Corrida

Attyla [ Flagellum Dei ]

Corrida

Właśnie wróciłem z wakacyjnego pobytu w Hiszpanii. Ponieważ była to moja pierwsza w tym kraju wizyta, wybrałem się na corridę. Naturalnie wiedziałem,czego się spodziewać, boć to i owo przeczytałem, wysłuchałem w radio czy uobaczyłem w telewizorni. Ale przekonałem się, że obraz ten jest tyleż romantyczny i wyidealizowany, co komplentnie nieprawdziwy. Zawsze postrzegałem to jako pozostałość plemiennych rytuałów o znaczeniu sakralnym mających utrwalać stereotyp wojowniczego i do granic szaleństwa odważnego mężczyzny. Jeżeli nawet tak było, to teraz jest to zupełnie nieaktualne. Owszem - wiedziałem, że na spotkanie z bykiem facet nie wychodzi sam, ale jakoś nie zwracałem na to wielkiej uwagi. Nadal na pierwszym planie był dzielny torreador walczący z wściekłością umieszczoną w masie mięśni o wadze 1,5 tony. No i masa mięśni, wściekłość i siła zgadzały się. Na początku. Wypuszczali młodego i złego na cały świat byczka, który rzucał się z rogami na wszystko, co się rusza. Śliczne zwierzę będące uosobieniem siły i witalności. Na zwierzaka tego wyskoczyło czterech facetów z kapami w rękach, na których to mieniony byk rzucał się z radością. Ci zaś dawali dyla za osłony a potem prowokowali go znowu. Po jakimś czasie takiej zabawy w chowanego na arenie pojawiło się dwóch konnych na zwierzęciach opancerzonych jak wierzchowce clibinarii. Byk naturalnie z rogami pakował się pod brzuchy koni (bezskutecznie, bo jako się rzekło konie były opancerzone) na co jeźdźcy dźgali go w kark kijami opatrzonymi w cienkie i krótkie bolce. Pojawiała się w ten sposób pierwsza krew. Kiedy konie zeszły z areny, pomocnicy łapali się za mulety i wbijali pod skórę na karku byka po 2 sztuki (w sumie 4 sztuki). Tu krwi zrobiło się znacznie więcej. Wtedy pojawiał się torreador. Tyle, że jego przeciwnik był w tym czasie ledwie żywy ze zmęczenia, obolały i wykrwawiony. Torreador przez czas jakiś bawił się z bykiem w kotka i w myszkę, przy czym Hiszpanie cieszyli się, kiedy myszką okazywał się być byk a Polacy, gdy myszką był torreador (zdażyło się, że byk wziął palanta na rogi, co wywołało u naszych wybuch niekontrolowanej radości i wiwatów:D). Po tej zabawie torreador łapał za szpadę, którą miał pchnąć tak by od karku doszła wprost do serca i tym sposobem pozbawiła byka życia. Wszystko pięknie, ale moje wielnie niezadowolenie wzbudził fakt, że ta zabawa była była totalnie nie fair. W zasadzie było to rytualne szlachtowanie rogacizny rozłożone na etapy:
1. zmęczenie byka zabawą w berka z pomocnikami,
2. zadanie mu ran zmuszających go do opuszczenia głowy (rany w kark zadane przez konnych)
3. upuszczenie bykowi krwi
4. dalsze pozbawianie byka sił przez torreadora
5. zadanie śmierci.


W zasadzie byk nie miał najmniejszych szans, bo w momencie wejścia torreadora na arenę byk ledwie trzymał się na nogach a wiele szarż kończyło się wywrotką umęczonego stworzenia. Co więcej, jeżeli już udało mu się wziąć na rogi swojego prześladowcy, natychmiast opadała go chmara pomocników odciągających go od torreadora i dezorientujących. Najgorsze było jednak to, że nawet gdyby jakimś cudem udało się bykowi pokonać tą chmarę wrogów to i tak nie przeżył by on tej rozprawy. Z tą różnicą, że uśmietrcony nie byłby ciągnięty końmi za łańcuch umocowany do gwoździa wbitego w czaskę zwierzęcia wprost to wyjścia ale przeciągnęli by go dokoła areny. Taka rażąca niesprawiedliwość zagotowała we mnie krew. Byk stał się dla mnie bohaterem beznadziejnej walki z systemem nystawionym na pozbawienie go życia.

Oto historia jednego boju (zdjęcia z 2, bo na pierwszy nieco się spóźniłem a ostatniego nie doczekałem:D)

Attyla [ Flagellum Dei ]

zapomniałem - co sądzicie o tej imprezie?