10rudi [ Centurion ]
Nowy rok Szkolny!!!!
Dopiero drugi dzień szkoły i oczywiście nauczycielki biorą się za nas na całego.....
Nasza nowa pani od J.polskiego już w drugim dniu szkoły zadAje zadanie, ale to jakie zadanie!?
"Co to jest Styl funkcjonalny?" Uwieżcie szukałem wszędzie i nic nie znalazłem, jedyna nadzieja w was. Może wam uda się rozszyfrować to głupie pytanie.... BARDZO PROSZE O POMOC!?
Saluteer [ Generaďż˝ ]
Spisz od kogos jutro, bedziesz sie przejmowal...
10rudi [ Centurion ]
No niby masz racje, ale bardzo chce wiedzieć o co chodziło tej kobicie.....
Skrz@t [ Młody Gniewny ]
Poprostu zrób sobie jutro wolne , nie idź do szkoły, a po lekcjach przepiszesz sobie od np. gotmana :P:P
Pvt. Creak [ Criav ]
ja miałem zadania domowe zadane już pierwszego (normalnego, czyli nie licząs rozpoczęcia roku) dnia, więc IMO nie jest tak źle ;)
Szympans51 [ Bathory Istvan ]
eeeetylko nie kumam tematu wątku...
a ja jeszcze nie miałem takich rzeczy :)
Saluteer [ Generaďż˝ ]
pewnie chodzi o styl wypowiedzi... moze byc oficjalny, jakis tam.... jakis tam.... i pewnie funkcjonalny :)
lo0ol [ Jónior ]
10rudi -> a nasza nowa nauczycielka juz sie poplakala ze swietnego zachowania klasy
10rudi [ Centurion ]
Ta babka jest powalona...Kurde taki teamat dać...
Coy2K [ Veteran ]
tu masz coś o stylach językowych
Style językowe
Styl to ogół środków językowych charakterystycznych dla konkretnego autora, epoki, utworu literackiego, stosowanych w ścisłych okolicznościach.
Styl naukowy – charakterystyczny dla dzieł specjalistycznych – podręczników, encyklopedii, publikacji naukowych, leksykonów itp. Brak elementów potocznych, figur artystycznego wyrazy, nacechowania emocjonalnego. Charakterystyczne terminy naukowe mogą wystąpić również bez jego udziału np. w esejach.
Wyróżniki:
- Poprawny pod względem gramatycznym;
- Zdania rozbudowane, najczęściej podrzędnie złożone – służą precyzyjnemu, ścisłemu i przejrzystemu wyrażaniu myśli;
- Słownictwo fachowe, specjalistyczne, terminy naukowe, bez znajomości których tekst jest nieczytelny;
- Funkcja poznawcza;
- Obecność wykresów, tabel, przypisów, cytatów, przejrzystość kompozycyjna (rozdziały, akapity);
- Brak środków artystycznych oraz nacechowania emocjonalnego;
- Dążenie do jednoznaczności i precyzji;
- Terminologia naukowa, symbole, wzory itp.;
- Język jest jednoznaczny.
Styl urzędowo-kancelaryjny – odmiana mówiona, oficjalna (także pisana, użytkowa) to styl przepisów prawnych, zarządzeń administracyjnych, okólników i innych pism urzędowych, instrukcji.
Wyróżniki:
- Silna konwencjonalizacja języka (w imieniu, na podstawie przepisów, w związku z, prośbę swą motywuję, zwracam się z...);
- Obecność form grzecznościowych (zwracam się z uprzejmą prośbą, szanowny...);
- Konstrukcje bezosobowe – zarówno w stosunku do odbiorcy, który traktowany jest jako anonimowy członek zbiorowości, jak również jako nadawca (przypomina się, zawiadamia się, składa się, ogłasza się);
- Obecność strony biernej (jest organizowany, działalność prowadzona przez);
- Brak emocjonalności;
- Duży stopień oficjalności języka;
- Swoiste słownictwo i frazeologia;
- Używanie gotowych szablonów, formuł składniowych (podania, obwieszczenia, zawiadomienia, oficjalne prośby);
- Niepoprawne, sztucznie rozbudowane wyrażenia (w miesiącu maju – w maju, w tym okresie czasu – w tym czasie, w oparciu o ...)
Styl retoryczny – Najbardziej zbliżony do stylu artystycznego, najbardziej ozdobny, bo zawierający wyrażenia, wyrazy i zwroty nacechowane emocjonalnie odznaczające się podniosłością. Występuję w odmianie mówionej języka (oficjalnej). Występują w nim sformułowania pozwalające na nawiązani kontaktu z odbiorcą – słuchaczem, ale także środki językowe typowe raczej dla stylu artystycznego, pozwalające wyrazić myśli w sposób kunsztowny. Do środków właściwych temu stylowi należą apostrofy, czyli wołacze, za pomocą których mówca zwraca się do obecnych. Pojawiają się często pytania retoryczne np. przemówienia, kazania itp.
