Forum CM: Dla wielbicieli olbrzymich scenariuszy historycznych z udziałem Rumunów :)

22.02.2004

10:45

[1]

Pejotl [ Senator ]

Forum CM: Dla wielbicieli olbrzymich scenariuszy historycznych z udziałem Rumunów :)

Armia Rumuńska w Drugiej Wojnie Światowej (na podstawie www.worldwar2.ro)

(w opisach struktury organizacyjnej jednostek brane są pod uwagę wyłącznie pododdziały bojowe bez służb)

Na początku 1941 roku Armia Rumuńska użyła na froncie 14 dywizji i 9 brygad (473 000 ludzi). Później doszły
jeszcze 2 dywizje i 3 brygady (dodatkowe 58 000 ludzi). W 1942 Rumunia miała na froncie 26 dywizji (brygady
górskie i kawalerii zostały rozwinięte do pełnych dywizji) - około 400 000 ludzi (jednostki nie były w pełni
stanów). Po tragedii pod Stalingradem, w 1943 na froncie walczyło zaledwie 9 dywizji rumuńskich - łącznie z
marynarką wojenną i lotnictwem oznacza to jakieś 100 000 - 150 000 ludzi. 15 Sierpnia 1944 na froncie
walczyło ok. 430 000 ludzi. Przeciwko Niemcom (po 24 Sierpnia 1944) Rumunia wystawiła jakieś 540 000 ludzi.
Rumuńska armia w Drugiej Wojnie Światowej poniosła straty 794 562 ludzi - z czego 130 000 wziętych do niewoli
przez stronę radziecką.

WOJSKA PANCERNE

1 Dywizja Pancerna (zorganizowana przy pomocy niemieckich instruktorów)

1 Pułk Czołgów - 126 czołgów Skoda LT35
dwa bataliony, w każdym 3 kompanie po 5 plutonów po 3 czołgi
w pułku dodatkowo 4x47mm ppanc, 2 ckmy przeciwlotnicze 13,2mm Hotchkiss
w batalionie dodatkowo 4 ckmy przeciwlotnicze 13,2mm Hotchkiss
2 Pułk Czołgów - 75 czołgów Renault R-35
dwa bataliony, w każdym 3 kompanie po 3 plutony po 3 czołgi
w pułku dodatkowo 4x47mm ppanc, 2 ckmy przeciwlotnicze 13,2mm Hotchkiss
w batalionie dodatkowo 4 ckmy przeciwlotnicze 13,2mm Hotchkiss
3 Zmot. Pułk Strzelców (Vanatori)
4 Zmot. Pułk Strzelców (Vanatori)
1 Zmot. Pułk Artylerii
batalion broni specjalnych
zmotoryzowana grupa rozpoznawcza
zmotoryzowany batalion saperów

Ze względu na różnice we właściwościach taktycznych czołgów drugi pułk czołgów wydzielono z dywizji i

skierowano do wsparcia 4 Armii szturmującej Odessę.
W 1941 Dywizję wykorzystano zgodnie z doktryną niemiecką jako jednostkę uderzeniową i odnosiła ona sukcesy w
walkach podczas kampanii w Besarabii. Później skierowana została do 4 Armii, gdzie została rozdzielona na
małe oddziały. Z powodu braku współdziałania pomiędzy piechotą a czołgami Dywizja poniosła duże straty. Pod
koniec września z dywizji wydzielono Grupę Zmechanizowaną ppłk. Eftimiu - złożoną z 20 czołgów R-2,
zmotoryzowanego batalionu piechoty, batalionu dział 105 mm, batalionu haubic 100 mm, kompanii saperów,
kompanii przeciwlotniczej (działka 20mm), baterii artylerii przeciwlotniczej (37mm) i kompanii
przeciwpancernej (12x47mm). Po zajęciu Odessy grupa została rozwiązana.
Dywizja została zreorganizowana i wysłana na front w pobliżu Stalingradu w 1942 roku. Dywizja otrzymała 11
PzIII i 11 PzIV oraz 9 dział 75 mm PAK 40 i 9 50 mm PAK 38. Dostarczono niemieckie ciągniki do dział a grupa
rozpoznawcza otrzymała SdKfz 222s.

