Opowiesc pisana piorem

Konrad Wallenrod [ Legionista ]

Opowiesc pisana piorem

Zawsze chcialem cos ciekawego napisac ale nigdy nie moglem sie do tego porzadnie zabrac. Dzisiaj jednak napisalem pare zdan i chce zebyscie wyrazili swoje zdanie o tym co napisalem. W zarysie ma to byc powiastka filozoficzna ale zobaczymy co z tego wyjdzie ...

PROLOG

Ożywiłem bohatera Albercie z rodu znamienitego, von Trockenow, aby to co myślę i co widzę w swoich czynach, wykuł w kuźni świata w imię moje. Żyj Albercie w swoim świecie i świadcz ty za mnie, to co czynić ja nie mogę, ty czyń za mnie, tam gdzie twój stwórca być nie może ty bądź tam i mów za mnie. Bądź mym ostrzem, biczem bożym. Ufam w mądrość boś ty Albercie jednym ze mną. Twoja śmierć moją śmiercią więc żyj wiecznie mój Albercie abym i ja choćby w czynach twoich żyć potrafił. Bądź posłańcem, śmierci adwokatem, w blasku słońca, w cieniu gwiazd morduj i zabijaj, słowem, mieczem, zdrada – nie dbam o to. Bądź ty jeno mojej woli wysłannikiem, mojej zemsty wykonaniem. Niechaj krew poleje się strumieniem, gęsta posoka popłynie wartko niczym rzeka z brzegów występująca, niechaj tak też z twego miecza krew popłynie. Moje wrogi są twoimi, ja ich zabić nie pokonać nie potrafię, nie jestem wstanie, w mocy dokonać tego. Ty jednak mój Albercie w przeciwieństwie do mnie możesz wszystko. Dokonać możesz tego, czego ja nie potrafiłem czynić. Jam jest ulepiony z ciała, ty żeś zrodzony z słowa. Choć dzielą nas lat setki jesteś bliższy, mój Albercie od współczesnych mej osobie. Tyś mym druhem jedynym i prawdziwym. Trudno aby tak nie było, gdyż tyś jest we mnie a ja w tobie ... – po tych słowach umarł młody człowiek, spełzł
po schodach jego trup szaro-siny a był odziany on w spodnie czarne i kamizelkę szarą a przy jego ciele leżał stary pistolet jeszcze z lontem się palącym. Obok trupa leżała księga a była ona dziwna bo pisana atramentem myśli i przeżyć autora...

30.03.2007

22:03

[2]

Regis [ ]

Troche zalatuje grafomania tak na moj gust... No i raczej mnie nie zaciekawilo.