Recenzja: Pro Evolution Soccer 4

maciek_ssi [ pro evolutioned ]

Recenzja: Pro Evolution Soccer 4

Uwielbiam angielski styl. Mój kumpel ceni nader wszystko barcelońsko-holenderski. Kocham bezustanną walkę o piłkę, niezwykle niskie cross’y, szybkość. On za to lubuje się w pełnej technicznie grze, cudownych dryblingach oraz znakomitych nieszablonowych zagraniach. Moje oczy cieszą dalekie podania po ziemi, tak jak to ma w zwyczaju zagrywać Liverpool. Kumpla cieszy rozgrywanie piłki na małych odległościach. Mimo tak odmiennych gustów obaj jesteśmy pod wrażeniem taktycznej gry AC Milanu. To wprost niewiarygodne jak gra druga linia. Zawodnicy zamieniają się pozycjami, świetnie potrafią odnaleźć się w formacji. Można nawet przyjąć tezę, że w drużynie ze San Siro rola skrzydłowych pomocników została ograniczona do minimum, a w zamian, na tych pozycjach w ofensywie, grają boczni obrońcy.

Mała rewolucja, takiego określenia użyłem przy pierwszym kontakcie z grą. Po ponad trzech tygodniach kontaktu z grą nadal mam takie wrażenie. Konami „dotknęło” niemal wszystkiego. Jedne elementy w świetny sposób poprawiło, inne natomiast „popsuło”. Nie ogarnąłem wszystkiego, bo jest to niemożliwe w tak krótkim czasie, niektóre rzeczy pozostaną dla mnie niespodzianką na przyszłość. A też wyliczać wszystkiego nie ma sensu, wystarczy przedstawić najistotniejsze szczegóły.

Jest pewna rzecz, która nadaje dobry ton grze. To balans pomiędzy okresami gry defensywnej a ofensywnej. Równie trudno strzelić gola, co bronić by go nie stracić. O ile w poprzedniej odsłonie Pro Evolution Soccer mieliśmy do czynienia z niezbyt rozgarniętymi obrońcami, to w już „czwórce” napastnicy przeciwnej drużyny muszą bardziej się napracować, by zgubić defenderów. Do tego doszedł element polegający na przepychaniu się. Dryblowanie napastnikiem w strefie defensywnej przeciwnika nie polega teraz na metodzie „jak pomiędzy pachołkami”. Tutaj trzeba raczej unikać kontaktu z obrońcą, ewentualnie podać do zawodnika stojącego na lepszej/czystej pozycji. Motywy te sprawiają, że obecnie fauli jest znacznie więcej, choć czasem mecze bywają „płynne”. Co za tym idzie, ogólna rozgrywka ma bardziej rozległy styl. Niektóre mecze mogą być z pewnością ekscytujące (Czechy – Holandia na Euro 2004), inne mniej (Grecja – Francja), oraz jednostronne z odwrotnym skutkiem (Grecja – Czechy). Wracając do dryblingu, warto tutaj wspomnieć o zmianach dotyczących jego poszczególnych elementów. Podstawową nowością jest obrót zawodnikiem nad piłką w stronę bramki. Trick genialny w zamyśle oraz dający o wiele większe pole do popisu. Jest rzeczą oczywistą, że zawodnik będący w posiadaniu piłki, stojący naprzeciw obrońcy posiada przewagę. Może podać do nabiegającego zawodnika, zrobić sidestep (uskok) lub w najzwyklejszy sposób pobiec dalej. W sumie zatrzymanie piłki za pomocą R1 daje podobne efekty, jednak tutaj obrót jest znacznie szybszy, tzn. potrzeba mniej czasu na wykonanie następnego ruchu. Do tego niektórzy gracze potrafią za pomocą tricku obrócić się w dowolną stronę, kiedy są atakowani przez rywala. Wspomniane powyżej sidestep’y straciły nieco na wartości, wymagają teraz więcej techniki od zawodnika; piłka bardziej odskakuje w bok. Bez niej efekt czasami nie odpowiada naszym zamiarom. Nie znaczy to, że nie warto innymi graczami sidestepów używać. Jak najbardziej powinno się, tyle tylko że wymagają od nas większego wyczucia sytuacji, w której wykonujemy trick.

Uwielbiam angielski styl. I potrafię to przenieść na płaszczyznę PES 4. Ułatwia mi to nowy system podań po ziemi, przy pomocy którego mogę podać niemal do dowolnego zawodnika na boisku. Pojedynczym, prostopadłym podaniem, jestem w stanie ominąć linię pomocy i zagrać do wybiegającego na wolne pole napastnika. Jeśli nie po ziemi, to górną piłką – szybki kontratak jak marzenie. Powie ktoś, że przecież można takie podanie wykonać manualnie. Tak, tyle że w starym systemie nie zawsze jesteś w stanie odpowiednio wychylić gałkę analogu. Natomiast za pomocą X: przytrzymujesz podanie, wybierasz kierunek (lub odwrotnie) i gotowe. Oczywiście, zależy to od atrybutów i nie zawsze odniesie to pożądany skutek. Faktem jest, iż wprowadzono świetną rzecz. Można powiedzieć bez ogródek: koniec z podaniami tylko do najbliższego zawodnika. Jeśli natomiast chodzi o podania górą, to oprócz wspomnianego powyżej prostopadłego, wysokiego podania, zmieniły się także dośrodkowania. Też mogę podać piłkę prawie każdemu zawodnikowi na polu karnym, wychylamy jeden z ośmiu kierunków (lub też bez)
i naciskamy kółko. Nie zawsze to działa, bo przecież nie zawsze w każdym z dziewięciu pół, znajduje się zawodnik. Jednakże dośrodkowanie przeważnie „pójdzie” do gracza najbliższego wybranemu polu. Kapitalne są podania spod bocznej linii do zawodnika znajdującego się lub wbiegającego na długi słupek.

