Karczma "Pod Poetyckim Smokiem" cz. 1205

16.04.2004

10:38

[1]

tygrysek [ behemot ]

Karczma "Pod Poetyckim Smokiem" cz. 1205

Witajcie!
Bufet jest czynny od 5:00 do 24:00 [dla potrzebujących non-stop, ale po godzinach obsługa we własnym zakresie]. Gościmy zbłąkanych, gdy tylko poczują, że na innych wątkach jest chwilowo podejrzanie cicho albo podejrzanie głośno. Za barem Holgan, Astrea (która okazała się doskonale nadawać do tej pracy i została postawiona za barem przez Szamana; należy także nadmienić, ze jest ona jedynym w swoim rodzaju Kryształowym Duszkiem i zgodziła się kolaborować z liczem Szamanem i służyć mu za kryształową kulę przepowiadającą przyszłość) i Szaman (uwaga: Szaman ma zawsze rację, nie może inaczej być!) mieszają magiczne drinki. Magini kręci się po sali, ale ostatnio bardzo rzadko wpada pochłonięta obowiązkami przy nowej klientce Karczmy (przewiduje jednak, że wkrótce sytuacja się unormuje i do lokalu wstawimy kołyskę ;-), MarCamper pilnuje porządku gwarantując bezpieczny odpoczynek, eros w kuchni miesza ... w kotle (na czas jakiś obowiązki jego przejął Mac, czym zaskarbił sobie wdzięczność tak gości jak i obsługi, która martwić zaczynała się faktem przedłużającego się urlopu erosa) i rothon - na zapleczu dba o interes oraz dokarmia świnkę, którą kiedyś przyniósł w darze.
W takim miejscu jak to nikogo zdziwić nie może obecność anioła. Ten nasz Anioł z Naderwanym Skrzydłem, jest o tyle wyjątkowy, że wiemy wszyscy, iż nie doje, nie dopije a będzie się interesował. AnankE wpada wieczorkiem, puka w szybkę i pije adamusowego grzańca, mi5aser - etatowy stały klient w koło opowiadający o EverQuest. Ostatnio rozgląda się trochę nerwowo wyczekując na moment, kiedy trzeba zmienić numerację. Adamus płaci za drinki wierszami sam przynosząc najlepsze alkohole świata i przygotowując doskonałego grzańca dla zziębniętych, a Gambit przynosi ze sobą świeczkę i koronkową chusteczkę. Zajmuje się także kominkiem, przed którym wygrzewa się z wyrazem błogostanu na twarzy Tygrysek, co jakiś czas zerkając jednak nerwowo na mi5asera, gdyż ten próbuje go uprzedzić przy zmianie numeracji w przerwach pomiędzy swoimi powieściami. Pellaeon dba o czystość, kontrolując z sanepidowską dokładnością wszystkie zakamarki i regularnie wyprowadza Ósmego na spacery (ale nie dane mu jest zaznać spokoju od służby we Flocie z powodu Yoghurta, który regularnie raportuje mu o sytuacji w walce z Rebeliantami i aktualizuje Imperialną stronę Holonetową):-). Nick Grzecha sugeruje różne grzechy, ale osobnik ten wsławił się szczególnym upodobaniem do numeracji rzymskiej i c(_) ;-) Odwiedza nas Alver the Gnom, a po jego uprzejmej propozycji dotyczącej naszej Karczmy "a może to też mam rozpieprzyć?!?" umieściliśmy go w stopce papieru firmowego. Teraz doczekaliśmy się - powrócił do nas z wojska na białym koniu. Attyla, mnich pochodzący ponoć od smoka, przechodząc wstępuje na zimny prysznic, poza tym zawsze wie kiedy wstać i wyjść :). Tofu ponownie opuścił nas i udał się do Japonii, skąd, jak obiecują sobie wszyscy, przywiezie nam furę egzotycznych prezentów (nie tylko herbatę ;)!!! Można tu też usłyszeć pieśni Wędrownego Barda i gromkie okrzyki imć Dymiona, który broni honoru kobiet i naszej Karczmy. JRK przynosi różne ciekawe rzeczy i pije wapno. Ostatnio mamy nowego dostawcę szmuglowanego piwa - Mr.JackSmitha, który zaczął też parać się pracą barmana i jest w tym debeściarski :-) Wieczorami lub nocą przychodzi Kerever cierpiący na bezsenność, odkąd po raz pierwszy odwiedził Sosarię. Śni o tej krainie na jawie. Wieczory i noce to też ulubione pory gnoma Desera, który wpada na piwo zawsze z nieodłącznym worem pełnym artefaktycznych artefaktów (ale nie posiada największego skarbu naszego barmana - samonapełniającego się kufelka +5 ;). Rankiem zjawia się krasnolud Kastore, znany Zabójca Trolli, przychodzi opowiadać o swych wyprawach i walkach stoczonych rzeczywiście lub jedynie zmyślonych. Nemeda gdzieś tu się czai w mrocznym kątku, szukasz