"Pod Rozbrykanym Nazgulem" cz. 115

13.05.2002

15:19

[1]

Vilya [ Wilczyca Stepowa ]

"Pod Rozbrykanym Nazgulem" cz. 115

„A droga wiedzie w przód i w przód, choć zaczęła się tuż za progiem...” – czy to nie taką piosenkę śpiewasz, wędrowcu, i wciąż się dziwisz, w jakie to miejsca i czasy zanosi Cię ta droga? I oto zawiodła Cię tutaj, do pogrążonej w półmroku izby. Stoisz w progu i próbujesz odgadnąć, czy znajdziesz tu to, czego szukasz.
Nikt z nas tego nie wie. Może przywiodło Cię tu zmęczenie podróżą; głodny i spragniony, wypowiedz swe życzenie. Może powodowany ciekawością słusznie połączyłeś nazwę tawerny z zupełnie innymi od pełnego zgiełku tu-i-teraz czasami i światami. A może jakiś złośliwy lub niewprawny mag rzucił na Ciebie zaklęcie teleportacji, umieszczając Cię w miejscu, w którym zupełnie nie chciałeś się znaleźć...? Trudno. Jesteś.
I być może jest to ostatni dzień Twojego życia. Starego życia, oczywiście. Teraz nadchodzi Nowe.
Przypatrz się uważnie : to jest karczma. Sam wiesz najlepiej, do czego służą takie miejsca, a to jest szczególne, oferując szeroki asortyment trunków i mieszkańców całego Śródziemia.
Co do trunków – w tej chwili Twój wzrok automatycznie spoczywa na barze – poda Ci je mistrz _mixer, którego imię mówi samo za siebie, a w przypadku jego nieobecności – któraś z pięknych dam. Pierwsza z nich, Elfka FoXXXMagda, dawno, dawno temu zainicjowała ideę tego miejsca, nosi zaszczytne miano naszej Pani i wciąż odbywa poważne narady z tajemniczym (aczkolwiek wszystkim doskonale znanym) Strażnikiem. Posiadająca dar snucia przepięknych opowieści Półelfka Nilcamiel przynosi we włosach świeże nowiny ze szlaków i twierdz. Kami, zwana przez niektórych Najpiękniejszą, ma wiele ukrytych talentów, które ujawnia jednak nieśmiało. I jeszcze Vilya, zafascynowana słowami w różnych językach oraz ich mocą w piśmie, chętnie porozmawia z Tobą o szeroko pojętej sztuce (gotowania też). Słowa nie są również obce trubadurowi hugo, który przedstawia się: „Mistrz Hugo, Półelf, Poeta i Bard”. Takiej pewności siebie trudno nie uwierzyć. Arab, mężny rycerz i podróżnik znający Kraje Południowe, broni honoru kami, a przy okazji dostarcza karczmie kwiaty (twierdząc, że to tylko dla Niej :)). Nieco szerszy zasięg ma obrona LooZ’a, który za cel postawił sobie godnie reprezentować Gondor. Od czasu do czasu widujemy tu również Berena, podobno jednorękiego, a na pewno posiadającego sporą wiedzę o historii i geografii Śródziemia. Natomiast Stitch jest przedstawicielem złowieszczej profesji wiedźmina; mamy jednak wrażenie, ze udało się go spacyfikować... w każdym razie nie przynosi niczego, co upolował. Okazjonalnie spotkasz tu również tajemniczego Iarwaina Ben-Adara, z uporem godnym maniaka dbającego o wystrój wnętrza. A w podwórzu, w ciemnej piwniczce, tajemnicze eliksiry rozlewa gofer, pojawiając się czasem z nową dostawą samogonu. I kiedy już myślisz, że wystarczy, że poznałeś już wszystkich, blask świecy odbija się od ogromnego topora... To wierny towarzysz badacza przeszłości, Krasnoluda Jolo, który siedzi w jednym z ciemniejszych kątów, wszystko widzi, słyszy i chętnie opowie Ci, jak wykopać z ziemi największe skarby. I jeszcze Nasz Człowiek w Mordorze -- Mysza, dowodzący Orkowym Patrolem i tylko z pozoru stojący po stronie wroga.

Tak... to lista do uzupełnienia, może i Ty się na niej znajdziesz? Może atmosfera zabawy i światło tak pięknie załamujące się w złotym trunku skłonią Cię do zostania tu na dłużej?
Pokłoń się zatem naszemu patronowi Nazgulowi, rzuć trochę resztek żebrzącemu pod stołem Gollumowi, mój skarbie, i przyłącz się do nas. Chętnie wysłuchamy Twych opowieści.

13.05.2002

15:22

[2]

Vilya [ Wilczyca Stepowa ]

Menu i w poprzednim odcinku:

14.05.2002

00:35

[29]

LooZ^ [ be free like a bird ]

Moge juz teraz opublikowac to co mam, ale ostrzegam ze jest to przed wszelka obrobka... :) Poprawki beda jutro :) No i czekam na opinie.. oby niezbyt zla :> Cholera. Ale leje. - Jęknął młody mężczyzna zapalający kolejnego już papierosa. Słysząc kroki na pustej ulicy poprawił biała kominiarkę i zapalił silnik motoru na którym siedział. Z ruszenia z piskiem opon niestety nic nie wyszło bo w momencie gdy odwrócił głowę, dostał kolbą, która momentalnie przestawiła mu jego dotąd prosty nos. Po sekundzie leżał już na ziemi, i zdejmował z głowy zakrwawioną kominiarkę. - Panowie. Zapalić sobie nie można ? – Z szyderczym uśmiechem zagadał do trójki policjantów którzy właśnie dyskutowali którą część ciała odstrzelić mu na początek. - Zamknij ryj gnoju ! Warknął jeden z nich. Z drugiej strony ulicy cała czwórka usłyszała szybko zbliżającego się człowieka. Chwile później zdumieni policjanci ujrzeli kolejnego mężczyznę w kominiarce. Ten widząc kolegę w opałach krzyknął: - Kurwa... Grzesiu co ty robisz ? Na chwile cię samego nie można zostawić! Nim stróże prawa zdążyli zareagować jeden z nich już leżał na ziemi z odstrzeloną połową głowy. Nie zastanawiając się zbyt długo obydwoje wystrzelali magazynki w zdezorientowanych policjantów. - Oj Grzesiu, Grzesiu... jak dziecko. Całkiem jak dziecko - Mareczku ty mój drogi. Poradziłbym sobie doskonale sam, ale zastanawiałem się czy zostawić coś dla ciebie - Podnosząc się wybuchnął śmiechem. - Z tobą to zawsze jakieś cyrki. Jedziemy. – Powiedział Grzesiek podnosząc motor. Kilka minut później muzeum „chwała zwycięzcą” samo stało się historią.