Potrzebna pomoc: System partyjny! - wich3r - 15.03.2004 - Forum dyskusyjne gry filmy gra sprzęt fotografia PC online

15.03.2004

22:27

[6]

Davidian [ Konsul ]

Niemiec system polityczny, Niemcy to republika związkowa o systemie parlamentarno-gabinetowym. Głową państwa jest prezydent federalny wybierany na 5 lat przez Zgromadzenie Związkowe, składające się z członków Bundestagu oraz takiej samej liczby członków parlamentów krajowych (landów). Przysługuje mu m.in.: prawo (na wniosek rządu) rozwiązania parlamentu, jeżeli nie wybrał kanclerza lub odmówił wyrażenia kanclerzowi wotum zaufania, reprezentuje państwo w stosunkach międzynarodowych, ma prawo zawierania umów z innymi krajami, wysyłania i przyjmowania przedstawicieli dyplomatycznych, mianowania i odwoływania sędziów, dysponuje prawem łaski, nie ponosi odpowiedzialności konstytucyjnej, a akty prawne przez niego wydawane wymagają kontryasyganty kanclerza i właściwego ministra.

Władzę ustawodawczą stanowi dwuizbowy parlament: izba niższa Bundestag (Parlament Związkowy) i Bundesrat (Rada Związkowa). Inicjatywa ustawodawcza przysługuje rządowi, Bundesratowi oraz posłom do Bundestagu. Władzę wykonawczą sprawuje kanclerz federalny, który kieruje rządem, ale sam jest usytuowany ponad poszczególnymi ministrami i całym gabinetem. Wybierany przez Bundestag, na wniosek prezydenta, bezwzględną większością głosów (większość głosów) lub, jeśli prezydencki kandydat nie uzyska wymaganej większości, przez Bundestag.

Do kompetencji kanclerza należy: formowanie rządu (formalnie jego skład powołuje i odwołuje prezydenta), określanie jego struktury i zadań, ustalanie wytycznych polityki rządu i administracji, zwoływanie i przewodniczenie obradom gabinetu oraz reprezentowanie rządu na zewnątrz.

Oryginalnym rozwiązaniem odpowiedzialności parlamentarnej kanclerza jest tzw. konstruktywne wotum nieufności – parlament może je wyrazić tylko wówczas, gdy dokona równoczesnego wyboru jego następcy bezwzględną większością głosów.

Funkcję niezawisłego sądu federalnego pełni Związkowy Trybunał Konstytucyjny. Składa się z 16 sędziów wybieranych na 12 lat przez Bundestag i Bundesrat. Do jego kompetencji należą m.in: uchylanie ustaw sprzecznych z konstytucją, rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między naczelnymi organami federalnymi, orzekanie w sprawach odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta. Niemcy są państwem federacyjnym złożonym z 16 krajów (landów). Każdy z nich ma własną konstytucję, jednoizbowy parlament (z wyjątkiem Bawarii) wybierany na 4 lata (w Sarze i Nadrenii Północnej– Westfalii – 5 lat), który powołuje premiera i zatwierdza utworzony przez niego rząd. Oprócz administracji państwowej jest też samorząd terytorialny, jego jednostkami są gminy, a organem administracji – burmistrz.

Niemiecki system partyjny tworzą w zasadzie: Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna i Unia Chrześcijańsko-Społeczna (CDU/CSU) i Socjaldemokratyczna Partia Niemiec (SPD), które są najsilniejszymi partiami, ale w związku z tym, że nie mają większości w parlamencie zmuszone są do zabiegania o poparcie Wolnej Partii Demokratycznej (FDP), jest ona wbudowana w strukturę systemu politycznego. Inne partie polityczne: Sojusz 90 (Zieloni), Partia Demokratycznego Socjalizmu (PDS) i Republikanie.

15.03.2004

22:28

[7]

Davidian [ Konsul ]

System polityczny Niemiec
Praktycznie system partyjny Niemiec to system bardzo stabilny, bliski systemowi brytyjskiemu, a więc dwupartyjnemu. Zwykle w parlamencie, czyli Bundestagu, zasiada kilka partii, a począwszy od pierwszych wyborów z 1949 r. są to dwie liczące się siły: socjaldemokraci (SPD) oraz chrześcijańska demokracja (CDU/CSU). Obok nich dziś w parlamencie są widoczne FDP (liberałowie), Zieloni oraz PDS (spadkobierczyni dawnej SED z NRD). Tak nieliczna reprezentacja partii w parlamencie to wynik tzw. klauzuli zaporowej z 1953 r., czyli 5% głosów w skali kraju. W historii RFN rządziły tylko koalicje CDU/CSU/FDP lub SPD/FDP.

Parlament
Bundestag: parlament, 4 lata kadencji. Bundesrat (Rada Federalna): każdy kraj (land) ma kilku reprezentantów (decyduje liczba ludności). Uprawnienia obydwu - uchwalanie ustaw. Bundesrat ma charakter pozaparlamentarny; chroni głównie prawa krajów przed ingerencją władz federalnych.

Prezydent
Kadencja 5 lat, wybierany przez Zgromadzenie Federalne (czł. Bundestagu + przedstawiciele krajów związkowych). Może być wybrany na drugą kadencję, nie może być członkiem rządu ani parlamentu.

Kompetencje prezydenta:
– przedstawia kandydata na kanclerza,
– mianuje i zwalnia ministrów na wniosek kanclerza,
– mianuje sędziów,
– reprezentuje państwo,
– ma prawo łaski,
– odznacza i dekoruje orderami.