→ Analizując ukształtowanie językowe podanego tekstu określ zastosowany w nim styl funkcjonalny.
„Pieśń V” Jana Kochanowskiego („...O spustoszeniu Podola...”)
Podmiotem lirycznym tekstu jest polski szlachcic – patriota apelujący do społeczeństwa (adresatem oracji jest polska szlachta). Utwór ma postać obywatelskiego apelu silnie nacechowanego retoryką. Utwór rozpoczyna się obrazem, który zawiera opis napaści na Podole (przez Tatarów), które znajdując się pod ich wpływem zostaje spustoszone dzieci i kobiety uprowadzone. Pojawia się również realne niebezpieczeństwo ze strony Turcji. Kochanowski pyta, czy Polska jest w stanie poradzić sobie z Turkami, skoro nie radzi sobie z Tatarami. Proponuje projekt reformy systemu obrony państwa. Należy nałożyć na szlachtę podatki i z tych pieniędzy wyszkolić armię, która powinna być główną siłą obronną, a szlachta ma być drugą siłą obronną. Odwołuje się do umysłów i emocji szlachty, stosuje argumentację emocjonalną.
Środki retoryczne:
- Apostrofy – szkoda Polaków, cny Lachu;
- Wykrzyknienia – ujawnienie silnych emocji;
- Pytania retoryczne – skłonienie do refleksji – jakiego serca Turkowi damy, jeśli tak lekkim ludziom nie zdołamy?
- Inwektywy – wyrażenia obraźliwe nacechowane potocznie – niewierny Turczyn, Pohaniec sprosny, Psy bisurmańskie;
- Powtórzenia;
- Obrazy poetyckie zawierające metafory – V strofa – zbójcy, wilcy – Tatarzy, owce – Polacy bez pasterza (Henryk Walezy uciekł do Francji);
- Czasowniki w l. os. l. mn. Trybu rozkazującego – skujmy, dajmy, gotujmy;
- Ironia, która wprowadza nutę goryczy i pesymizmu w utwór, a także skłania do głębszej refleksji „Cieszy mnię ten rym – Polak mądry po szkodzie...”
Styl retoryczny we współczesnej polszczyźnie występuje rzadko, należy do archaizmów. Ociera się o patos, który nas śmieszy i razi.
Styl artystyczny – styl dzieła literackiego – dzieła sztuki, które rządzi się innymi prawami niż wszelkie inne komunikaty językowe. Występują ty silne mody stylistyczne i indywidualne upodobnia autorów (odmiana pisana).
Wyróżniki:
- Fonetyczne środki stylistyczne:
o Eufonia – instrumentacja zgłoskowa,
o Onomatopeje – imitowanie zjawisk akustycznych za pomocą dźwięków mowy,
o Rymy – zgodność grupy głosek w wyrazach kończących się na dwa lub więcej okresów poczynając od ostatniej samogłoski akcentowanej,
o Rytm – zależy od liczby sylab powtarzających się w poszczególnych wersach i od sposobu rozłożenia w nich akcentów wyrazowych.
- Morfologiczne środki stylistyczne – formy dawne, archaizmy, zdrobnienia, zgrubienia, formacje o charakterze żartobliwym, neologizmy;
- Składniowe środki stylistyczne:
o Apostrofa,
o Powtórzenie,
o Anafora (szczególny przypadek powtórzenia) – kolejne zdania, wersy, strofy, rozpoczynają się tym samym wyrazem lub zespołem wyrazów;
o Paralelizm składniowy – polega na analogii w budowie kolejnych (następujących po sobie) zdań, asymetria w ich rozkładzie;
o Inwersja – przedstawienie wyrazów, które w wypowiedzi nie nacechowanej stylistycznie występowałyby w innym, ogólnie przyjętym szyku.
- Leksykalne środki stylistyczne – poetyzmy (wyrazy, które wykazują nacechowanie stylistycznie podniosłe, których zakres występowania jest ograniczony do stylu artystycznego);
- Figury stylistyczne, czyli topy poetyckie:
o Epitety – przydawki określające rzeczownik wyrażone przymiotnikiem i imiesłowem lub rzeczownikiem,
o Porównania – zestawienie ze sobą dwóch przedmiotów lub zjawisk podobnych do siebie ze względu na jakąś wspólną cechą,
o Metafora (przenośnia) – zestawienie obok siebie wyrazów, między którymi zachodzi jakieś podobieństwo,
o Hiperbola – świadoma, zamierzona przez pisarza przesada w traktowaniu jakiegoś przedmiotu lub zjawiska,
o Metonimia (zamienia) - przeniesienie nazwy jednego przedmiotu na inny na podstawie związku zachodzącego pomiędzy nimi,
o Peryfraza (omówienie) - zamiast nazwy jakiegoś przedmiotu, osoby lub zjawiska używa się konstrukcji opisowej, równoważnej znaczeniowo np. autor „Pana Tadeusza” zamiast Adam Mickiewicz,
o Oksymoron – metaforyczne zestawienie wyrazów o znaczeniach przeciwnych, wykluczających się wzajemnie,
o Alegoria – za pomocą opisów konkretnych obrazów, postaci, motywów, wydarzeń przedstawia się treść metaforyczną – domyślną,
o Symbol – kierunkowanie myśli czytelnika poprzez przedstawione w utworze literackim postaci, przedmioty, zdarzenia ku innym treściom – bezpośrednio nie ujawnionym lecz domyślnym, istotą symbolu jest wieloznaczność treści sugerowanych przez obraz poetycki.
