Moj pierwszy raz...

Maliniarz [ The Watcher ]

Moj pierwszy raz...

Postanowilem podzielic sie z Wami, emocjami, ktore ogarnely moja dusze, gdy przezywalem moj pierwszym raz, a stalo sie to dzisiaj, dnia ktory bede pamietal do konca zycia. Byc moze niektorzy uznaja, ze to jest troche glupie i niestosowne pisac o "tym" na forum, jednak czuje niezahamowana potrzebe, aby podzielic sie z kims moimi przezyciami.
Tak naprawde nie wiedzialem kiedy to sie stanie, co prawda pewnie bylo mi to pisane i nie za bardzo mialem na to wplyw, czy zrobic "to" wlasnie dzis, moglem jedynie wycofac sie z podejmowania tego kroku wlasnie tego dnia. Naprawde balem sie... bo przeciez nigdy tego nie robilem. Pomijajac nieistotne szczegoly... dotarlem do pomieszczenia, w ktroym mialo sie "to" stac. Wszystkie twarze, przypadkowo spotkanych po drodze ludzi, mialy dziwny wyraz, tak jakby wszscy wiedzieli ze zamierzam "to" zrobic wlasnie dzis. Od samego poczatku nie opuszczala mnie mysl, ze to sie stanie wlasnie zaraz... Jednak z drugiej strony obawialem sie, ze byc moze niezbyt swiadomie i bez glebszego przemyslenia wybralem osobe, z ktora mialbym to zrobic. Chociaz, co prawda nie jest to tak, ze do konca bedzie mi ona zawsze towarzyszyla, ale zapewne pobedziemy "ze soba" jeszcze troche, zaraz po... Ale nie zastanawiajac sie zbyt dlugo, postanowilem wziac sprawy w swoje rece. Doslownie i w przenosni, cokolwiek mialoby wtedy to dla mnie oznaczac. Najsmieszniejsze bylo to, ze do konca nie wiedzialem co z "tym" zrobic. Pomimo iz, wiele razy widzialem w telewizji, jak inni ludzie "to" robili, dla mnie to dalej bylo obce. Nie wiem czy poradzilbym sobie, bez wskazowek mojej pani (ach... ta mlodziutka i sliczniutka nauczycielka francuskiego...), gdy pokazala mi dokladnei dziurke, do ktorej mam "to" wsadzic. Gdy wchodzilo do srodka, czulem sie niebywale... wiedzialem, ze wszystko bedzie dobrze, a zarazem czulem, ze liczy sie tylko to, co jest teraz, a cala reszta jest niewazna. Jedyne, co wtedy pragnalem, to aby uczucie te trwalo wiecznie... Jednak usmiech mojej pani, to rzecz, ktorej nie zapomne do konca zycia i tak naprawde to dalo mi w tamtej chwili najwiecej szczescia. Patrzac na to z perspektywy czasu, naprawde zycze wszstkiem, zeby mieli tak dobrego nauczyciela, ktory przeprowadzilby Was, przez ten caly proceder, od poczatku do samego, przyjemnego konca. Wtedy sobie jeszcze przypomnialem, ze zostalo mi jeszcze do 3 kandydatow do senatu do zakreslenia na zoltej karcie, wiec czym predzej wrocilem do wyborow i znow moglem cieszyc sie wiekopomna chwila. Naprawde... komitet wyborczy w bylej szkole podstawowej, to rzecz magiczna, tym bardziej gdy w komisji siedza mile wspominani nauczyciele :)
Ps A Wy na kogo zaglosowaliscie? :)

gregol [ Junior ]

yyy a nie dwoch do senatu?


ładnie "to" ujoles :P