,decydując ze staniemy po stronie światłości . Nasz oddział najemny zaciagnął sie pod Sztandar Czarnego Orła i tam też w podobozie sił Utumno rozbiliśmy swoje namioty . Czas nam upływał na trenowaniu szyku wraz z pozostałymi siłami czarngo Orła z Rhun oraz na oczekiwaniu na bitwe z siłami Hildorien wspartych posiłkami z Dalekiego Haradu. Jedna rzecz o której tzreba wspomnieć to nasz sparing z naszymi sojusznikami dzień przed Bitwa . Nasz dowódca zbrojnych - Komsta zwany też Małym Wrednym Karłem zorganizował nam mały sparing z Czarnymi Gryfami z Gór wichrów > Wielkimi wojownikami w pełnych płytowych zbrojach i znanych ze swej bitnośći . Lecz po dotarciu na miejsce ,gryfów było paru zas stał tam też oddział świetych wojowników zza południowo wschodniej granicy Utumno . Za namową tego Wrednego Krasnoluda , zgodzili sie na chwile walki aczkolwiek nasz dowodzca zbrojnych stwierdził ze mu pękł pasek od no płytowych i nie moze walczyć . Orki i krasnoludy z naszego oddziału wzruszyły ramionami i staneły w szyku razem z czarnymi Gryfami , którzy tez byli skorzy do małej Młócy . Jak sie ciesze ze nie byłem zbrojnym w tym oddziale . Nie powiedziałem ważnej rzeczy > wszyscy Swieci wojownicy mieli 2metry wzrostu i Tarcze wielkości Komsty. To było 15 sec i nie było naszych , złapaliśmy sie za głowy w niedowierzaniu . Oni w spokoju wrocili do szyku a nasi zaczeli sie zbierać i wsciekli zazadali jeszcze jednego ataku . No teraz juz nie byli zaskoczeni i wytrzymali 30 sec , ale rzucanie toporami w starciu przez tamtych i tak było przegieciem. Po tym tym ataku rozegrały sie dwa pojedynki > Twardego naszego Kapitana całego oddziału ze świetym i Rudego wojownika z Czarnych Gryfów takze ze świetym . Tu juz było lepiej , ale zwyciestwem to tego nie mozna nazwać no ew remisem. Po tej walce zaledwie 2 zołnierzy nie mogło iść do bitwy nastepnego dnia Następnego dnia nasi zołnierze staneli naprzeciwko siłom Hildorien , ja zaś jako dowódca artylerii , ustawiłem sie ze swoimi strzelcami (z goblińskimi Hakownicami) do osłony naszych armat i katapult. Długo na nich czekalismy az wysłalismy im dwa nagie miecze co by im broni nie brakło . Potem rozpoczął sie chaos . Wojska sie starły a my strzelaliśmy do wrazych wrogów , niestety nasi łucznicy skrewili ( to od tego słońca) i ostrzelali Czarnego Orła. Potem zwiali w las . Najgorszym stresem było to że musielismy w pewnym momencie wyskoczyć i osłonić ogniem Świetych Dymitra od których dzień wczesniej nasi zbrojni dostali łomot . Niestety gdy padł nasz wielki dowódca sił Światłości ,morale upadło i cześć naszych wpadła w panike . W mój oddział wpadli Haradrimowie i zostałem ranny gdy sie obudziłem była juz cisza , było to blisko lasu wiec sie odczołgałem a potem to juz całkiem inna opowiieść