FIFA vs. PES czyli starcie gigantów. Kick Off.doc

09.10.2004

18:22

[1]

maciek_ssi [ pro evolutioned ]

FIFA vs. PES czyli starcie gigantów. Kick Off.doc

Nie wiem jak Ty, drogi czytelniku zaczynałeś swoją przygodę z piłkami kopanymi na różne platformy sprzętowe, ale jeśli Cię interesuje moja, to zapraszam do lektury. Jeśli natomiast nie, przejdź proszę do następnego paragrafu.

TO PIŁKA KRĄŻY WOKÓŁ SŁOŃCA
Na początku była FIFA ‘95. No przecież, a od czego miałem zacząć? Nie znałem po prostu innych gier tego typu, nie miałem w domu żadnego sprzętu (aaa, miałem PEGASUSA, ale oprócz Micro Machines nie było nic ciekawszego). Gdzieś tam grałem u znajomych na różnorakich sprzętach (oh te czasy: Commodore, Atari, Amiga; i wieczne wojny pomiędzy posiadaczami tychże maszyn) w inne tytuły, ale nie pamiętam teraz tych tytułów. Nie chodziło wtedy nawet o to czy coś jest grywalne czy nie. Sam fakt uruchomienia był już ekscytacją, a co dopiero rzecz , że się coś dzieje na ekranie, coś się tam rusza. Że komputer gra z tobą, a ty jego nie możesz go pokonać. Z tamtych, jakże miłych chwili wyniosłem jedno drobne, ale jakże ważne słowo – „sposób” lub nazywany w innych kręgach „system”. Tak, element związany niemal z każdą grą. Dziś ma on inne znaczenie, ale wtedy osoba, która „przeszła” najtrudniejszy level, lub ogrywała sromotnie komputer miała zawsze wyższy status w okolicy. Ale wracając do mojej historii; kumpel wracając zza Wielkiej Wody przywiózł ze sobą konsolę SEGA Genesis. Był to mój pierwszy kontakt z innym wymiarem elektronicznej rozrywki. Siadało się przed telewizorem ze śmiesznym padem i tłukło się w co popadnie. Tamtych sesji przed telewizorem nie zapomnę do końca życia. Wraz z pakietem różnorakich gier znajomy przywiózł także FIFĘ International ’95. Gra prosta, lekka i przyjemna. Po parudniowym zapoznaniem się z tytułem można było już wymiatać z każdym. Były przewrotki, szczupaki, dośrodkowania, fantastyczne parady bramkarzy. Nam jakoś się nie nudziła, wręcz graliśmy więcej i więcej. Były długie maratony grania, były i turnieje. Nie wiem czy moje spojrzenie na piłki „kopane” byłoby inne, gdyby wszystko potoczyło się inaczej, ale tego z pewnością nie żałuję.
Mój kolejny krok w przygodzie z grami, to dopiero rok 2000. Wtedy to nabyłem komputer. Nie chciałem może koniecznie stać się jego posiadaczem, ale zacząłem studia i był mi on potrzebny w nauce. Ale wracając, rozpocząłem wtedy nadrabianie strat. Grałem w piłki jakie wpadły mi w ręce. Były wszystkie FIFY, Actua, Sensible czy UEFA Champions League. Oczywiście najwięcej czasu spędzałem z grami od EA. Swoim profesjonalizmem zawsze przebijały każdy inny tytuł. Intro i już kopara opadała. Ja sam teraz nie wspominam źle gier innych producentów, ale wszyscy wiedzieli, że FIFA jest najlepsza, to w to się grało. W ostatnią grę od EA Sports zagrałem z zapałem i chęcią to FIFA 2001. Jednego nie zapomnę: wszystkie bramki z przewrotki, przechodzenie piłkarzem po skrzydle przez całą długość boiska. To było po prostu coś. Podobała mi się do czasu, kiedy zapragnąłem strzelić bramkę z dystansu. Tego już mi się nie udało zrobić. Ale to nie było wtedy akurat ważne. Bo pojawiło się coś całkiem odmiennego.
Jakiegoś pięknego dnia na wiosnę 2001 kumple oznajmili mi ażebym do nich wpadł, bo mają jakąś świetną, od dawna chwaloną grę piłkarską. Nic to, poszedłem zobaczyć. Cudowną grafiką to ten tytuł nie grzeszył, zresztą to dziwnie on wyglądał w akcji. Dziwacznie piłkarze biegali. Widać było, że ciężko się podaje. Zastanawiało mnie dlaczego tak moi kumple cieszą się ze zdobytego gola z dystansu. Niemal aż skakali z radości. A po co się głowić, trzeba zagrać. Gra była totalnie toporna, w porównaniu do innych tytułów, z którymi miałem styczność. Strzelenie gola graniczyło z cudem. Nie szło mi najlepiej, ale postanowiłem grę pożyczyć, bo jednak coś mnie zaintrygowało w tym tytule, a i lubiłem odkrywać nowe. A że gra była na PSOne, to użyłem emulatora. Najpierw to był VGS, potem przerzuciłem się na pozostałość po PSEmu Pro, czyli ePSXe. A wracając od gry: cudaczna, takiego określenia użyłem przy pierwszym kontakcie w domowym zaciszu. Opóźnione zagrania piłkarzy, niemożność oddania dobrego strzału na bramkę nie będąc odwróconym twarzą do niej, ten cholernie szybko rosnący pasek siły strzału itd. Nie mogłem się do niej przekonać, a co najgorsze: nie mogłem strzelić gola! Aż któregoś pięknego dnia udało się: strzeliłem pierwszą bramkę. Wtedy przejrzałem na oczy: wady gry stały się zaletami; zrozumiałem, że developerzy stawiają na symulację. Opóźnione reakcje piłkarzy? Przecież tak jest w prawdziwym futbolu. Odskakiwanie piłki od nogi? Nie każdy jest technikiem na miarę Zidane’a. Nawet kiczowate intro stało się zrozumiałe: piłka nożna to gra wszystkich ludzi na świecie, niezależnie od wieku, rasy, języka, miejsca zamieszkania. Futbol na naszym globie tworzą nie tylko wielcy piłkarze, ale my – najzwyklejsi ludzie. We love football – stało się domeną moją jak i programistów. Po prostu zachorowałem na tę grę. Nareszcie mogłem zagrać niemieckim, angielskim, hiszpańskim czy innym stylem gry. Czułem się wyzwolony ze schematu, mogłem zagrywać piłkę niemal tam gdzie chciałem, przeprowadzać akcje o jakich mi się nigdy nie śniło. Nie było „sposobu” na bramkę, trzeba było umiejętnie grać. Gra się nazywała: Winning Eleven 4.
Rzecz jasna stałem się maniakiem serii ISS/PES/WE. Tytułami, przez które „przeszedłem” kolejno były: ISS Pro Evolution 2, Winning Eleven 2002. Potem to już wiedzą wszyscy: na PC wyszedł PES 3. W chwili zapowiedzi o konwersji obiecałem sobie, że napiszę poradnik do gry. Plan został wykonany z zadatkiem – do dziś okrywam małe szczególiki.

