Słowiański papież

18.05.2006

15:33

[1]

Ralion [ Konsul ]

Słowiański papież

Słowiański papież - jeden z serii liryków genezyjskich Juliusza Słowackiego, powstały w 1848, w którym wieści on nadejście papieża słowianina. Do tego spełnionego proroctwa wielokrotnie odnosił się sam Jan Paweł II.

Juliusz Słowacki "Słowiański papież".

Pośród niesnasek Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla słowiańskiego oto papieża
Otworzył tron.

Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało, jak Bóg, pójdzie na miecze;
świat mu to proch!

Twarz jego, słowem rozpromieniona,
Lampa dla sług,
Za nim rosnące pójda plemiona
W światło, gdzie Bóg.

Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud
Jeśli rozkaże, to słońce stanie,
Bo moc to cud!

On się już zbliża rozdawca nowy
Globowych sił:
Cofnie się w żyłach pod jego słowy
Krew naszych żył;

W sercach się zacznie światłości bożej
Strumienny ruch,
Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy,
Bo moc to duch.

A trzeba mocy, byśmy ten pański
Dźwignęli świat:
Więc oto idzie papież słowiański,
Ludowy brat;

Oto już leje balsamy świata
Do naszych łon,
A chór aniołów kwiatem umiata
Dla niego tron.

On rozda miłość, jak dziś mocarze
Rozdają broń,
Sakramentalną moc on pokaże,
świat wziąwszy w dłoń;

Gołąb mu słowa w hymnie wyleci,
Poniesie wieść,
Nowinę słodką, że duch już świeci
I ma swą cześć;

Niebo się nad nim piękne otworzy
Z obojga stron,
Bo on na świecie stanął i tworzy
I świat, i tron.

On przez narody uczyni bratnie,
Wydawszy głos,
Że duchy pójdą w cele ostatnie
Przez ofiar stos;

Moc mu pomoże sakramentalna
Narodów stu,
Moc ta przez duchy będzie widzialna
Przed trumną tu.

Takiego ducha wkrótce ujrzycie
Cień, potem twarz:
Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,
Robactwo, gad,

Zdrowie przyniesie, rozpali miłość
I zbawi świat;
Wnętrze kościołów on powymiata,
Oczyści sień,
Boga pokaże w twórczości świata,
Jasno jak dzień.

18.05.2006

15:36

[2]

gofer [ ]

Nie żebym się czepiał, ale co w związku z tym? Może jakiś komentarz albo odniesienie? Bo jak widzę, ze ktos wkleja tekst i nawet go nie komentuje, to mam ochotę jedynie odpowiedzieć "That's super. Want a cookie?"

18.05.2006

15:44

[5]

gofer [ ]

Dydelf północny (Didelphis virginiana, dydelf wirginijski, zwany nieraz oposem lub oposumem) - gatunek torbacza z rodziny dydelfowatych.

Występowanie
Jest to jedyny torbacz szeroko występujący w Ameryce Północnej i Środkowej. Zwierzę o dużych możliwościach przystosowawczych, raczej nie zagrożone wyginięciem.

Wygląd
Kształtem ciała przypomina szczura, pysk wydłużony, ogon długi, nagi, chwytny. Sierść barwy szarej, czarnej, rudawej, rzadziej białej. Włosy sierści wełniaste, długie z białymi zakończeniami. Wzdłuż głowy przechodzą trzy ciemniejsze pasy.

Długość ciała: 38-51 cm
Długość ogona: 25-54 cm
Masa ciała: 4-6 kg

Tryb życia
Dydelf północny jest ssakiem wszystkożernym, preferującym jaja ptaków, owady, padlinę, owoce, kwiaty.

Prowadzi samotny tryb życia z wyjątkiem okresu rozmnażania, aktywny nocą, dzień spędza w ukryciu. Występuje na terenach leśnych i zakrzewionych, jest zwierzęciem nadrzewnym. Dydelf północny nie jest zwierzęciem terytorialnym, ale poza okresem rozmnażania unika innych przedstawicieli swego gatunku. Dydelf północny ma duże zdolności adaptacyjne, dlatego zwierzę to systematycznie rozszerza obszar swego występowania. Jest też zwierzęciem synantropijnym.

Ciąża trwa 12-13 dni, w jednym miocie rodzi się od 8 do 18 młodych. Samica dydelfa ma tylko 13 sutków - reprodukcyjna "nadwyżka" musi zginąć. Młode przez okres ok. 50 dni przebywają w torbie matki przyczepione do sutek, po tym okresie - do ok. 70 dnia życia - żywią się pokarmem stałym, wędrują przyczepione do sierści matki. Dojrzałość płciową osiągają w pierwszym roku życia.

Akurat leci program poświęcony Epoce Lodowcowej II. Mówili o oposach, a ja wkleiłem tutaj ten opis i zdjęcie. Nie podoba się? To wara.

Czy wszystko wymaga komentarza?