Jeśli było już o grze w polu, to czas na bramkarzy. Właściwie pisząc zmieniło się na lepsze, nie skłamię, ale też powiem całej prawdy. Zmieniono prawie całkowicie animacje bramkarzy, wygląda to bardziej realistycznie. ”Wyposażono” ich także w ulepszoną inteligencję, bronią zwykle to co powinni. Czasem jednak wpadają bramki wynikające ze złego ustawienia w stosunku do bramki. Widać wtedy, że zbyt wolno przesuwają się w linii. Bywają też sytuacje bardzo frustrujące: bramkarz, przy celnym strzale oddanym w światło bramki, nie chce się ruszyć za żadne skarby. Niezły jest to trick, lecz gdyby „bywał” rzadziej lub wyłącznie przy bardzo mocnych strzałach, to z pewnością nie ubyło by realizmu. Warto też wspomnieć o nowych sposobach wykonywania rzutów wolnych. Nareszcie jest możliwość wykonania tego elementu we dwójkę. Jest to raczej dodatek czysto kosmetyczny, lecz gdy wykonujemy rzut „jeden wysuwa, drugi strzela”, to uzyskujemy dość ciekawe efekty. Jeśli mowa o stałych fragmentach gry - trzeba jeszcze wspomnieć o zmianie wykonywania rzutów z autu. Nie sterujemy teraz graczem do którego ma być kierowany wyrzut, lecz tym który go wykonuje. Mnie bardziej podoba się taki system, innym może podobać się stary. Kwestia gustu.

PES 4 zyskało nowy wymiar w kwestii oprawy. To co było domeną FIFY, stało się też specjalizacją gry KCET. W czasie meczu mamy możliwość obejrzenia całkiem dobrych przerywników. Jak choćby animacja po strzeleniu gola ze spalonego. Można czasami zobaczyć sprzeczkę pomiędzy zawodnikami, choć bardzo rzadko to się zdarza. Zabawne są sceny, gdy faulujący zawodnik stara postawić na nogi poszkodowanego. Są też zupełnie niepotrzebne, jak na przykład ustawianie piłki przy wykonywaniu rzutu rożnego. Niektóre przerywniki nużą po parokrotnym obejrzeniu; mnie osobiście drażni, że część z nich można wyłączyć za pomocą X, inne natomiast Startem. Po pewnym czasie mamy chęć całkowitego wyłączenia tego typu elementów. Przydałaby się opcja w stylu „Pure Match” czy coś podobnego.

Kwestia wad. Nadal bolączką gry są licencje, choć poczyniono pewne kroki. Licencje obejmują całkowicie trzy ligi europejskie (Holandia, Hiszpania, Włochy) oraz zespoły Japonii oraz Korei. Nie wiem jak to się stało, ale w pozostałych trzech kompletnych zespołowo osiągnięto pewien kompromis. I tak: zespoły z Anglii, Francji oraz Niemczech nie mają oryginalnych nazw, koszulek. Mają za to prawdziwe nazwiska piłkarzy. Bardzo dobrze, może wreszcie doczekamy się pełnych licencji. Kolejną wadą wartą wspomnienia jest tryb online. Cóż z tego, że jest, skoro są z nim problemy. Konami ułatwiło sobie sprawę, nie tworząc żadnego systemu serwerów. Przez to wynikają same problemy z połączeniami, a do tego potrzeba zewnętrznego IP. Gracz, który połączony jest jako klient, ma po prostu lagi. Jest pewne prawdopodobieństwo wypuszczenia patcha, który wreszcie rozwiąże wszystkie problemy związane z tym trybem gry. Jest jeszcze jeden minus: brak przełącznika 50/60, taki jak w wersji na PS2. Przydałby się, cała gra jest nieco szybsza niż PES 3, a dla graczy, którzy narzekają na prędkość, byłby bardzo przydatny.

Pro Evolution Soccer 4 jest najlepszą grą sportową. Bez wątpienia. Nikt jej nie może „podskoczyć”. Gra powinna kosztować przynajmniej trzy razy więcej; wydaje mi się, że Konami powinno dodatkowo odebrać dodatkowe profity za ogromną dawkę emocji i grywalności, jaką włożono w ten tytuł. Tak, ma swoje wady, nie jest idealna. Nie miałbym nic przeciwko, gdyby ich nie było.

Bawi. Cieszy. Uszczęśliwia.

Ocena: 9,4/10

DeV@sT@toR [ Senator ]

Błąd na błędzie - jeśli to Twoja recka to poćwicz styl, bo jak na razie do pisania się nie nadajesz.