Biologia - Tkanka okrywająca - Proszę! Pomóżcie!

Sitros [ Konsul ]

Właśnie w encyklopedii też szukałem i tam są tylko funkcje tkanki okrywającej a nie włosków itp...

mirencjum [ operator kursora ]

Tkanka okrywająca

• Tkanki okrywające roślin to skórka (epiderma) i korkowica (peryderma).
• Skórka jest jednolitą tkanką, zbudowaną przez żywe komórki niewiele różniące się od siebie. Ich zewnętrzne ściany wysycone są kutyną.
• Skórkę organów nadziemnych może pokrywać kutykula - warstwa różnych związków tłuszczowych, nie przepuszczająca wody i gazów. Niekiedy komórki skórki mogą różnicować się w rozmaite wytwory służące ochronie rośliny (włoski, kolce).
• Skórka korzeni nie ma szparek, a niektóre jej komórki zaopatrzone są w wyrostki - włośniki, usprawniające pobieranie roztworów z gleby.
• Peryderma zbudowana jest z 3 warstw zróżnicowanych tkanek (tkanki korkotwórczej, korka i felodermy), pełniących odmienne funkcje.
• Właściwą rolę ochronną pełni w perydermie korek, czyli tkanka zbudowana z martwych komórek o ścianach wysyconych suberyną. Korek powstaje dzięki działalności tkanki korkotwórczej.
• Do łączności ze środowiskiem zewnętrznym służą:
- w skórce - szparki z aparatami szparkowymi,
- w korku - przetchlinki.
• Skórka chroni młode, rosnące organy roślin wieloletnich i całe ciała roślin zielnych.
• Peryderma ochrania starsze organy roślin wieloletnich.

Włoski chronią organy przed nadmiernym naświetleniem, przegrzaniem oraz gwałtownymi zmianami temperatury - stąd tak wiele roślin górskich, np. szarotka alpejska czy sępolia (fiołek afrykański), jest nimi pokrytych niczym wojłokiem. Gęsta, wełnista powłoka włosków zwana jest kutnerem. Włoski mogą pełnić także inne funkcje. Przypominające pazurki - pomagają roślinie owijać się wokół podpór, np. chmiel lub przytulia czepna. Przed roślinożercami bronić mogą włoski parzące, jak u pokrzywy. Są one inkrustowane krzemionką, zakończone łatwo łamiącymi się główkami. Wystarczy tylko muśnięcie, a po odłamanej główce pozostaje ostry szpikulec w kształcie końca igły do zastrzyków; wbija się on w ciało, wprowadzając parzący płyn. Wybrednego 'pożeracza' może też zniechęcić intensywny zapach liści, np. pelargonii czy mięty. Olejki eteryczne zbierają się we włoskach wydzielniczych między ich ścianami komórkowymi a kutykulą. Przy pocieraniu liścia uszkadza się warstwę ochronną; olejki wypływają na powierzchnię, wydzielając charakterystyczny zapach.


Szparki są łącznikami między środowiskiem zewnętrznym a wnętrzem rośliny. Dzięki możliwości ich otwierania i zamykania, roślina może regulować między innymi wymianę gazową, a także w pewnym stopniu 'panować' nad utratą wody. Takie kontrolowane wyparowywanie wody przez rośliny zwane jest transpiracją. Zamknięcie szparek z jednej strony chroni roślinę przed wysuszeniem, z drugiej - uniemożliwia przenikanie dwutlenku węgla, hamując fotosyntezę. Transpiracja jest też niejednokrotnie jedynym sposobem regulacji temperatury, zwłaszcza w gorące, suche dni. Aby szparki mogły pozostawać jak najdłużej otwarte, roślina 'stara się' ograniczyć do minimum straty wody nie mające związku z transpiracją, np. parowanie całą powierzchnią liści.

Skórka korzeni jest odpowiedzialna za pobieranie wody i soli mineralnych; składa się z żywych, ściśle przylegających do siebie komórek, mających jednolicie cienkie ściany. Nie jest pokryta kutykulą, nie występują w niej szparki. W młodych częściach korzenia liczne komórki zaopatrzone są w długie wyrostki - włośniki. Tworzone włośniki zwiększają wielokrotnie powierzchnię chłonną korzenia, co ma ogromne znaczenie dla pobierania roztworów z gleby. Korzenie rosnące w wodzie nie wytwarzają włośników

Sitros [ Konsul ]

mirencjum -------> stokrotne dzięki!