KONKURENCJO – ŻYJ NAM DŁUGO
Na scenie ISS/PES/WE panuje powszechne przekonanie, że developerzy z KCET słuchają graczy i wprowadzają do gry ich pomysły. Nie jest tak – przynajmniej na forach o angielskim języku. Właściwie nie wprowadzono żadnej z innowacji z przedstawionych przez fanów. Widać, że twórcy mają swą własną wizję gry i co roku wprowadzają, poprawiają na swoje własne „widzimisię”. Nie muszą być to elementy niemal idealnie współgrające, ale nie jest tak, żeby były kompletnie nieudane. Inaczej przedstawia się sytuacja u głównego konkurenta EA Sports. Tam gracze mogą przedstawić swoje własne pomysły, a możliwe nawet, że ujrzą światło dzienne. W projektowaniu FIFY 2005 pomagali gracze wypisując główne wady EURO 2004. Jak widać udało się. EA wypuściło grę ciekawą, trzymającą przez dłuższy okres. Natomiast, jak dokładnie jest z piłką od Konami przekonamy się już niedługo.
Siłą EA Sports jest marketing. To potwierdzą chyba wszyscy. Wystarczy wejść na stronę FIFY i zaleją nas bijące w oczy wielkie hasła reklamowe, trailery, wywiady z producentami. W tym roku pokuszono się nawet o przyśpieszenie wypuszczenia gry. Dostaliśmy także demo miesiąc wcześniej przed premierą. Intro, licencje, muzyka – zawsze dodawały punkty przyznawane przez recenzentów. Już od paru ładnych lat na tych elementach nikt się nie zawiódł. Wiadome, zawsze jest miło posłuchać dobrej muzyki z list przebojów, czy popatrzeć na oryginalne nazwy klubów i odpowiednie koszulki. A KCET? Tutaj jest po prostu biednie. Pierwszy jakikolwiek trailer ukazał się faktycznie długo przed premierą w Japonii (5 sierpień 2004), jednak nie było w nim kompletnie ani jednej sekundy z pokazu gameplay’u – była to reklama TV z Zico w roli glównej. Gracze z Kraju Kwitnącej Wiśni dostali także zapowiedź w jednym z magazynów traktujących o grach video. Pierwszy trailer z prawdziwego zdarzenia pojawił się dopiero dwa tygodnie przed premierą. Przynajmniej przedstawiał ciekawsze elementy gry, pokazując je „w praniu”. Było także parę pomniejszych (kilkusekundowych) ukazujących niektóre tricki. Ale to było tyle. A jednak: w dniu premiery sprzedano milion egzemplarzy – taka liczba powinna robić wrażenie. Firma z pewnością zarobiła z nadwyżką, a wypuszczenie konwersji dla Europy oraz USA czy Korei, to chyba tylko w celu zarobienia na oddziały w tychże krajach czy kontynentach. Natomiast co do licencji Konami powolnymi krokami brnie do przodu. W tym roku dostaniemy trzy licencjonowane ligi, oryginalne nazwiska graczy większości reprezentacji, a także części reszty klubów. Jednak poważną wadą jest brak całkowicie aktualnych składów w chwili wpuszczenia produktu. KCET tłumaczy, że problemem tutaj jest kontrakt z FIFPro, ale jest to dość niefortunna opinia. A popatrzmy na inne tytuły, jak na przykład CM lub FM.

