Pogrzeb Józefa Piłsudskiego

17.04.2010

19:48

[1]

olivierpack [ Senator ]

Pogrzeb Józefa Piłsudskiego

Bez żadnych intencji i porównań. Być może, przed jutrzejszym pogrzebem warto zobaczyć jak to dawniej bywało. Całkiem niedawno odkryłem te nagrania i nijak do głowy mi nie przyszło, że takie obrazki będę oglądał w tv.

17.04.2010

20:09

[2]

Flyby [ Outsider ]

..i dodatkowy opis finału pogrzebu - tekst opracowany przez senatora PiS-u:
"Nie lekceważąc stosunku Sapiehy do Piłsudskiego należy obiektywnie stwierdzić, o czym mówił też np. raport ks. Figlewicza (TS XVI/54), że religijny charakter Katedry ucierpiał od licznych odwiedzających szklaną trumnę Marszałka. W samej krypcie atmosfera odbiegała od skupienia godnego świątyni. Panowała tam również wilgoć – niebezpieczna dla zabalsamowanych zwłok Marszałka. Te i inne argumenty wysuwał Metropolita Krakowski i domagał się przeniesienia trumny Piłsudskiego do mającej powstać (co najważniejsze) z wejściem od dziedzińca nowej krypty pod Wieżą Srebrnych Dzwonów. Zniecierpliwiony brakiem odpowiedzi zdecydował, że 22 czerwca 1937 roku przeniesienie musi nastąpić. Powiadomił o tym prezydenta Ignacego Mościckiego z czterodniowym wyprzedzeniem.

Po gwałtownej wymianie wielostronnej korespondencji, w której brał udział, zaangażowany w sprawę przez Józefa Becka nuncjusz papieski Filippo Cortesi, oraz po ceremonialnej dymisji premiera Sławoja-Składkowskiego (której Prezydent nie przyjął), Sapieha zrealizował swoje postanowienie. Rankiem 24 czerwca trumna była już w nowej krypcie. I chociaż wielu popierało decyzję Metropolity Krakowskiego to jednak wyłącznie on sam miał ponieść konsekwencje swej decyzji.

Jak Polska długa i szeroka rozpętana została burza wystąpień przeciw Metropolicie Krakowskiemu. Atmosfera ulegała z dnia na dzień zaognieniu. Watykan uznał, że należy problem załagodzić. Nuncjusz papieski w iście salomonowy sposób próbował zachęcić Sapiehę do wysłania poprzez biskupa sufragana Stanisława Rosponda listu z wytłumaczeniem się z decyzji. Prezydent Mościcki nie został jednak usatysfakcjonowany listem, w którym nie było usprawiedliwienia się a jedynie uzasadnienie swoich racji. Pod presją Becka nuncjusz Cortesi odwołał się do woli papieża Piusa XI, by spór zakończyć nawet z uszczerbkiem dla Sapiehy: należało przeprosić Prezydenta. W grę wchodziło poważne zepsucie stosunków z Watykanem. Książę Sapieha z pokorą zastosował się do drogi wskazanej przez Nuncjusza, ale trumna Marszałka pozostała w Krypcie pod Wieżą Srebrnych Dzwonów wg woli Sapiehy – gospodarza Katedry wawelskiej."

17.04.2010

20:49

[8]

Caine [ Legend ]

Sezz:

Leszka również poznaliśmy w WZZ-ach. Był wówczas pracownikiem naukowym Uniwersytetu Gdańskiego, prowadził z robotnikami zajęcia z prawa pracy. Było dla nich nobilitacją, że naukowiec, prawnik, narażając się na złamanie kariery naukowej, troszczył się o sprawy robotników.

Każdy, kto zetknął się z WZZ-ami, narażał się na represje, a w konsekwencji zwolnienie z pracy. O rozmiarach tych represji świadczy to, że w pewnym okresie równocześnie toczyło się 12 spraw o bezprawne zwolnienie. Obrona działaczy była ogromnym ryzykiem. Ze „względów BHP” spotykaliśmy się po 3-6 osób i Leszek dla tych małych grupek prowadził wykłady. Tłumaczył, jak korzystać z prawa pracy i jakie daje ono możliwości obrony. Wydawałoby się, że praca w takich małych grupach jest robotą szlachetną, ale o znikomej skuteczności. Efekt można było dostrzec dopiero w czasie strajku w 1980 r. Okazało się, że ci wszyscy, którzy odważyli się przychodzić na spotkania, w gronie kolegów z pracy, sąsiadów, rodziny przekazywali wiedzę dalej. Osiągali przy tym ogromny prestiż w swoim środowisku. Nasi członkowie znali Kodeks pracy na pamięć, a także konwencje międzynarodowe dotyczące wolności związkowych; mieli opanowane wszystkie niuanse i z tego korzystali. Oczywiście władza robiła, co chciała, ale zmuszona była jawnie łamać prawo, co dawało nam mocne argumenty propagandowe. W tym ogromna zasługa Leszka Kaczyńskiego. Dla nas to wzór inteligenta, który uważał, że dla dobra wspólnego powinien się swą wiedzą podzielić.

inb4 "wall of text": Wiem, że łatwiej zawołać "Irasiad!"; albo popisać się iście uniwersytecką znajomością kartoflowych dokonań niemieckiego brukowca.