Przed bitwą o Stalingrad 1 DPanc składała się z następujących jednostek:
1 Pułk Czołgów (2 bataliony po 3 kompanie czołgów lekkich i 1 średnich. Razem 133 czołgi, z czego 22 z

działem 75mm)
3 i 4 Zmot. Pułk Strzelców
1 Zmot. Pułk Artylerii
zmot. grupa broni specjalnych
zmot. grupa rozpoznawcza (10xSdKfz 222, 8xSPW 251)
zmot. batalion saperów
batalion art. ppanc.
kompania przeciwlotnicza

Po Stalingradzie dywizję przeorganizowano w dwie brygady: 1-szą Brygadę Piechoty Zmotoryzowanej i 1-szą
Brygadę Czołgów.

W marcu 1943 jeden batalion czołgów (50xPz38t) wysłano dla wzmocnienia Korpusu Kawalerii i Korpusu Górskiego
w walkach na Krymie i w Kubaniu.

Na jesieni 1943 zaczął nadchodzić sprzęt z Niemiec - PzIVH, StugIIIG, SPW250/251 i Sdkfz 222/223. Krajowy
przemysł zaczął produkować działa samobieżne TACAM T-60 i TACAM R-2. W 1944 zmodernizowano pozostałe czołgi
R-35, montując działa 47mm

28 marca 1944 sformowano grupę pancerną w składzie: ggrupa rozpoznawcza, zmot. batalion ppanc (6 x 75mm
Resita), baterię TACAM T-60, batalion czołgów (32xT-4 i 12xTA(Stug)), batalion piechoty zmotoryzowanej,
zmotoryzowany batalion artylerii (12 haubic 100 mm) oraz kompania przeciwlotnicza. Grupę skierowano do walki
w Mołdawii. Wkrótce wokół grupy odbudowano 1 Dywizję Pancerną "Wielka Rumunia".

W skład Dywizji wchodziły:
1 Pułk Pancerny (48 czołgów T-4, 12 dział samobieżnych TA, 10 dział samobieżnych TACAM T-60)
kompania rozpoznawcza (12 samochodów pancernych, 24 x SPW 250/251 - być może też w innych pododdziałach)
zmotoryzowany batalion saperów
3 Zmotoryzowany Pułk Piechoty
kompania artylerii przeciwlotniczej
batalion przeciwpancerny
1 Zmotoryzowany Pułk Artylerii

W walkach 19-23 Sieprnia dywizja poniosła ciężkie straty, z resztek sformowano grupę bojową "ppłk. Gh.
Matei", która walczyła pod rosyjskim dowództwem do końca września. Grupa składała się z kompanii czołgów
(9xT-4), kompanii dział samobieżnych (7xTA), zmotoryzowanego batalionu strzelców, kompanii saperów, kompanii
plot (działka 25mm), kompanii ppanc (12x75mm Resita). Po 28 września grupa wróciła pod dowództwo rumuńskie.
Z jednostek 1 Dywizji Pancernej, 1 Szkolnej Dywizji Pancernej i Centrum Szkolenia Wojsk Pancernych sformowano
dwie grupy bojowe użyte w walkach wokół Bukaresztu i Ploeszti.

Grupa "gen. Niculescu" złożona była z grupy rozpoznawczej (pluton samochodów pancernych i pluton amfibii),
batalion czołgów (kompania 10xT-4 i kompania 10xTA), batalion dział samobieżnych (12xTACAM R-2),
zmotoryzowany batalion strzelców, kompania ppanc (12x75mm Resita). Grupa brała udział w walkach o Bukareszt,
Benease, Otopeni a potem w Transylwanii jako część radzieckiego korpusu zmechanizowanego. Grupa została
rozwiązana 28 września.