magii nekromanckiej, wypowiedz jej imię a pojawi się od razu. Jest także Shadowmage, który z uporem godnym lepszej sprawy czatuje na to, żeby być pierwszym i gotów jest się z każdym pojedynkować na Fireball`e... ;-) NicK próbuje w przybudówce zorganizować gorzelnię - zamarzyło mu się piwo własnej produkcji. Ostatnio zaniedbał trochę warzenie piwa, poświęcając swoją uwagę Duszkowi, którą za obopólną zgodą usidlił i zaprowadził przed ołtarz (gwoli ścisłości to nie jest pewne, kto kogo gdzie zapędził, ale tak to w opowieściach bywa, że cny rycerz damę serca swego przed ołtarz prowadzi, a nie odwrotnie... ;))). Yosiaczek wsławiła się tym, że w ogniu dyskusji postanowiła zademonstrować swoje zdecydowanie i użyła czołgu (pożyczonego od Admirała Pellaeona) jako argumentu i wjechała do Karczmy przez... ścianę, co zmusiło obsługę do jej późniejszego magicznego odbudowania... [ściany, nie Yosiaczka] :-) Cóż, poza tym łączy ją trochę niejasny związek z porucznikiem Yoghurtem ;-) AQA natomiast uczy się od Admirała Pellaeona za niebiańsko wysokie stawki (ale w końcu sam Wielki Admirał udziela korepetycji... ;)) obsługi Generatora Czasoprzestrzennego, co może mieć dla naszej Karczmy wiekopomne konsekwencje... :-). Zdarzają się także historie jak z telenoweli, czego przykładem jest Pijus, który podejrzewa (z bliżej nie skonkretyzowanych powodów), że jest dawno zaginionym bratem Szamana (o czym ten oczywiście nic nie wie i wszystkiego się wypiera... ;)). Pojawił się także w naszej Karczmie silny desant z Wielkiego Miasta Portowego Północy, wśród którego wyróżnia się Rogue, będąca, co wiedzą dobrze poinformowani, blisko związana z Gambitem... Obok wejścia stanął słynny sprzedawca kiełbasek w bułce Dibbler - zachwala swój towar Gardło Sobie Podrzynając ceną. Nikt jednak nie próbuje jego kiełbasek dwukrotnie - świadczy to o roztropności miejscowej klienteli. Od czasu kiedy w ekipie mafii gdańskiej pojawiać się zaczął Ingham konieczne stało się zainstalowanie spluwaczek oraz wyłożenie dyżurnych szmat. Panowie maja bowiem dziwaczny zwyczaj witania się poprzez plucie. Z tamtych regionów przybywają czasem Pasterka i Kane: Dzicy Barbarzyńcy z Dalekiej Północy, siedzą i popijają grog zrobiony według przepisu Mamy Muminka, siejąc przy tym ogólny zamęt i spustoszenie w karczmianych zapasach... Z innego wielkiego miasta północy przybywa wielki spec od Half-life`a i Fallout`a imć Lechiander (zwiększa się w ten sposób znacząco nasz karczmiany potencjał wszechwiedzy... ;)
Jako że Karczma miejscem jest niezwykłym, niezwykłe są w niej także i najzwyklejsze zdawałoby się przedmioty. Ale w błędzie jest ten, kto tak będzie myślał - nawet nasze szafy maja swoje sekrety... Z takiej właśnie szafy (należącej nota bene do Holgan) wynurza się regularnie Puynny (z tego co udało się ustalić, jest to chyba skutek zabawy Generatorem Czasoprzestrzennym przez AQA... :)
Z żadnej szafy, ani innego wymiaru nie pochodzi Piotrasq, ale za to on sam przyprowadził do nas razu pewnego niezwykłego gościa: słonika koloru seledynowego, który od razu stał się nasza karczmianą tajemnicą... Magów dyżurnych u nas jak psów, ale tylko jeden sprawia szczególny kłopot :-) Zasłużył się Kanon przybytkowi, a ciągle: a to weny na zapis nie ma, a to skryba zwiał albo leży pijany. Jednak teraz błąd naprawiony i należne w stopce miejsce przyznajemy z przytupem! Nawet mniej uważny obserwator dostrzeże, że w okolicach szynkwasu kręcą się ostatnimi czasy jacyś podejrzani klienci. Jeden z jakąś kokardą? Gdy zapytać barmankę odpowie (po brzęknięciu monetą oczywiście), że to Osioł zwany KaPuhY, w pyszczku mający balonik, a na ogonku kokardkę. Kiedyś był Osłem pod ochroną, ale zmieniło się to w chwili kiedy wybrał nową drogę kariery - Kaloryfera Żeberkowego. Uważając na ostre zęby czterokopytnego na blacie baru cały czas próbuje przysiąść TrzyKawki. Hmmm, czyżby jedna kawa nie starczała? :-)
Widziano tutaj nawet VIPów pijących kakao, ale o tym sza -jesteśmy znani z dyskrecji :-)