Czy drogi czytelniku, z czymś się nie zgadzasz? A może masz inny punkt widzenia? Chcesz poruszyć temat, o jakim nie napisałem w tekście powyżej?
Zapraszam do rozmowy.

09.10.2004

18:31

[2]

donzoolo [ Senator ]

powiem tylko jedno:

PES4 dla mnie 100 punktow
FIFA punktow 1 (tylko za to ze maja tez licencje na naziwska pilkarzy, reszta bezkonkurencyjna)

09.10.2004

18:49

[7]

Torn [ Merces Letifer ]

Witam szanownego kolegę Maćka :-)

U mnie historia (tak w skrócie) była taka: najpierw Atari (a tam jakiś totalny badziew - nie pamiętam - nie grałem w to). Później Amiga (no i tutaj był krół - Sensible Soccer (marzę czasem, że SI Games wykupuje od Sensible Soft. prawa do tych "hipków" i będzie można grać mecze z menadżera). W SS grałem długo. Na horyzoncie wówczas pojawiła się Fifa International Soccer.
Spodobało mi się to, ale tylko na pierwszy rzut oka. Mecz niestety był mocno ssący. Toteż powróciłem do SS (a później SWOS).
Na PC była już Fifa, a głównie wtedy najbardziej podobająca mi się odsłona - FIFA World Cup `98.
W to się trochę pograło. Później było coraz gorzej. Zacząłem zauważać irytujące błędy typu: namagnesowane buty a piłka z metalu, pola siłowe wokół graczy, itp. Toteż w kolejne odsłony grałem tylko chwilke (szybko się nudziły). Rewolucję zapowiedziała rozmowa z kolegami z klasy z technikum, którzy to "ciupali" w mniej mi znaną grę właśnie u jednego z nich na PSOne. Dowiedziałem się później iż jest ona "bezkonkurencyjna" i niezwykle "miodna". Czym prędzej zapragnąłem ją przetestować. Użyłem tutaj tak jak maciek_ssi emulatora ePSXe. Odpaliłem i kopara mi opadła. To było to czego szukałem. Świetne akcje, mnogość wykończeń. świetne animacje, grafika wprawdzie słaba (w końcu to było z PSOne), ale to zupełnie było nieważne. Gole nauczyłem się strzelać szybko (:>), ale też miałem problemy z poczatku (z przestawieniem się ze strzałów z Fify). Summa summarum ta gra to był ISS Pro Evolution Soccer 2. Z kumplem nawet kupiliśmy specjalnie pada profilowanego na tego z PSOne, którego później od niego już odkupiłem i do dziś tłuke na nim wyłącznie w WE (w inne gry za cholere nie umiem grać na tym ustrojstwie:D). Niestety pożyczyona gra musiała po tygodniu wrócić a ja byłem głodny nadal gry... Toteż zakupiłem (ekhem) własną wersję ISS'a, który okazał się być PES'em (pan miał źle coś tam podpisane u siebie :D). Gra tym bardziej mi się spodobała, gdyż miała aktualne składy itp... Grafika była ciut lepsza, gameplay delikatnie tylko zmieniony (są drobne różnice pomiędzy ISS a WE/PES).
O cholera, miało być krótko.
No więc po serii emulowanej przyszedł czas na PES3, a obecnie rządzi WE7:I, tyle, że wygrywanie moim zbudowanym od podstaw zespołem już ciut nudzi na single, a z kumplem raczej czasu już nie mamy :/ Co do Fif to każdą próbowałem po trosze i zawsze dochodziłem do wniosku, że jeszcze dużo jej brakuje. Ostatnia Fifa 2005 nawet nawet mi się spodobała, bo już widac, że EA zaczyna dobrze kombinować.
Mimo iż wyżej stawiam WE to nie byłbym tak ślepo krytyczny w stosunku do FIFY.
Poza tym cieszmy się bo w końcu jest konkurencja a to tylko będzie z pożytkiem dla nas.