Gruga grupa "mjr. Victor Popescu" złożona była z kompanii czołgów R-2, plutonu T-38, plutonu T-35,
pododdziałów strzelców, ppanc i plot. Grupa walczyła w okolicach Ploeszti i została rozwiązana 31 sierpnia.
1 Pażdziernika 1944 sformowano Grupę Pancerną dla 4 Armii. Składała się ona z kompanii rozpoznawczej (5
samochodów panc, samochody-amfibie VW i Horch), batalion czołgów (kompania 10xT-4, kompania 8xTA, kompania
16xTACAM R-2), zmotoryzowany batalion strzelców, kompania ppanc. (12x75mm Resita), zmotoryzowany batalion
ciężkiej artylerii, kompanii saperów i kompanii plot (działka 25mm). Grupa walczyła w Transylwanii i na
Węgrzech. Rozwiązano ją w listopadzie 1944.

Zgodnie z warunkami zawieszenia broni, wszystkie jednostki zmotoryzowane i pancerne poza 2-gim Pułkiem
Pancernym uległy rozwiązaniu. Pozostały pułk składał się z kompanii rozpoznawczej (8 samochodów pancernych i
5 SPW), dwóch batalionów czołgów (pierwszy - 8xT-4 i 14xTA, drugi - 28xR-35/45 i R-35, 9xT-38, 2xR-2, 5xTACAM
R-2). Pułk walczył w Czechosłowacji i Austrii w składzie radzieckiej 27 Gwardyjskiej Brygady Czołgów. Między
25 marca i 9 maja 1945 pułk stracił 93% sprzętu, jednak był czterokrotnie wymieniony w rozkazie Armii i
otrzymał honorowy tytuł pułku "Bratysława".


PIECHOTA

Dywizja Piechoty 1941 (17,600 ludzi)

kompania rozpoznawcza (prawdop. z 3x47 mm ppanc) częściowo zmotoryzowana
kompania przeciwlotnicza (6 przeciwlotniczych karabinów maszynowych)
kompania przeciwpancerna 18 dział 47mm [wg. innych źródeł tylko 6x47mm]
batalion saperów
1,2,3 Pułk Piechoty, w jego składzie:
kompania rozpoznawcza (prawdop. z 3x47 mm ppanc)
pułkowa kompania broni ciężkiej (pluton ppanc - 6x47mm ppanc, pluton dział piechoty(?), pluton moździerzy
-6x81mm) [wg. innych żródeł - pluton ppanc 6x37mm Bofors, pluton ppanc 6x47mm Schneider, pluton moździerzy

6x81mm]
1,2,3 batalion piechoty, złożony z:
1,2,3 kompania piechoty
batalionowa kompania broni ciężkiej (trzy plutony karabinów maszynowych - razem 12 ckm ZB [wg. innych
źródeł 8 ckm ZB], pluton możdzierzy 6x60mm)

1 Pułk Artylerii
1,2 batalion artylerii, po 3 baterie po 4 działa 75 mm w każdym (łącznie w pułku 2x3x4 = 24 działa)
batalion haubic - 2 baterie po 4 haubice 100 mm (razem 8 haubic 100 mm)

2 Pułk Artylerii
batalion artylerii, 3 baterie po 4 działa 75 mm w każdym (łącznie w pułku 3x4 = 12 dział 75 mm)
batalion haubic - 2 baterie po 4 haubice 100 mm (razem 8 haubic 100 mm)

Na początku wojny z ZSRR Rumunia posiadała na froncie 19 dywizji piechoty: Gwardyjską oraz dywizje o numerach
1-11, 13,-15, 18-21. W 1941 sformowano kilka dywizji rezerwowych, w skład których weszły nowo sformowane
pododdziały wyposażone w starsze modele uzbrojenia. Tylko 35 Rezerwowa Dywizja Piechoty wzieła udział w
walkach. Sformowano także 1 Dywizje Forteczną.
Podczas zimy 1941 nie udało się uzupełnić i zreorganizowac wszystkich dywizji. Dywizje 1, 2, 4, 10, 18, 19 i
20, zaangażowane na linii frontu uległy tylko częściowej reorganizacji i w nastepnym roku miały obniżoną
wartość bojową.