W sezonie jesienno-zimowym podajemy wszystkim zziębniętym grzańce najróżniejszego sortu i w dowolnych ilościach (bardzo potrzebującym i bardzo zasłużonym nawet za przysłowiowe "Dziękuję" ;-) Poza tym na pięterku można spędzić noc - oddano właśnie do użytku wyremontowane pokoiki (które, należy dodać, zimą są dobrze ogrzewane, a latem klimatyzowane) . "Więc niech umierają słowa nasze - na to są, przez to są."

[Bar jest ciemny; kilka postaci siedzi przy kontuarze pijąc w milczeniu; nie mówiąc do siebie i nie patrząc na siebie trwają w cichym porozumieniu ludzi uprawiających rozpustę i oddających się nałogowi, a barman o twarzy apostoła rozumiejącego słabość ludzkiej natury stoi w półcieniu brzęcząc kostkami lodu i porusza się bezszelestnie z jednego końca baru na drugi niby bóg niegodziwości, wyposażony przez naturę w twarz ascety]

Poprzednia część:

16.04.2004

10:39

[2]

rothon [ Malleus Maleficarum ]

Pierszy! :-D
Gambit--> Noooo! Do poludnia mam luz. W mordeeeee, szkoda :-)

Wypowiedź została zmodyfikowana przez jej autora [2004-04-16 10:40:11]

18.04.2004

18:35

[111]

Deser [ neurodeser ]

Ide po piwo.... randka odwołana... można się napić bez stresu :D

The Curse Of Millhaven

Mieszkam w mieście zwanym Millhaven.
Jest małe, wredne i zimne.
Jeśli odwiedzisz je o zachodzie słońca,
zobaczysz jak całe staje się złote.
Mniej więcej o tej porze wypuszczam się z domu, śpiewając
La la la la La la la li
Wszystkie Boże dzieci muszą kiedyś umrzeć.

Mam na imię Loretta, choć wolę Lottie
Niebawem skończę 15 lat
Mam żółte włosy, a jeśli myślisz, że widziałeś oczy bardziej zielone niż moje,
to nie widziałeś ich tutaj.
Moje włosy są żółte i ciągle je czeszę
La la la la La la la li
Mama powtarzała mi często, że wszyscy musimy umrzeć.