09.10.2004

19:04

[12]

eJay [ Gladiator ]

Ok to ja tez dodam cos od siebie:)

Wszystko zaczelo sie na Socerze na Pegasusie:) Ile razy chodzilem do kolezki, aby w to pograc:) Potem na Amidze gralem juz tylko w SWOS. Raz tylko sprobowalem w Lothar Mathaeus football, ale nie sposobala mi sie pewna schematycznosc tej gry. Niezapomne niesmiertelnego "Manchester United Europe" gdzie szmacilem takimi gwizadami jak Lee Sharpe czy Mark Hughes:). W SWOSa gralem bardzo dlugo. Przeszedlem chyba kilkanascie sezonow (kilka razy), po czym dyskietki mi sie skopaly i po SWOSIE zostaly wspomnienia (rewelacyjne:P). Potem byla Fifa 96. Rewolucja:) Ale bramki za latwo sie zdobywalo:) 97 byla juz taka sobie, ale to byla pierwsza Fifa w pelnym 3d. 98 to jedna z lepszych w serii. Bardzo dobra grafika (mgiełka:)) i grywalnosc, bardzo fajne triki. Wersja 99 byla wlasciwie kalka 98, ale z lepszym edytorem i i oprawa audio. 2000 - WOW:) Chyba najlpesza, rewelacyjna od strony audio i video, grywalnosc wysoka. Pamietam, ze dodano tu cutscenke zmiany zawodnika (ktorej teraz BARDZO brakuje:)). 2001 - zenada. Schemat do kwadratu, brak strzalow z dystansu. Jedynie grafika powalała. 2002 to powrot do korzeni. Bardzo dobra grafika i grywalnosc, fajny edytor. Gra nie razila schematem, tylko AI bramkarzy dawalo do myslenia. 2003 - zdziwliem sie mocno. Zmieniono caly gameplay i grafike. Gralo sie jakos dziwnie. Wersje 2004 pozostawiam bez komentarza. Gralem w nia tydzien i to tylko dlatego, ze sobie to obiecalem. Gra nie warta swieczki, wrecz meczaca:/ Z Pesem pierwszy raz spotkalem sie przy Winning Eleven 4 na PSX u kolegi:) Potem juz tylko emulatorek i jazdaa na padzie:) PES 2 gralem malo, ale gra mnie rowniez zadziwila. Mega miodna, z niezla grafika. PES 3 mam na kompie i gram w nia od czasu do czasu (polska vs Anglia hehehe:P). Jak dla mnie rzadzi i czeam na PES 4. Choc Fifa 2005 nie zostaje juz az tak w tyle i napewno tez zagram:)

Wypowiedź została zmodyfikowana przez jej autora [2004-10-09 19:06:17]