Dywizja Piechoty 1942

kompania rozpoznawcza
kompania przeciwlotniczych karabinów maszynowych (14?)
kompania przecipancerna
batalion saperów
bateria dział ppanc 75mm (6x75mm)

1,2,3 Pułk Piechoty, kazdy w składzie:
kompania rozpoznawcza
kompania saperów (30 miotaczy ognia)
kompania broni ciężkiej (3 plutony działek 37mm Bofors - 18 sztuk, 1 pluton działek 47mm

Breda/Schneider/Boechler - 6 szt.) w październiku 1942 dodano 6 dział 75mm PAK 97/38.
kompania moździerzy 120mm (6x120mm)
1,2,3 batalion piechoty, każdy w składzie: 3 kompanie piechoty, kompania karabinów maszynowych (16?) i
kompania moździerzy (4x81mm) [wg. innych źródeł pułk liczył tylko 2 bataliony natomiast plutony piechoty
powiększono z 3 do 4 drużyn]

1 Pułk Artylerii
1,2 batalion artylerii, po 3 baterie po 4 działa 75 mm w każdym (łącznie w pułku 2x3x4 = 24 działa)
batalion haubic - 3 baterie po 4 haubice 100 mm (razem 12 haubic 100 mm)

2 Pułk Artylerii
batalion artylerii, 3 baterie po 4 działa 75 mm w każdym (łącznie w pułku 3x4 = 12 dział 75 mm)
batalion haubic - 3 baterie po 4 haubice 100 mm (razem 12 haubic 100 mm)

Z powodu braków w uzbrojeniu częśc żolnierzy otrzymała zdobyczne karabiny Mosin, które przerabiano także na
wersję snajperską. Dowódcy niższych szczebli i żołnierze pododdziałów rozpoznawczych zaczeli na własną rękę
używać zdobycznych pistoletów maszynowych. Od 1942 w każdym plutonie byli ludzie przeszkoleni w walce z
czołgami, byli oni zorganizowani w dwuosobowe sekcje.

Po walkach pod Stalingradem praktycznie wszystkie ocalałe dywizje były osłabione. Część dywizji połączono,
resztę odbudowano używając trzecich batalionów pułków piechoty jakie pozostały w Rumunii.

Dywizja Piechoty 1943

kompania rozpoznawcza
kompania przeciwlotniczych karabinów maszynowych (14?)
batalion saperów
2 baterie dział ppanc 75mm

Brygada Piechoty w składzie:
kompania saperów (30 miotaczy ognia)
kompania moździerzy 120mm (6x120mm)
kompania moździerzy 120mm (6x120mm) - w mobilizacji?
kompania dział ppanc (6 x75mmPAK97/38)
1,2,3 Pułk Piechoty, kazdy w składzie:
1,2,3 batalion piechoty, każdy w składzie: 3 kompanie piechoty, kompania broni ciężkiej (12 ckmów, 4
km plot., 3x47mm ppanc, 6?x81 mm moździerz)

Brygada Artylerii w składzie:
1 Pułk Artylerii
1,2 batalion artylerii, po 3 baterie po 4 działa 75 mm w każdym (łącznie w pułku 2x3x4 = 24 działa)
batalion haubic - 3 baterie po 4 haubice 100 mm (razem 12 haubic 100 mm)

2 Pułk Artylerii
batalion artylerii, 3 baterie po 4 działa 75 mm w każdym (łącznie w pułku 3x4 = 12 dział 75 mm)
batalion haubic - 3 baterie po 4 haubice 100 mm (razem 12 haubic 100 mm)

Jednostki otrzymały nowy sprzęt niemiecki - karabiny maszynowe i Panzerfausty. Pod koniec 1943 utworzono
nowych 19 "szkolnych" dywizji złożonych z 6 batalionów piechoty, baterii dział 75 (4 działa) i 100 mm (2
działa), pododdziałów ppanc (kilka dział x47mm) i plot (2 do 4 x 20mm plot)

