"Pod Rozbrykanym Nazgulem" odyseja 124

25.05.2002

01:22

[1]

FoXXXMagda [ Pellamerethiel ]

"Pod Rozbrykanym Nazgulem" odyseja 124

A droga wiedzie w przód i w przód, choć zaczęła się tuż za progiem...” – czy to nie taką piosenkę śpiewasz, wędrowcu, i wciąż się dziwisz, w jakie to miejsca i czasy zanosi Cię ta droga? I oto zawiodła Cię tutaj, do pogrążonej w półmroku izby. Stoisz w progu i próbujesz odgadnąć, czy znajdziesz tu to, czego szukasz.
Nikt z nas tego nie wie. Może przywiodło Cię tu zmęczenie podróżą; głodny i spragniony, wypowiedz swe życzenie. Może powodowany ciekawością słusznie połączyłeś nazwę tawerny z zupełnie innymi od pełnego zgiełku tu-i-teraz czasami i światami. A może jakiś złośliwy lub niewprawny mag rzucił na Ciebie zaklęcie teleportacji, umieszczając Cię w miejscu, w którym zupełnie nie chciałeś się znaleźć...? Trudno. Jesteś.
I być może jest to ostatni dzień Twojego życia. Starego życia, oczywiście. Teraz nadchodzi Nowe.
Przypatrz się uważnie : to jest karczma. Sam wiesz najlepiej, do czego służą takie miejsca, a to jest szczególne, oferując szeroki asortyment trunków i mieszkańców całego Śródziemia.
Co do trunków – w tej chwili Twój wzrok automatycznie spoczywa na barze – poda Ci je _mixer, którego imię mówi samo za siebie, a w przypadku jego nieobecności – któraś z pięknych dam. Pierwsza z nich, Elfka FoXXXMagda, dawno, dawno temu zainicjowała ideę tego miejsca, nosi zaszczytne miano naszej Pani i wciąż odbywa poważne narady z tajemniczym (aczkolwiek wszystkim doskonale znanym) Strażnikiem. Posiadająca dar snucia przepięknych opowieści Półelfka Nilcamiel przynosi we włosach świeże nowiny ze szlaków i twierdz. Kami, zwana przez niektórych Najpiękniejszą, ma wiele ukrytych talentów, które ujawnia jednak nieśmiało. I jeszcze Vilya, zafascynowana słowami w różnych językach oraz ich mocą w piśmie, chętnie porozmawia z Tobą o szeroko pojętej sztuce (gotowania też). Słowa nie są również obce trubadurowi hugo, który przedstawia się: „Mistrz Hugo, Półelf, Poeta i Bard”. Takiej pewności siebie trudno nie uwierzyć. Arab, mężny rycerz i podróżnik znający Kraje Południowe, broni honoru kami, a przy okazji dostarcza karczmie kwiaty (twierdząc, że to tylko dla Niej :)). Nieco szerszy zasięg ma obrona LooZ’a, który za cel postawił sobie godnie reprezentować Gondor. Od czasu do czasu widujemy tu również Berena, podobno jednorękiego, a na pewno posiadającego sporą wiedzę o historii i geografii Śródziemia. Natomiast Stitch jest przedstawicielem złowieszczej profesji wiedźmina; mamy jednak wrażenie, ze udało się go spacyfikować... w każdym razie nie przynosi niczego, co upolował. Okazjonalnie spotkasz tu również tajemniczego Iarwaina Ben-Adara, z uporem godnym maniaka dbającego o wystrój wnętrza. A w podwórzu, w ciemnej piwniczce, tajemnicze eliksiry rozlewa gofer, pojawiając się czasem z nową dostawą samogonu. I kiedy już myślisz, że wystarczy, że poznałeś już wszystkich, blask świecy odbija się od ogromnego topora... To wierny towarzysz badacza przeszłości, Krasnoluda Jolo, który siedzi w jednym z ciemniejszych kątów, wszystko widzi, słyszy i chętnie opowie Ci, jak wykopać z ziemi największe skarby. I jeszcze Nasz Człowiek w Mordorze -- Mysza, dowodzący Orkowym Patrolem i tylko z pozoru stojący po stronie wroga.

Tak... to lista do uzupełnienia, może i Ty się na niej znajdziesz? Może atmosfera zabawy i światło tak pięknie załamujące się w złotym trunku skłonią Cię do zostania tu na dłużej?
Pokłoń się zatem naszemu patronowi Nazgulowi, rzuć trochę resztek żebrzącemu pod stołem Gollumowi, mój skarbie, i przyłącz się do nas. Chętnie wysłuchamy Twych opowieści.

25.05.2002

01:23

[2]

LooZ^ [ be free like a bird ]

Ja tylko sie przywitac, zaraz ide spac. ;)

25.05.2002

20:52

[45]

hugo [ v4 ]

dobrze, tylko ostrzegam że jest pisany z zupełnie obcej mi perspektywy, więc dobrze się wczytejcie i wczujcie w rolę podmiotu lirycznego :) "Ojciec i syn" To nie czas na zmiany, Zrelsaksuj się, uspokuj, Jesteś ciągle młody, To twój przywilej. Jest tyle rzeczy które musisz poznać, Znadź dziewczynę, Zamieszkaj z nią, Jeśli chcesz, możesz się ożenić, Popatrz na mnie, Jestem stary, ale szczęśliwy. Byłem kiedyś taki jak ty teraz, I wiem że nie jest łatwo żyć, Kiedy coś zaczyna się dziać, Szanuj swój czas, myśl dużo, To pozwoli ci patrzeć w przyszłość, Jeśli nie, ciągle będziesz tutaj, Lecz twoje marzenia już nie. Jak mam to tłumaczyć, Kiedy próbuje, on się znowu odwraca, To jest ciągle ta sama, Ta sama stara historia, Znajdę moment żeby porozmawiać, Jestem gotów żeby słuchać... Ta sama stara historia. Jest jedno wyjście, I wiem żę muszę odejść. Wiem, muszę odejść.

26.05.2002

12:39

[88]

hugo [ v4 ]

Wpadam tylko na chwilkę, zostawiam nowe danie, posmakujcie i ocencie... to może będę częściej przyżądzał... Miszmasz z brokułów i kalafiora ======> I wierszyk na lepsze trawienie..... "Satre szkolne podwórko" Pamiętasz te dni na starym szkolnym podwórku? Kiedy tak często się śmialiśmy. Czy nie pamiętasz tych dni na starym szkolnym podwórku? Kiedy mieliśmy marzenia I kiedy mieliśmy rzeczy wszelkiego rodzaju, I śmialiśmy się, Potrzebowałem miłości, Tak, potrzebowałem Tak, pamiętam cię, Pamiętasz te dni na starym szkolnym podwórku? Kiedy tak często płakaliśmy. Czy nie pamiętasz tych dni na starym szkolnym podwórku? Kiedy wszystko było proste, I kiedy mieliśmy tyle czasu, Potrzebowałem miłości, Tak potrzebowałem, Tak, pamiętam cię, Byłaś moją słodką miłością, Moją pierwszą słodką miłością, Moją kochaną dziewczyną Moją kochającą kochaną dziewczyną, Bez wzglądu na miejsce W każdym miejscu Wciąż widzę twoją twarz, Twoją uśmiechniętą twarz, Wewnątrz moich łez, Mała elfia księżniczko. Boże ocal nasze sny! Bez względu na czas, Czas nigdy się nie spóźnia, Nigdy nie jest za późno, Żeby nauczyć się miłości.