Poezja- odkrywanie siebie dla siebie ??

Astrea [ Genius Loci ]

Musisz moim zdaniem rozwinąć tę myśl, przez przeanalizowanie jej. Co to znaczy, że porzez poezje, czy dzięki poezji - odkrywamy siebie, i co to znaczy, że robimy to dla siebie.
To, co mogę Ci zasugerować, to położenie nacisku na indywidualne odczucia wywoływane lekturą (bo niewątpliwie takowe sie pojawiają). Każdy z nas jest inny i każdy na swój sposób przezywa/odbiera myśli zawarte w wierszach. Dlatego poezja jednego autora może Cię zachwycić, a innego nie.
W dalszej części analizy powinieneś skupic się na stwierdzeniu, że poprzez poezję odkrywamy "co nam w duszy gra", tzn. może być tak - i często tak JEST, że poezja wywołuje w nas pewne odpowiednie emocje, przez co dochodzi się do wniosku, że jakieś sformułowanie jest trafne i np. w 100% jest adekwatne z własnymi przemyśleniami, ale może i skłonić do refleksji, do których w innych sytuacjach nie bylibyśmy zdolni. Mamy wówczas szansę do pochylenia sie nad sobą, czy jakimś zagadnieniem. Do zastanowienia się nad własnymi poczynaniami, emocjami, czy jeszcze Bóg wie nad czym innym.
Inna sprawą jest sięganie do wierszy ukierunkowanych tematycznie w zależności od własnego nastroju (np. nieszczęśliwie zakochany sięgnie po poezję romantyczną) w celu odnalezienia potwierdzenia dla własnych uczuć czy przemysleń i dla głębszego ich przezywania. Bowiem nikt nie potrafi zrozumieć człowieka lepiej, niz on sam siebie. Indywidualne przeżywanie czy zgłębianie problemów inspirowanych poezją wzbogacaja ducha, wywołuja dialog wewnętrzny i uwrażliwiają na zewnętrzność.

Więcej banialuków nie przychodzi mi do głowy ;))

27.03.2003

19:35

[4]

Jaszczur [ Konsul ]

chyba starczy ale ja jakos zbytnio sie do poezji jeszce nie prezekonalem wielkie dziki mniej wiecej rozumiem o co w tym chodzi