Słyszeliście pewnie o Klątwie Millhaven
Jak zeszłej Gwiazdki synalek Bill'a Blake'a nie wrócił do domu.
W następnym tygodniu znaleźli go przy potoku One Mile
z rozbitą głową i kamieniami w kieszeniach dla obciążenia.
Wyobraźcie sobie jak jęczał i płakał.
La la la la La la la li
Nawet mały Billy Blake musiał umrzeć.

A potem profesor O'Rye z liceum
znalazł swojego rodowodowego teriera przybitego do drzwi.
Gdy następnego dnia go chował, cała młodzież licealna musiała patrzeć.
La la la la La la la li
Nawet małe Boże stworzenia muszą umrzeć.

Na miasto padł strach, ludzie gadali od rzeczy.
A nazajutrz znaleźli głowę Majstra Joe'go w fontannie Burmistrza.
Plugawa zabawa naprawdę rozruszała to małe miasto.
La la la la La la la li
Wszystkie Boże dzieci muszą kiedyś umrzeć.

Potem zaś okrutnym zrządzeniem losu pani Colgate dostała nożem w plecy.
Przed śmiercią zdążyła powiedzieć, "Zabiła mnie Loretta, ta z naprzeciwka!"
Dwudziestu gliniarzy wywarzyło moje drzwi bez ostrzeżenia.
La la la la La la la li
Młodzi, starzy, wszyscy kiedyś umrą.

Tak, to ja, Lottie, Klątwa Millhaven.
To ja byłam postrachem miasta.
Choć moje oczy nie są zielone, a włosy żółta.
Jest raczej odwrotnie.
Moje małe usta toczą pianę.
La la la la La la la li
Prędzej czy później, wszyscy umrzemy.

Przyznaję, to ja zabiłam syna Blake'a, dźgnęłam panią Colgate,
potraktowałam piłą Majstra Joe'go.
Ale nie ukrzyżowałam psa, zrobiło to dwóch psycholi z liceum,
Stinky Bohoon i jego kumpel z łysą czaszką.
Wyśpiewam teraz wszystko.
La la la la La la la li
Wszystkie Boże dzieci muszą umrzeć.

Było ich więcej, naszych sióstr i braci.
Uznaliście to za wypadki, o których lepiej zapomnieć.
Przypomnijcie sobie dzieci, pod którymi załamał się lód na jeziorze Tahoo.
Wszyscy uznali, że znaki ostrzegawcze poszły za nimi na dno.
Cóż, są pod domem, gdzie zrobiłam z nich paczuszki.
La la la la La la la li
Nawet dwadzieścioro dzieci musiało umrzeć.

I pożar z 91 roku, który strawił dzielnice Bella Vista,
największy, jaki widziała ta kraina.
Towarzystwa ubezpieczeniowe zrujnowały się, właściciele ziemscy oskarżeni.
Spowodowała go mała dziewczynka z kanistrem benzyny.
Płomienie naprawdę Wybuchły z podmuchami wiatru.
La la la la La la la li
Biedni, bogaci, wszyscy umrzemy.

Przyznałam się do zbrodni, była rozprawa.
Ja śmiałam się, gdy potem zabrali mnie do wariatkowa.
Dom to nie jest, lecz lepsze to od pierdolonego więzienia.
To nie jest takie złe miejsce, by mieć tu dom.
La la la la La la la li
Wszystkie Boże dzieci kiedyś umrą.

Psychiatrzy szaleją z testami Rorschach'a, ciągle im mówię, że mnie nie rozgryzą.
Pytają mnie czy żałuję, "Ano tak!" odpowiadam
"Tyle jeszcze mogłam zrobić, gdyby mi nie przeszkodzili!"
Jest Rorschach i Prozac i jest super.
Szczęśliwa jak skowronek, wszystko jest super i śpiewam
La la la la La la la li
Wszystkie Boże dzieci muszą umrzeć.
La la la la La la la li
Tak, wszystko fajnie, wszystko super.
La la la la La la la li
Wszystkie Boże dzieci muszą umrzeć.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nick Cave