Po przejściu na stronę aliantów uzgodniono ze stroną radziecką, ze w walce z Niemcami uczestniczyć będzie 12
dywizji. Ponieważ i tak początkowo zaangażowane były wszystkie z 19 dywizji "szkolnych", w traktacie
powiększono liczbe dywizji Rumuńskich do 15. Strona radziecka "zapomniała" jednak oddać Rumunom 110.000
jeńców i zagarnięte po 24 sierpnia 1944 wyposażenie jednostek frontowych. Z tego powodu wrócono w całości do
transportu konnego. Zredukowano też artylerie dywizyjną do jednego pułku złożonego z 3 batalionów. Pierwszy
batalion miał 3 baterie po 4 działa 75mm. Drugi 3 baterie po 4 działa 100 mm i trzeci 3 baterie po 4
moździerze 120mm.


PIECHOTA GÓRSKA

W 1941 roku Korpus Górski składał się z czterech brygad, na które składało sie 12 grup po dwa bataliony
każda. Z 24 batalionów 16 było czynnych a pozostałe zostały sformowane po mobilizacji i przedstawiały niższą
wartość bojową. Dlatego właśnie 4 Brygada nie dorównała nigdy pozostałym. Jednostki górskie były lepiej
wyszkolone niz zwykła piechota. Brygady 1,2,4 walczyły na froncie wschodnim, podczas gdy 3 Brygada
stacjonowała na granicy z Węgrami.

Brygada Górska
6 batalionów strzelców górskich (vanatori de munte), każdy złozony z:
3 kompanii strzelców (po 3 plutony po 3 drużyny), kompanii broni ciężkiej (12 ckmów i 4 moździerze 81 mm)
grupa artylerii górskiej (1-2 bataliony dział 75 lub 76,2 mm)
batalion haubic (100 mm)

W zimie 1941 wycofano z frontu 2 Brygadę, sformowano natomiast Ekspedycyjną Grupę Narciarzy, złożoną z 5 i 6
batalionu narciarzy (przemianowane 5 i 6 batalion strzelców górskich), plutonu saperów, plutonu
przeciwlotniczego (4x20mm), kompanii przeciwpancernej (6x47mm) i batalionu haubic górskich 75mm. W styczniu
1942 grupę skierowano na Krym i podporządkowano początkowo 1 Brygadzie Górskiej, a później bezpośrednio
dowództwu niemieckiej 11 Armii. W zimie dokonano także przezbrojenai 2 i 3 Brygady Górskiej - wyposazono je w
nowoczesny sprzęt produkcji niemieckiej. Od 15 marca 1942 Brygady Górskie przemianowano na Dywizje Górskie. W
lipcu 1942 roku 2 i 3 Dywizję Górską skierowano na front, gdzie wzieły udział w kampanii na Kaukazie. Podczas
zimy 1942/43 wymieniono także sprzęt 1 Dywizji Górskiej.

Po bitwie pod Stalingradem 18 Dywizja Piechoty została przemianowana na 18 Dywizję Górską a jej pułki nazwano
grupami. 4 Dywizja Górska została połączona z 24 Dywizją Piechoty tworząc 4/24 Dywizję Piechoty. 1,2,3
Dywizja walczyły na Krymie. W maju 1944 tylko ok. 60% pododdziałów górskich zostało ewakuowanych z Krymu.
Sformowano z nich następnie 101, 102, 103 i 104 Brygadę Górską. Każda z brygad złożona była z 4 batalionów
strzelców, kompanii moździerzy 120mm, dwóch batalionów artylerii górskiej (pierwszy - 8 haubic górskich x75mm
i 2 działka 20mm, drugi - 4 haubice górskie 100mm) . Od 1 czerwca 1944 4/24 Dywizja Piechoty stała się 4
Dywizją Górską. 1 i 3 Dywizja Górska zostały rozmieszczone na granicy z Węgrami. Z powodu braku jednostek
szkolnych, oddziały te uzupełniano żołnierzami straży granicznej i żandarmerii. Ich jakość pogorszyła się,
jednak nadal była większa niż "zwykłej" piechoty.

