Forum CM: Dla tych z Poznania i nie tylko :) (ciekawa pozycja książkowa)

07.08.2004

13:36

[1]

GenLee [ Konsul ]

Forum CM: Dla tych z Poznania i nie tylko :) (ciekawa pozycja książkowa)

Ostatnio wpadła mi w ręce książka Macieja Karalusa i Jarosława Jerzaka pod tytułem: "Pancerna Rezerwa Uderzeniowa- Poznań 1945"- wydawnictwo Pomost.
Książka traktuje oczywiście o bojach o Poznań widzianych jednak oczami Niemców z owej pancernej grupy w skład której wchodziły: 18 Stugów (od A do G), StuH, Hetzer,PzIVH, dwie Pantery G, oraz jeden Tygrys.
Olbrzymim atutem tej książki są relacje załogantów (głównie Tygrysa) pełne emocji od euforii do strachu.
Czytając je miałem przed oczyma wiele sytuacji z CM :). Pozwolę sobie zacytować Wam pewne dość dramatyczne fragmenty zaznaczając jednak, iż w książce jest ich naprawdę sporo (choć książka nie jest objęstościowo duża)

1.Relacja załoganta StuHa:

"Na samym początku (było to na obrzeżach miasta) spotkaliśmy czołg "Stalin". Niewiele brakowało, a wjechalibyśmy mu pod lufę. Było to w terenie mało zabudowanym gdzie stykały się pola. Ulica wylotowa z miasta, kilka budynków wolno stojących, na granicy zabudowanego terenu boczna uliczka. Wjechaliśmy w nią w prawo. W tej samej chwili Sepp krzknął zza swojego wizjera: "Stalin"!!!. Unteroffizier Helmut Ebel zobaczył go takżez luku wieży: "Sepp z powrotem!" Nie mieliśmy zamiaru, aby oszczędzać silnik i skrzynię biegów. Sepp cofnął szybko naszą furę- tak nazywaliśmy właśnie nasz pojazd-obrócił się na ślepo i wjechał w lewo w dopiero co opuszczoną przez nas ulicę. Ładowniczy spojrzał wstecz,żeby sprawdzić, czy wszystko było na pewno w porządku. W tej właśnie chwili prze naszym "dziobem" prychnął niskim dźwiękiem pocisk ze "Stalina". Skręciliśmy w bok. W ostatniej chwili ukryliśmy się za narożnikiem domu, który nas osłaniał. Nikt z nas, jak do tej pory nie słyszał tak blisko dźwięku z działa kalibru 122 mm. Po uderzeniu o ziemię nie nastąpił wybuch. (...)Sepp tymczasem wjechał na biegu wstecznym między dwa bloki mieszkalne. Byliśmy blisko muru, który osłaniał nas od prawej strony. Lufa trochę wystawała zza narożnika, pocisk znajdował się w lufie. Był to POCISK ODŁAMKOWY (podkreślenie Lee), ponieważ przeciwpancerne otrzymaliśmy nieco później. Zabawa mogła się rozpocząć. Pocisk odłamkowy działał na krótką odległość i przy odrobinie sczęścia jego efekt mógł być silniejszy niż lekkie puknięcie. Ale nie mieliśmy wyboru.W takich właśnie chwilach Sepp był bardzo skupiony, a Hans trzymał ręce na swoim przyrządzie celowniczym i nie mówił ani słowa. Ostatnie rozkazy otrzymaliśmy z siedzenia dowódcy: "Wrzuć mu to na wannę, dokładnie pod wieżę! Może będziemy mieli szczęście i trafisz go pod wieńcem obrotowym. Jeśli wieża się zablokuje będziemy mieli czas na drugi strzał!" (...)
W końcu Helmut, który miał za sobą przeszłość piechura- co jest zresztą niezbędnę dla dowódcy działa szturmowego- wysiadł ze swojego luku żeby zbadać sytuację(...) Trwało to dość długo, ale w końcu wrócił: już wyprostowany wsiadł do działa, sapiąc opuścił się na siedzenie i powiedział: "On zniknął. Po prostu zniknął. Nic nie widać chłopaki. To cud, on uciekł przed nami!" "

2 Relacja załoganta Tygrysa:

"Włamanie wroga na południu miasta. Wzywają nas z "Tygrysem" do zabezpieczenia skrzyżowania. Wszędzie jest niepokojąco cicho. W domach za nami są niemieccy piechurzy, przed nami ziemia niczyja. Stoimy przed słupem ogłoszeniowym, na samym środku skrzyżowania, pole ostrzału w kierunku dwóch ulic. Gasimy silnik żeby się nie zdradzić. O mały włos doprowadziłoby to nas do nieszczęścia. Obserwujemy okolicę. Poza zwyczajnym ogniem MG, karabinów i dział dookoła jest spokojnie. Czyżbyśmy stali na niewłaściwej pozycji? Obserwujemy, ale nie ruszamy się.(...)
10 minut mija i nic się nie dzieje. Nagle ogień karabinu maszynowego na nasz czołg i głos dowódcy: "T-34 na godzinie 6.00, odległość 450 m, pocisk przeciwpancerny!" Mamy zgaszony silnik, krzyczę: "Heckmann! Ruszaj! Ruszaj!" Razem z Sanderem (d-ca Tygrysa- przyp. Lee) obracamy ręcznie wieżę z całych sił w lewą stronę. Rosyjski czołg zaczaił się za nami i teraz wyjeżdża zza ściany domu. Jego wieża obraca się i namierza nas. Wtedy nasz silnik załącza się, wduszam pedał- wieża obraca się w lewo, wszystko zależy dosłownie od dziesiątych sekundy. Oko przyduszam do przyrządów optycznych, ręka na spuście. Widzę jego tył. "Teraz!" Pocisk huczy wylatując z lufy ale i równocześnie z naszym wystrzałem widzę błysk wystrzału przy "T-34". Za późno! Jego pocisk omija nas! Mój pocisk uderza prosto w wannę, czoł się dymi, Kolejny strzał. Prawie równocześnie z hukiem wystrzału następuje eksplozja "T-34". Później widzę, że jego strzał zmiótł stojący za nami słup ogłoszeniowy. "Iwan" był jednak bardziej nerwowy niż my i spudłował. Uniemożliwiliśmy włamanie. Wracamy "


Brzmi znajomo prawda? :))) Wiele razy takie sytuacje się nam zdarzają podczas gier i jaka to adrenalina, a co dopiero gdy gra się o najwyższą stawkę...

Pzdr Lee

Lt Ursus [ Generaďż˝ ]

Gen Lee--> książka jest nowa czy już dawno wydana bo chętnie bym tą pozycję nabył po przeczytaniu tych fragmentów.