Kanclerz
Tradycja od 1871 r. Zachowany do dziś system kanclerski Niemiec to odmiana systemu gabinetowo-parlamentarnego. Kanclerz posiada konstytucyjnie kierowniczą rolę w rządzie, mianuje i odwołuje ministrów, odpowiada przed parlamentem.

Rząd
Odpowiada w sposób ograniczony przed parlamentem, tylko kanclerz jest odpowiedzialny przed parlamentem, a ministrowie przed nim. Kanclerz i jego ministrowie są odpowiedzialni za politykę i gospodarkę Niemiec.

Konstytucja
Pochodzi z 8 maja 1949 r. Opracowała ją Rada Parlamentarna. Podział na landy (kraje związkowe Niemiec). Dawna RFN: Hamburg, Brema, Szlezwik-Holsztyn, Dolna Saksonia, Płn. Nadrenia-Westfalia, Hesja, Nadrenia-Palatynat, Saara, Badenia, Wirtembergia, Bawaria. Dawna NRD: Meklemburgia, Brandenburgia, Saksonia-Anhalt, Saksonia, Turyngia oraz Berlin.

Sytuacja polityczna od zjednoczenia Niemiec w 1990 r.
W Polityce Niemiec od 1990 r. dominuje kanclerz Helmut Kohl i jego partia CDU/CSU. W październiku 1994 r. CDU/CSU, otrzymując 41,5% głosów, utworzyła kolejną koalicję rządzącą wraz z liberałami (FDP - 6,9% głosów). Było to drugie od czasów zjednoczenia zwycięstwo H. Kohla w wyborach do Bundestagu. Kanclerz zapowiedział, że to już ostatnia jego kadencja na tym stanowisku. W październiku 1995 r. odbył się zjazd CDU/CSU w Karlsruhe, na którym w praktyce nie poruszano problemów
związanych z rządzeniem ze względu na stabilną pozycję partii w koalicji rządzącej. Ewentualnym następcą H. Kohla będzie szef frakcji CDU/CSU w Bundestagu, Wolfgang Schauble. O wiele gorszą sytuację ma stały partner koalicyjny chrześcijańskich demokratów - Partia Wolnych Demokratów, czyli FDP. W 1994 r. FDP przegrała wybory do wielu Landtagów - parlamentów krajowych. W październiku jednakże udało się
jej wejść do Bundestagu, uzyskując 6,9% głosów. Po odejściu z życia politycznego H.D. Genschera partia pozostała bez osobistości dużego formatu. Od powstania RFN w 1949 r. w różnych koalicjach współrządziła państwem. Minister spraw zagranicznych Klaus Kinkel w 1994 r. zrezygnował z przywództwa w partii. Jego miejsce zajął Wolfgang Gerhardt z ambitnym zadaniem nadania partii nowego oblicza. Po wyborach
w 1994 r. na trzecią siłę wyrośli Zieloni. Partia powstała w 1980 r. na bazie ruchów ekologicznych. W omawianych wyborach zdobyli 7,3% głosów i są trzecią siłą polityczną w Bundestagu. Szef frakcji Zielonych w Bundestagu, Joschka Fischer, zajmuje ósme miejsce wśród najbardziej wpływowych polityków Niemiec. Zieloni, to jak się wydaje naturalni sojusznicy SPD w przyszłej koalicji po ewentualnym zwycięstwie w wyborach parlamentarnych.

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec (SPD) to druga siła polityczna w Niemczech. Od 1982 r. stale znajduje się w opozycji i nie ma dziś w swoich szeregach takiej indywidualności jak W. Brandt. W wyborach w 1994 r. uzyskała 36,4%. Przed wyborami parlamentarnymi kandydat SPD Johannes Rau przegrał wybory prezydenckie z kandydatem CDU/CSU R. Herzogiem. 16 października 1994 r. dopełniła się gorycz porażki. Lider SPD, Rudolf Scharping, przegrał wybory do Bundestagu, mimo że
zapowiadał, iż wyśle H. Kohla na "zasłużoną emeryturę". W listopadzie 1995 r. odbył się zjazd SPD w Mannheim, zdominowany przez spory personalne. PDS to Partia Demokratycznego Socjalizmu, wyrosła z dawnej honeckerowskiej SED. Jej szefowi G. Gysi udało się wprowadzić ją ponownie do Bundestagu. Co prawda w wyborach w 1994 r. zdobyła tylko 4,4% głosów w skali Niemiec, jednakże w Berlinie zdobyła 4 mandaty
bezpośrednie i dzięki temu weszła do parlamentu w sile 30 posłów. We wschodnich landach głosowało na nią 20% wyborców, więc stała się ona wschodnioniemiecką partią regionalną. Daje się tu zauważyć tendencję rosnącą (w poprzednich wyborach 17 mandatów), co może świadczyć o sentymencie mieszkańców byłej NRD do socjalnego państwa E. Honeckera. H. Kohl pobił rekord K. Adenauera jako kanclerza, który przez 14 lat piastował ten urząd.

Prezydenci i kanclerze RFN po 1949 r.:

Prezydenci RFN
1. Theodor Heuss, 1949-1959
2. Heinrich Lübke, 1959-1969
3. Gustaw Heinemann, 1969-1974
4. Walter Schell, 1974-1979
5. Carl Carstens, 1979-1984
6. Richard von Weizsaecker, 1984-1994
7. Roman Herzog od 1994

Kanclerze RFN
1. Konrad Adenauer 1949-1963
2. Ludvig Erhard 1963-1966
3. Kurt Georg Kiesinger 1966-1969
4. Willy Brandt 1969-1974
5. Helmut Schmidt 1974-1982
6. Helmut Kohl od 1982.