Po 23 sierpnia 1944 roku 103 Brygada Górska została przeformowana przez Rosjan ad hoc w 103 Dywizje Górską a
następnie rozwiązana w październiku 1944. 2 i 3 Dywizje Górskie brały udział w walkach w Transylwanii i na
Węgrzech.


KAWALERIA


W armii rumuńskiej istniało 26 pułków kawalerii (w tym jeden pułk gwardyjski). Z 18 z nich sformowane było
sześć Brygad Kawalerii o numerach 1,5,6,7,8,9. Kolejne 7 rozdzielone było po całej armii - do każdego korpusu
armijnego przydzielano jeden dywizjon (batalion) kawalerii, do każdej dywizji piechoty - szwadron (kompanię)
jako jednostki rozpoznawcze.

W 1941 rozpoczęto motoryzację kawalerii - celem była zamiana jednego z trzech pułków kawalerii w każdej
brygadzie na pułk zmotoryzowany. Do wybuchu wojny udało się osiągnąć cel tylko w 5,6 i 8 Brygadzie. Składały
się one z: jednego pułku zmotoryzowanej kawalerii, dwóch pułków kawalerii, pułku artylerii konnej (2
bataliony po dwie trzydziałowe baterie dział 75mm - razem 12 dział), zmotoryzowanego szwadronu moździerzy 81
mm (12x81mm), zmotoryzowanego szwadronu dział ppanc i plot. (12x37mm ppanc i 12 km plot kal. 13,2 mm),
zmotoryzowanego szwadronu karabinów maszynowych, zmotoryzowanego szwadronu pionierów i zmotoryzowanego
szwadronu rozpoznawczego (6 czołgów R-1, pluton zmotoryzowanej kawalerii, pluton motocyklistów).

Zmotoryzowany pułk kawalerii
dywizjon (batalion) kawalerii
dwa szwadrony kawalerii (łącznie 24 rkmy i 2 moździerze 60mm)
dywizjon (batalion) kawalerii
szwadron kawalerii
szwadron broni ciężkiej (8 ckm, 4 km plot, 6x37 mm ppanc)

Wspomniane trzy brygady tworzyły Korpus Kawalerii, podporządkowany 3 Armii.

Drugą kategorię tworzyły brygady: 1, 7 i 9. Zamiast zmotoryzowanego pułku kawalerii, miały zwykły pułk
kawalerii a w szwadronie rozpoznawczym tylko 4 czołgi zamiast sześciu.

Pułk kawalerii
dywizjon (batalion) kawalerii
dwa szwadrony kawalerii (po 12 rkmów w każdym)
dywizjon (batalion) kawalerii
szwadron kawalerii (j.w.)
szwadron kawalerii (24 rkmy)

W zimie 1941/42 w szwadronach broni ciężkiej zmotoryzowanych pułków kawalerii wymieniono działa ppanc. na
45mm M32 (pozostały standardową bronią ppanc kawalerii do końca wojny) oraz dodano im po 4 moździerze 60mm. .
Do każdego szwadronu dodano 4 karabiny maszynowe i 4 moździerze 60 mm. Podwojono ilość luf w pułku artylerii
konnej (obecnie 24x75mm), ponadto każdy batalion artylerii otrzymał 7 karabinów maszynowych. Szwadron
moździerzy przezbrojono w 6 moździerzy 120mm. Szwadron przeciwpancerny i przeciwlotniczy został podzielony -
szwadron przeciwpancerny miał teraz 12 działek 45mm M32 a szwadron przeciwlotniczy 12 przeciwlotniczych
karabinów maszynowych kal. 13,2mm. Szwadron rozpoznawczy otrzymał dodatkowe dwa działa 45mm. W zwykłych
pułkach kawalerii dodano dodatkowy szwadron broni ciężkiej w każdym batalionie (8 ckm, 4 moździerze 81 mm,
6x45 mm ppanc).