Styl potoczny – mówiona, nieoficjalna i najswobodniejsza odmiana języka, służąca do porozumiewania się w codziennych sprawach.
Wyróżniki:
- Obecność słownictwa nacechowanego emocjonalnie (zdrobnienia, zgrubienia), ekspresywnie,
- Stałe związki frazeologiczne,
- Występowanie licznych zaimków – ten, tu, ktoś, gdzieś itp.,
- Liczne powtórzenia,
- Swobodna składnia – zdania urywane, eliptyczne, wtrącone, równoważniki zdań, ograniczona liczba spójników, niemal nie występują zdania wielokrotnie złożone,
- Częste występowanie środków językowych służących funkcji fatycznej (nawiązanie i podtrzymanie kontaktu) np. formy wołacza.
Styl publicystyczny – informacja (podanie informacji), publicystyczny (informacja + komentarz).
Bodaj najbardziej rozpowszechnioną i najczęściej używaną odmianą języka – nie tylko polskiego – jest styl potoczny, jedna z odmian języka mówionego, który występuje zasadniczo w dwóch postaciach: monologu i dialogu. Ponieważ bardzo rzadko się zdarza, by człowiek rozmawiał sam z sobą, monologi swoje kieruje do słuchaczy. Inaczej mówiąc – wygłasza wszelkiego rodzaju mowy, prelekcje, wykłady. Są one zwykle przygotowywane zawczasu, dzięki czemu mają formę słowną, opracowaną, zależnie od tematu i audytorium, na odpowiednim poziomie literackim i intelektualnym. Nam jednak chodzi o inną postać języka mówionego – dialogową. Zawiera ona o wiele więcej cech właściwych mowie żywej. W codziennej potocznej rozmowie ludzie przekazują sobie wzajemnie swe myśli, życzenia, uczucia, wszelkiego rodzaju informacje nie zastanawiając się specjalnie nad ścisłością sformułowań. Z dużą swobodą posługują się słowami wyrażającymi ich emocje, często pomagają sobie mimiką, gestem, intonacją. Jest to styl bogaty i barwny, który pozwala nam nie tylko nazwać otaczającą nas rzeczywistość, ale i wyraźnie, dowcipnie, a często i dosadnie tę rzeczywistość scharakteryzować. Ten jakże funkcjonalny styl służy nam przede wszystkim w kontaktach codziennych w kręgu rodziny, w rozmowach z bliskimi, przyjaciółmi.
Wypowiedź została zmodyfikowana przez jej autora [2005-09-05 21:24:03]
10rudi [ Centurion ]
Coy2K ---> Ty to masz gadane normalnie.....
Gotman [ Paladyn ]
Coy >>>>> jesteś genialny :))) dzięki :)
Skrzat:>>>>> skąd wiesz, że Rudy i ja to przyjaciele??
masz informatora??
10rudi [ Centurion ]
lo0ol -----> To wasza klasa naprawde dobra jest...Trza potrafić w drugi dzień babke do takiego stanu doprowadzić...:)
Actimel [ I am what I am ]
Gotman i rudi to przyjaciele :D:D:D ?
Skrz@t [ Młody Gniewny ]
Gotman --> Wiesz pamięć mam dobrą , a o was jest trochę info nie tylko rudi ale i dzi... i madz... :P:P Dobra wszyscy nie muszą wiedzieć :P
Gotman [ Paladyn ]
Actimel >>> si si :))) jeszcze jest jeden "element".....Dziki :))
Skrzat >>> nie gadaj już więcej :)))
kowal24 [ Widzew Łódź ]
heh... Ty się przejmujesz stylami językowymi. Ja jutro omawiam już 2 w tym roku szkolnym lekturę... Przy czym ta pierwsza była krótka to ta druga (co jutro będzie) nie jest krótka. Co do prac domowych to jedną mamy na jutro a drugą na za tydzień. Za tydzień mamy też klasówke i 3 lekturę :/ a więc troche jazdy sa ;) życzę powodzenia wszystkim uczniom ;)
10rudi [ Centurion ]
kowal24 -- to ci okropnie współczuje, nie rozumiem czasm tych nauczycieli to też przecie ludzie, a ,może i nie...