Osadnictwo na prawie polskim (średniowiecze)

(:AllegromańkA:) [ Let's rock! ]

Cechy osadnictwa na prawie polskim:
-zwolnienie od świadczeń (kilka-kilkanaście lat)
-daniny na rzecz księcia
-uprawa gruntów za czynsz
-możliwość odejścia (wywiązanie się z powinności i zapłata za rozwiązanie umowy)

Osadnicy (ludzie wolni) zawierali z panem umowę dotyczącą wysokości pożyczki na zagospodarowanie, ilości lat wolnizny oraz stałej wysokości czynszu (początkowo dominuje czynsz w naturze, a później pieniężny).
Podczas zakładania osady na prawie polskim właściciel ziemski sam musiał zakładać osadę. W osadzie tej umieszczano na równych prawach gości jak i przypisańców. Przypisańcy była to ludność chłopska pozbawiona prawa opuszczania ziemi, goście zaś to ludzie wolni którzy z różnych przyczyn nie mogli się utrzymać na własnej ziemi. Ci ostatni mieli prawo opuszczać własność feudała, a wysokość ich zobowiązań i charakter określała umowa. Istnieli także "dziedzice" czyli chłopi wolni, niezależni od feudałów, posiadający drobną własność ziemską. Nowi osadnicy mogli swobodnie opuszczać grunt pański po wykonaniu umowy. Okres zwolnienia od świadczeń trwał od kilku do kilkunastu lat. Osadnicy zobowiązani byli płacić czynsz albo w naturze albo też w miarę rozwoju gospodarki towarowo-pieniężnej w pieniądzu.

qweks [ The Believer ]

mi sie bardziej podoba na prawie nemieckim a przedmowca wyczerpal temat