15 marca 1942 Brygady Kawalerii zostały przemianowane na Dywizje Kawalerii. Po Stalingradzie 7 Dywizja
Kawalerii została połączona z 1, tworząc 1/7 Dywizję Kawalerii. 31.07.1943 nazwę zmieniono z powrotem na 1
DKaw.

Dla wzmocnienia dywizji kawalerii sprowadzono sprzęt produkcji niemieckiej - czołgi pz38, haubice 150mm,
działa 100mm, działa ppanc 75mm PaK 98/37 i PaK 38, broń ręczną i moździerze.
28 października 1943 przystąpiono do organizacji dywizji kawalerii pancernej, uformowano dwie szkolne dywizje
kawalerii. Dywizje 1, 5 i 8 miały być zmienione w dywizje zmotoryzowane a następnie w pancerne.

Dywizja Kawalerii Pancernej
pułk kawalerii pancernej
rozpoznawczy pułk kawalerii
dwa zmotoryzowane pułki kawalerii
zmotoryzowany pułk artylerii
saperzy
ogółem dywizja miała liczyć 11 527 ludzi, 86 czołgów i 22 działa samobieżne

Pułk Kawalerii Pancernej
szwadron dowodzenia (6 czołgów)
szwadron przeciwpancerny (6 dział samobieżnych i 6x75mm ppanc.)
dwa bataliony czołgów (w każdym 28 czołgów i 3 działa samobieżne)

Rozpoznawczy Pułk Kawalerii
szwadron dowodzenia
szwadron broni ciężkiej (8ckm, 4 km plot, 3 rusznice ppanc, 6 moździerzy 81 mm)
szwadron przeciwpancerny (9x75mm ppanc)
rozpoznawczy batalion kawalerii (24 rkm, 3 rusznice ppanc, 2 miotacze ognia, 3 działa samobiezne, 13 czołgów)
zmotoryzowany batalion kawalerii (8ckm, 6 rusznic ppanc, 8 moździerzy 60mm, 6 dział 75 mm ppanc).

Zmotoryzowany Pułk Kawalerii
szwadron dowodzenia
szwadron broni ciężkiej (8ckm, 4 km plot, 3 rusznice ppanc, 6 moździerzy 81 mm)
szwadron przeciwpancerny (9x75mm ppanc)
dwa zmotoryzowane bataliony kawalerii (w każdym 8 moździerzy 81mm i 6 dział 75mm ppanc)

Ze względu na opóźnienia w dostawach sprzętu niemieckiego, zdecydowano, iż tylko 8 Dywizja Kawalerii zostanie
zmieniona na Dywizje Kawalerii Pancernej. Dywizje 1 i 5 miały jedynie ulec motoryzacji. Dywizje te składały
się z (każda): 4 zmotoryzowanych pułków kawalerii, zmotoryzowanego pułku artylerii, szwadronu moździerzy
120mm, szwadronu działek 20mm plot., szwadronu dział ppanc 75mm i saperów. 6 i 9 Dywizja osiągnęły tę samą
strukturę organizacyjną, jednak nie były zmotoryzowane. Ze względu na postepy radzieckiej ofensywy w Mołdawii
8 Dywizja przystąpiła do walki mając o 56 czołgów i 1 działo samobieżne mniej niz zakładano. także 1 i 5
Dywizji nie udało się w całości zmotoryzować.

Jednostki kawalerii jakie walczyły po stronie aliantów były w praktyce jednostkami piechoty ze względu na
brak koni i cieżarówek.

22.02.2004

10:47

[2]

JagerKielce [ Konsul ]

Ja nie wiem jak Koledzy Pejotlu roztomiły ale ja osobiście jestem pod wrażeniem!! Super , że Ci sie chciało.Ale czy ktoś się o to pytał :)???